Niet alles was vroeger beter. Troetelberen bijvoorbeeld…

Oma Maris mijmert wel eens, dat het speelgoed en de tekenfilms uit de 80’s zoooooveel leuker waren dan die troep van nu.
Maar nostalgie is een raar iets. Vaak zijn het namelijk alleen de warme gevoelens en herinneringen die het oproept en was de kwaliteit niet per definitie beter dan de modernere variant.

Zo heb ik de Troetelberen van 2018 nu ook in mijn hart gesloten en beaam ik dat ze mooier en leuker zijn dan de beren uit mijn eigen jeugd.
Wel blijf ik bij mijn standpunt wat betreft My Little Ponies: die paardjes van nu zijn echt vreselijk irritant en ik vind ze zoooooooo lelijk!

Vandaag deel ik wat vergelijkingen en heb ik een leuke tip voor meisjes die in de 80’s met de gekleurde paardjes hebben gespeeld want…. de originele My Little Pony collectie uit 1983 wordt namelijk opnieuw uitgebracht!!!!!

Troetelberen, toen en nu

Ik was als klein meisje echt zwaar verliefd op de Troetelberen. Mijn allereerste Troetelbeer was een fabrieksfoutje, die ik van mijn zuurgespaarde zakcentjes uit de rommelbak van een speelgoedwinkel had gekocht.

Hij moest Geluksbeer voorstellen, alleen had hij de omlijning van het klavertje vier op zijn buik en geen groen gekleurde blaadjes. Ook had hij een hazenlipje in plaats van een glimlach en zat hij niet in de beroemde ‘Care Bears’ verpakking, maar lag hij zielig en verdrietig in een grabbelton met ander afgekeurd speelgoed.
Ik heb hem met superveel liefde geadopteerd en sleepte hem overal mee naartoe.
Tegen stomme kinderen die zeiden dat het een mislukte Troetelbeer was, zei ik dat zij gek waren, want dit was ‘Wolkenbeer’. Kijk maar naar zijn buik: dat is een witte wolk in de vorm van een klavertje vier. Sukkels.

Toen ik later voor het behalen van mijn zwemdiploma en op Pakjesavond ook nog Zonnebeer (die gele Troetelbeer) en Slaapbeer (die blauwe met het maantje op zijn buik) kreeg, ben ik altijd extra lief voor mijn Wolkenbeer geweest.
Ik wilde namelijk niet dat hij zich minderwaardig of buitengesloten voelde, omdat zijn broer en zus zoveel mooier gelukt waren.

De liefde zat diep dus.
Nog altijd kan ik me levendig herinneren hoe ze aanvoelden en hoe ik iedere nacht met mijn beren in mijn armen in slaap viel.

Care Bears merchandise was in de 80’s nog wat beperkter dan nu en ook lastiger te verkrijgen. Niks geen Amazon of Bol.com waar je online iets kon bestellen en het de volgende dag al in huis had.
Zielsgelukkig was ik dan ook, toen mijn ouders uit de Wehkamp Catalogus een Troetelberen dekbedovertrek voor mij hadden besteld. Ik had het plaatje uitgeknipt en in mijn dagboek geplakt en telde de dagen tot de bezorging (levertijd van twee weken) af.
Na ruim een maand kregen we een brief van Wehkamp, dat het dekbedovertrek helaas uitverkocht en niet meer leverbaar was. Die avond heb ik mezelf in slaap gehuild.

Een Troetelberenkamer was mijn meisjesdroom en hier heb ik me ook door laten inspireren toen in 2014 bij de geslachtsbepalende echo bleek dat wij een dochter zouden krijgen:

Klik HIER voor het artikel uit 2015 met alle foto’s van Norah’s Kawaii babykamer.

Ik ging lossssssss met regenboogjes en wolkjes en propte het ledikantje van mijn nog ongeboren dochter vol met Troetelberen en unicorns.
Dat mijn peuterdochter nu ook overal haar Troetelberen mee naartoe sleept en ze op dezelfde manier knuffelt en vertroetelt zoals ik dat vroeger deed, vind ik natuurlijk magisch om te zien.

Toen ik in 2016 een bezoekje bracht aan Movie Park Germany, vond ik het grijpapparaat met Troetelberen veel interessanter dan de attracties 🙂
Ik wilde een groene, gele of blauwe beer voor baby Norah winnen, maar het werd een paarse: ook leuk.
Deze beer heet trouwens ‘Eerlijkbeer’ en ik kan me niet herinneren dat hij ook lid van de 80’s crew was.

Sinds een paar maanden wordt er bij ons thuis ook naar afleveringen van de Troetelberen gekeken (te zien op Netflix).
Al na de eerste aflevering mopperde ik een beetje binnensmonds dat die beren van vroeger veeeeeeel leuker waren, maar dit nam ik terug nadat ik een oude aflevering op YouTube had opgezocht.

