Eerlijk op social media?

Zijn de foto’s en filmpjes die ik op social media deel een eerlijke weerspiegeling van de werkelijkheid?

Als je mij op Instagram volgt, dan komt het misschien over alsof ik één grote kleurrijke bonk vrolijkheid ben en dat mijn huis altijd schoon, opgeruimd en perfect gestyled is.
Maar is dit in real life ook zo? En gebruik ik filtertjes? Laat ik dingen achterwege?
En hoe ga ik om met het social media gebruik van anderen?

Vandaag geef ik eerlijk antwoord op alles!

Foto: een stukje van mijn Instagram feed.

 

Hoeveel foto’s maakte je voordat je jouw laatste foto op instagram deelde?

Mijn laatste foto was van een Komkommer smoothie met munt en citroen, die ik had gemaakt voor een blogpost. In dit artikel heb ik foto’s gedeeld van de ingrediënten en van het eindresultaat (veraf en close up).

Dit heb ik vrij snel gedaan. Ik heb steeds maar twee of drie foto’s gemaakt en van iedere hoek de beste foto gekozen. Hier ben ik een stuk makkelijker in geworden.
‘Vroeger’ kon ik wel tien tot vijftien foto’s vanuit één hoek maken en vervolgens zat ik dan veel te lang te twijfelen over welke foto nou het beste was om te delen. Zonde van mijn tijd. En voor de opslag en batterij van mijn telefoon.

Weet je wat trouwens grappig is?
Foto’s waar ik niet over nadenk of waar ik niet tig invalshoeken uitprobeer, krijgen vaak de meeste likes op Instagram!
Daarom ben ik er steeds minder mee bezig dat een plaatje ‘picture perfect’ moet zijn, maar gewoon leuk en ‘echt’.

Seth maakte met Kerst bijvoorbeeld een stuk of vijf foto’s van mij samen met Mika en Norah. Méér foto’s maken was niet mogelijk, want Norah trok steeds het gewei van haar hoofd en draaide ook steeds haar hoofd om.

Er was maar één foto waarop we alle drie onze ogen open hadden en normaal keken. Ik vind het niet de leukste of mooiste foto van ons, maar ik was happy omdat het Kerst was en omdat we samen waren. En het is een schattige en kleurrijke foto, dus vond ik het Instagram-waardig.

 

Plaats je foto’s van gezelligheden die helemaal niet zo gezellig zijn?

Ik heb hiervoor echt even door mijn feeds moeten spitten, maar nee: hier maak ik mij echt NIET schuldig aan! Als ik het ergens niet gezellig vind, dan maak ik er ook geen foto’s van. Ook niet als het op een hippe hashtagwaardige locatie is.

Afgelopen weekend was ik op een supergezellig feestje en daar ben ik zelfs vergeten om foto’s te maken. Dat krijg je ervan als je het oprecht naar je zin hebt, dan ben je niet met je telefoon bezig.

Ik heb toen (voor mijn Photo Diary) foto’s van social media geplukt die anderen op het feestje hadden gemaakt. Maar die vond ik vrijwel allemaal niet leuk of mooi genoeg om te delen (en ik stond er vaak stom op…).
Zo moeilijk en kritisch ben ik dan stiekem weer wel: ik maak de foto’s liever zelf.

 

Style jij hoekjes voor de foto, terwijl de rest van je huis een puinhoop is?

Dat ligt eraan wáár ik de foto deel. Op Instagram ga ik bijvoorbeeld wel voor het delen van mooie, kleurrijke en lichte plaatjes. Ik zit op Instagram (en ook op Pinterest trouwens) om me te laten inspireren door mooie foto’s.
Sommige mensen vind ik dan ook leuker om op andere social media kanalen te volgen. Ik volg bijna niemand op Instagram, die rommelige of donkere foto’s deelt.

Op Facebook en Twitter, doe ik hier niet zo moeilijk over. Op Snapchat heb ik er zelfs helemaal schijt aan, daar kun je gerust filmpjes voorbij zien komen van mij zonder make up (en met wallen) en een joggingbroek aan, of een berg vuile afwas op het aanrecht. En dat soort foto’s zou ik op Instagram dus echt never nooit niet delen.

Voor bovenstaande foto heb ik wel even wat rommeltjes weggehaald, voordat ik de foto maakte. Daarna ging de schaal met sleutels/knopen/pasjes/accessoires/troep weer terug op zijn plek.
Maar ik ben er niet té lang mee bezig. Ik ga niet op zoek naar accessoires om het hoekje nóg mooier te stylen en ik schiet ook geen 15 foto’s totdat ik de perfecte hoek heb.

Dus ja: op Instagram maak ik mij wel schuldig aan een beetje styling, maar op alle overige kanalen niet. Ik ben er niet bang voor om rommel of imperfecties te tonen.
Hell: ik geef het ook gewoon toe als bij ons het rookalarm afgaat omdat ik de taco’s heb laten aanbranden:

Zo’n lelijke actiefoto vind ik dan wel leuk om te delen op Twitter of Facebook, maar niet geschikt voor Instagram.

Als het goed is, weten jullie allemaal wel dat ik niet probeer om een imago hoog te houden van een picture perfect housewife in een fairy tale kingdom, toch?
Zie ook het artikel ‘Hoe vies is jouw huis?‘

 

Plaats je wel eens foto’s waar je zelf heel leuk op staat, maar anderen uhm… niet zo charmant?

Als ik foto’s wil delen waar andere mensen ook op staan, vraag ik altijd eerst om toestemming. Ik vind het zelf ook niet cool om een melding van een tag te krijgen en mezelf spuuglelijk op een foto te zien staan. Ik vind het niet erg om niet picture perfect op een foto te staan, maar ik wil wel zelf kiezen of het online komt te staan of niet.
Als ik de foto écht heel erg leuk vind, maar de andere persoon op de foto niet, dan deel ik het niet. Zo’n enorme behoefte om ALLES te delen heb ik niet.

