Oma Maris mijmert wel eens, dat het speelgoed en de tekenfilms uit de 80’s zoooooveel leuker waren dan die troep van nu.
Maar nostalgie is een raar iets. Vaak zijn het namelijk alleen de warme gevoelens en herinneringen die het oproept en was de kwaliteit niet per definitie beter dan de modernere variant.
Zo heb ik de Troetelberen van nu ook in mijn hart gesloten en beaam ik dat ze mooier en leuker zijn dan de beren uit mijn eigen jeugd.
Wel blijf ik bij mijn standpunt wat betreft My Little Ponies: die paardjes van nu zijn echt vreselijk irritant en ik vind ze zoooooooo lelijk!
Gisteren deelde ik op Instagram en Facebook een foto van onze vrijmibo en vroeg of er 80’s kinderen waren die het speelgoed rechtsboven herkenden:
Dit bericht bekijken op Instagram
Ik kreeg superveel nostalgische reacties en ook wat DM’s met herkenbare oogrollen over de lelijke MLP’s anno nu 🙂
Het leek me daarom leuk om deze blogpost uit 2018 op te poetsen en vandaag opnieuw te delen op de site, want ik denk er nog steeds hetzelfde over en zo te merken jullie ook!
Troetelberen, toen en nu
Ik was als klein meisje echt zwaar verliefd op de Troetelberen. Mijn allereerste Troetelbeer was een fabrieksfoutje, die ik van mijn zuurgespaarde zakcentjes uit de rommelbak van een speelgoedwinkel had gekocht.
Hij moest Geluksbeer voorstellen, alleen had hij de omlijning van het klavertje vier op zijn buik en geen groen gekleurde blaadjes. Ook had hij een hazenlipje in plaats van een glimlach en zat hij niet in de beroemde ‘Care Bears’ verpakking, maar lag hij zielig en verdrietig in een grabbelton met ander afgekeurd speelgoed.
Ik heb hem met superveel liefde geadopteerd en sleepte hem overal mee naartoe.
Tegen stomme kinderen die zeiden dat het een mislukte Troetelbeer was, zei ik dat zij gek waren, want dit was ‘Wolkenbeer’. Kijk maar naar zijn buik: dat is een witte wolk in de vorm van een klavertje vier. Sukkels.
Toen ik later voor het behalen van mijn zwemdiploma en op Pakjesavond ook nog Zonnebeer (die gele Troetelbeer) en Slaapbeer (die blauwe met het maantje op zijn buik) kreeg, ben ik altijd extra lief voor mijn Wolkenbeer geweest.
Ik wilde namelijk niet dat hij zich minderwaardig of buitengesloten voelde, omdat zijn broer en zus zoveel mooier gelukt waren.
De liefde zat diep dus.
Nog altijd kan ik me levendig herinneren hoe ze aanvoelden en hoe ik iedere nacht met mijn beren in mijn armen in slaap viel.
Care Bears merchandise was in de 80’s nog wat beperkter dan nu en ook lastiger te verkrijgen. Niks geen Amazon of Bol.com waar je online iets kon bestellen en het de volgende dag al in huis had.
Zielsgelukkig was ik dan ook, toen mijn ouders uit de Wehkamp Catalogus een Troetelberen dekbedovertrek voor mij hadden besteld. Ik had het plaatje uitgeknipt en in mijn dagboek geplakt en telde de dagen tot de bezorging (levertijd van twee weken) af.
Na ruim een maand kregen we een brief van Wehkamp, dat het dekbedovertrek helaas uitverkocht en niet meer leverbaar was. Die avond heb ik mezelf in slaap gehuild.
Een Troetelberenkamer was mijn meisjesdroom en hier heb ik me ook door laten inspireren toen in 2014 bij de geslachtsbepalende echo bleek dat ik in verwachting was van een dochter:
Klik HIER voor het artikel uit 2015 met alle foto’s van Norah’s Kawaii babykamer.
Ik ging lossssssss met regenboogjes en wolkjes en propte het ledikantje van mijn nog ongeboren dochter vol met Troetelberen en unicorns.
Dat mijn dochter later ook overal haar Troetelberen mee naartoe sleepte en ze op dezelfde manier knuffelde en vertroetelde zoals ik dat vroeger deed, vind ik natuurlijk magisch om te zien.