FILMPJE: Titelsong van de Troetelberen uit de 80’s

Ik werd er heel blij van om de titelsong weer te horen en om die wolkenauto’s weer te zien (daar vliegen de beertjes van nu geloof ik niet meer mee), maar in mijn herinnering waren de beertjes vroeger mooier.
Ik moest even wennen aan de beat en het tempo, maar eerlijk is eerlijk: de Troetelbeertjes zien er anno 2018 een stuk mooier uit en ook de kleuren zijn veel sprekender en levendiger:

Voor Oma Maris was het even wennen om de Troetelberen dingen te horen zeggen als ‘Ik ga even mediteren op het strand’ en ‘Jij bent mijn BFF!’ maar goed: dat is nou eenmaal van nu en zowel de beren als ik, gaan braaf met onze tijd mee.

Ik denk namelijk niet dat kinderen van nu, echt zouden kunnen levellen met de afleveringen van vroeger:

Voor de jeugd van tegenwoordig (sorry voor de Oma-vibes), zal dit vrees ik toch bestempeld worden als kleurloos, plat, lelijk, stom en saai.
Maar voor 80’s kids is het wel leuk om weer eens (kort) terug te zien 🙂

My Little Pony: Toen en Nu

Ik zou willen dat ik net zo enthousiast kon zijn over de My Little Ponies, maar helaas vind ik hun make over niet zo geslaagd.
Ter vergelijking, dit waren de pony’s uit de 80’s:

En dit zijn de hysterische paardjes in 2018:

De titelsong van nu begint zoals het liedje van weleer, maar mijn hart brak in duizend stukjes toen er opeens jankende gitaren ingezet werden.

Waar ik kan begrijpen dat de Troetelberen kleurrijker en mooier zijn aangepast met de technieken van nu, kan ik er met mijn gezonde verstand echt niet bij waarom de pony’s in 2018 van die rare lijfjes en idioot grote ogen hebben.
Ze zien er niet meer vriendelijk uit en bovendien gedragen ze zich ook hysterisch en druk in plaats van lief en behulzaam.

Oma Maris likt haar wonden en natuurlijk zal ik braaf meegaan naar My Little Pony films in de bioscoop en ook de lelijke paardjes van nu voor mijn dochter kopen, als zij dit wilt.
Ik vind het superjammer dat mijn eigen My Little Pony collectie niet bewaard is gebleven, want ik had er veeeeeeel!

Wanneer ik op beurzen of rommelmarkten ben, houd ik ook altijd mijn ogen open voor de retro paardjes.
Helaas weten slimme handelaren ook dat deze paardjes erg geliefd zijn en ik vertik het om een vermogen neer te leggen voor een 80’s paardje met complete kledingset.
Herinneren jullie het schaatspakje nog? En de rolschaatsen?! Deze zou ik zo graag nog willen hebben.
Ik mijmer en mopper nog even verder…

FOTO: Vintage paardjes die ik voor een leuk prijsje op de kop heb weten te tikken, krijgen van mij standaard een much needed Spa Treatment.
Lees HIER terug hoe je de 80’s manen weer mooi glanzend en krullend kunt maken!

En ja, mijn liefde voor My Little Ponies gaat ver:

De tattoo artist kreeg duidelijke instructies voor mijn allereerste tatoeage, geïnspireerd op de originele My Little Pony, niet de nieuwe.

 

Limited Edition 80’s Pony’s!

Je snapt dat ik tranen van vreugde heb gehuild, toen ik deze week het nieuws las dat vanwege de 35e verjaardag van de pony’s, de originele edities uit 1983 opnieuw worden uitgebracht!

Bekijk ze HIER allemaal.

Het slechte nieuws is dat het er helaas op lijkt dat de collector pony’s alleen in Amerika en Canada verkocht zullen worden 🙁
Het goede nieuws is gelukkig dat we niet meer in de 80’s leven en afhankelijk zijn van de papieren Wehkamp catalogus.

Wordt vervolgd, want jullie snappen dat ik een nieuwe missie heb.

Mede 80’s kids: hebben jullie vroeger ook met My Little Pony gespeeld en keken jullie ook zo graag naar de Troetelbeertjes?
Wat vinden jullie van hun make overs?
Laat het weten in een reactie!

FOTO: Retro My Little Ponies, Troetelbeertjes en een Troeliewoelie! Kennen 80’s kinderen de Troeliewoelies nog?

Ik scoorde deze op de Verzamelaarsjaarbeurs in Utrecht. Dit evenement vindt twee keer per jaar plaats en als je net als ik een liefhebber bent van retro speelgoed, dan wil je hier zeker eens een bezoekje aan brengen.