Overigens hoef ik niet zo nodig altijd supermooi en beeldig poserend op foto’s te staan, dan wordt het zo ‘gemaakt’. Maar ook dit is weer afhankelijk van het medium waarop ik iets deel.
Op Snapchat deel ik gerust een leuke foto of grappig filmpje, ook als ik geen make up op heb of als er vanuit die hoek (selfiemodus!) een onderkin zichtbaar is. Op Instagram zou ik dat dus weer niet delen.

Dit filmpje (met face mask) vond ik wel Snapchatwaardig, maar zou ik dan weer niet op Instagram delen.
Mocht je me willen volgen op Snapchat, dan kun je me vinden onder de gebruikersnaam: haremaristeit

 

Plaats je wel eens prachtige foto’s van heerlijk uitziend eten, inclusief lovende hashtags, dat eigenlijk gewoon niet te eten is, zo vies?

Nee, ik post nooit iets waar ik niet achter sta. Maar de avocado op de foto’s van deze Mexicaanse salade met peultjes, spekjes en avocado, was stiekem eigenlijk te hard om te eten:

Hij was perfect om mooie plakjes van te snijden en hij deed het goed op de foto, maar hij was niet lekker. De oorspronkelijke avocado (die ik gebruikte voor de eerste salade) was wel goed, maar toen liet ik de taco’s aanbranden. Ik maakte de volgende dag dus nieuwe foto’s en had toen de pech van een onrijpe avocado.

Maar dit is niet heel ernstig toch? Zie je: ik heb niets te verbergen.

 

Complimenteer je jouw social media vrienden wel eens terwijl je er eigenlijk helemaal niets van meent?

Ik geef geen complimenten over iets wat ik niet meen, maar ik klik wel eens uit beleefdheid op ‘like’.
We hebben nou eenmaal allemaal een andere smaak, interesses en hobby’s en dan is het vaak gewoon aardig om een post van iemand te ‘liken’. Soms om te laten weten dat je iets hebt gezien of blij bent voor iemand, ook al is iets niet jouw smaak of ‘ding’.

Ik heb bijvoorbeeld helemaal niets met honden. Acht van de tien honden vind ik stom, vies of eng. Maar schattige of grappige hondenfoto’s van mijn vrienden op Facebook zal ik dus heus wel een duimpje geven. En als er een viervoeter ziek of overleden is, wil ik ook heus wel beterschap of sterkte wensen, omdat ik dat oprecht rot vind voor mijn FB-vriend(in).

Maar ik zal dus nooit reageren met: ‘Gefeliciteerd met je nieuwe baan. Lijkt mij echt een stom bedrijf, maar veel succes, blij voor jou!’ of ‘Ik vind jouw kerstdecoraties echt niet mooi, maar wel leuk dat je boom al opgetuigd is, Merry Xmas!’ want daar heeft niemand iets aan.
Dat soort vermoeiende en zinloze comments krijg ik zelf al vaak genoeg van onbekenden en dit vind ik superstom. In zo’n geval klik ik dus gewoon op ‘like’ en houd ik verder mijn mond dicht.

Lees ook: Een lesje in social media opvoeding

 

Aan welke social media leugens maak jij je nog meer schuldig?

Ik maak regelmatig foto’s die ik bewaar om op een later moment te posten. Als ik geen blogpost onder de aandacht hoef te brengen of niets actueels te melden heb, dan heb ik vaak een klein archiefje met foto’s die ik kan gebruiken op Instagram. Dat kan dus gerust een taartje zijn die ik een paar dagen ervoor heb gegeten, of iets schattigs op Norah’s babykamer.

Hiermee voorkom ik dat ik soms dagen niets post, maar ook dat ik niet teveel foto’s op een dag deel. Maar ik voel geen druk dat ik iedere dag iets ‘moet’ delen en ben ook wel eens een paar dagen niet actief op social media of zelfs offline.

Verder gebruik ik (natuuuuuurlijk) af en toe een filtertje, al ben ik hier wel wat voorzichtiger mee geworden. Het moet wat toevoegen aan de sfeer of iets versterken. Maar eten moet er gewoon uitzien als voedsel en mensen moeten niet van plastic lijken.

Ik heb nog nooit wallen of vetrollen van mezelf bewerkt in Photoshop, voordat ik een foto van mezelf deel op social media of op mijn blog.
Maar (zeker nu met mijn overtollige zwangerschapskilo’s…) ben ik me wel heel erg bewust van mijn houding of hoe ik de aandacht moet verleggen. Dan ga ik net even wat beter rechtop staan of positioneer ik een plant/kind/tas gunstig, zodat ik niet onnatuurlijk krampachtig hoef te poseren terwijl ik mijn buik inhoud.

Foto: mijn blog buddy Minke heeft een gastartikel geschreven, waarin ze Photo Apps heeft getest.
Ik deelde afgelopen zomer ook een artikel met tips voor het maken van foto’s met je smartphone en een artikel met tips voor beeldige foto’s na de bevalling .
Zin om nóg meer te lezen over dit onderwerp? Check out dit artikel: Sneue selfies en ongemakklijke unboxing video’s.

 

Deze vragen zijn afkomstig uit de ‘Social Media Tag’, die ik heb gespot op het blog van Fantastic Moms, zij hadden ‘m weer van Badass Burgertrut Wolferien.
Vergeet laatstgenoemde geen credits te geven als je de tag overneemt!

En laat me vooral weten aan welke van bovenstaande punten jullie je ook schuldig maken op social media 🙂

Bewaren

Bewaren