Toen ik in 2016 een bezoekje bracht aan Movie Park Germany, vond ik het grijpapparaat met Troetelberen veel interessanter dan de attracties 🙂
Ik wilde een groene, gele of blauwe beer voor baby Norah winnen, maar het werd een paarse: ook leuk.
Deze beer heet trouwens ‘Eerlijkbeer’ en ik kan me niet herinneren dat hij ook lid van de 80’s crew was.
En natuurlijk influenceerde ik haar al vroeg met de tekenfilms van de Troetelberen (te zien op Netflix).
Al na de eerste aflevering mopperde ik een beetje binnensmonds dat die beren van vroeger veeeeeeel leuker waren, maar ik nam mijn woorden terug nadat ik een oude aflevering op YouTube had opgezocht:
FILMPJE: Titelsong van de Troetelberen uit de 80’s
Ik werd er heel blij van om de titelsong weer te horen en om die wolkenauto’s weer te zien (daar vliegen de beertjes van nu niet meer mee), maar in mijn herinnering waren de beertjes vroeger mooier.
Ik moest even wennen aan de beat en het tempo, maar eerlijk is eerlijk: de Troetelbeertjes zien er anno nu een stuk mooier uit en ook de kleuren zijn veel sprekender en levendiger:
Voor mij was het even wennen om de Troetelberen dingen te horen zeggen als ‘Ik ga even mediteren op het strand’ en ‘Jij bent mijn BFF!’ maar goed: dat is nou eenmaal van nu en zowel de beren als ik, gaan braaf met onze tijd mee.
Ik denk namelijk niet dat kinderen van nu, echt zouden kunnen levellen met de afleveringen van vroeger:
Voor de jeugd van tegenwoordig (sorry voor de Oma-vibes), zal dit vrees ik toch bestempeld worden als kleurloos, plat, lelijk, stom en saai.
Maar voor 80’s kids is het wel leuk om weer eens (kort) terug te zien 🙂
FOTO’S: voor de derde verjaardag van mijn dochter, kreeg zij een Troetelberenfeestje inclusief custom made Troetelberenkoekjes:
My Little Pony: Toen en Nu
Ik zou willen dat ik net zo enthousiast kon zijn over de My Little Ponies, maar helaas vind ik hun make over niet zo geslaagd.
Ter vergelijking, dit waren de pony’s uit de 80’s:
En dit zijn de spuuglelijke en hysterische paardjes tegenwoordig:
De titelsong van nu begint zoals het liedje van weleer, maar mijn hart brak in duizend stukjes toen er opeens jankende gitaren ingezet werden.
Waar ik het kan waarderen dat de Troetelberen kleurrijker en mooier zijn aangepast met de technieken van nu, kan ik er met mijn verstand echt niet bij waarom de pony’s nu van die rare lijfjes en idioot grote ogen hebben.
Ze zien er niet meer vriendelijk uit en bovendien gedragen ze zich ook hysterisch, irritant en intens druk in plaats van dat ze lief en behulpzaam zijn.
Natuurlijk zal ik braaf meegaan naar My Little Pony films in de bioscoop en ook de lelijke paardjes van nu voor mijn dochter kopen, als zij die krengen wil om mee te spelen.
Ik vind het superjammer dat mijn eigen My Little Pony collectie niet bewaard is gebleven, want ik had er veeeeeeel!
FOTO: Vintage paardjes die ik voor een leuk prijsje op de kop heb weten te tikken, krijgen van mij standaard een much needed Spa Treatment.
Lees HIER terug hoe je deze doffe en klittende 80’s manen weer mooi glanzend en krullend kunt maken!
Wanneer ik op beurzen of rommelmarkten ben, houd ik ook altijd mijn ogen open voor mijn geliefde retro paardjes.
Helaas weten slimme handelaren ook dat deze paardjes erg geliefd zijn en ik vertik het om een vermogen neer te leggen voor een 80’s paardje met muf ruikende kledingset.
Herinneren jullie het schaatspakje nog? En de rolschaatsen?! Deze zou ik zo graag nog willen hebben. Net als de kapsalon (een blauwe draagkoffer).
Ik mijmer en mopper nog even verder…
En ja, mijn liefde voor My Little Ponies gaat ver:
De tattoo artist kreeg duidelijke instructies voor mijn allereerste tattoo, geïnspireerd op de originele My Little Pony, niet de nieuwe.
In 2018 werden vanwege de 35e verjaardag van de pony’s, de originele edities uit 1983 opnieuw uitgebracht:
Helaas waren ze alleen in Amerika verkrijgbaar en ik had geen zin in gedoe met via via bestellen en torenhoge verzendkosten.
Zó diep zit de liefde dan blijkbaar weer niet 😉
Mede 80’s kids: hebben jullie vroeger ook met My Little Pony gespeeld en keken jullie ook zo graag naar de Troetelbeertjes?
Wat vinden jullie van hun make overs?
Laat het weten in een reactie!
FOTO: Ik scoorde deze paardjes en Troeliewoelie op de Verzamelaarsjaarbeurs in Utrecht. Dit evenement vindt twee keer per jaar plaats en als je net als ik een liefhebber bent van retro speelgoed, dan wil je hier zeker eens een bezoekje aan brengen.
Oh. Neeeee. Ik wil ook maar ga eind april verhuizen naar mijn nieuwe casa ( als alles goed gaat) en dan heb ik niet meer zo veel centjes.
Arghhh Hihi. Ga mij vast verlekkeren. Mag er 1 kiezen Hihi
En ben het met je eens. Troetelberen zijn echt mooi geworden en de MlP zijn gekkig nu. Ik heb een leuke mini. Ergens in verhuisdoos maar de echte heb ik helaas niet. Huil huil
Haha, niet huilen: sparen 😉
Leuk 😉
Mijn kids wel.
Fijn dat ze weer uitkomen….
Xoxo
Ik ben zelf nog maar 26, maar toch ken ik ook de oude Troetelbeertjes en My Little Ponies. Die nieuwe MLP zijn inderdaad zó lelijk. Mijn nichtje vindt ze fantastisch, maar ik vind ze vreselijk irritant en luid.
Het is gewoon jammer dat je vergelijkingsmateriaal / een referentiekader hebt. Die oude zijn gewoon mooier, leuker en liever 🙁
Ik was als kind helemaal fan van My Little Pony. later ben ik ze actief gaan verzamelen maar toen we kleiner gingen wonen had ik geen ruimte meer voor mijn retro-pareltjes. Nu ga ik straks alleen wonen en raad eens wie er al haar Pony’s weer gaat uitstallen??? =D
De nieuwe serie vind ik overigens nog best te behappen, alleen het speelgoed dus echt niet. Ik hoop dat ik zo’n collector’s item naar Nederland kan laten komen, hopelijk worden ze niet te duur….
Oh bofbips, dat jij al die retro-pareltjes nog hebt! Jaloers 🙂 Die nieuwe serie kan ik echt niet kijken, vind het echt verschrikkelijk 🙁 Mijn dochter vindt alles van deze pony’s leuk dus ik glimlach lief, maar stiekem bloedt mijn hart.
Nog een 80’s kid hier, en ik ben het met je eens geloof ik. De MLP’s zijn gewoon heel jammer veranderd. Terwijl ik bij de troetelbeertjes wel moest wennen, maar me ook goed voor kan stellen dat het voor kinderen van nu gewoon leuker is. Ze zijn ook nog steeds lief en vriendelijk en zo.
De Troetelbeertjes zijn ook echt mooier geworden, qua kleuren en ook met een duidelijke fluffy vacht en zo.
Die pony’s zijn gewoon helemaal anders en onherkenbaar. Dat is raar als je het origineel kent en onmogelijk om niet te vergelijken.
Aaah geweldig dat ze die opnieuw uitbrengen. Mijn dochter zei laatst dat ze de retro pony ‘s een beetje op koeien vind lijken met hun korte pootjes en grovere snoet terwijl ik ze veel echter vind dan die nieuwe met hun gekke grote ogen. Ik wil ze!!!
Hahaha, koeien 🙂
Die nieuwe lijken echt in niets op de oude, ben benieuwd of mijn dochter er fan van gaat worden (en dan houd ik tegen haar mijn Oma-vibes voor me 😉 )
Ja, de oude my little pony’s blijven toch het leukste! Troetelberen heb ik zelf nooit gehad, maar wel gekeken.
Haha ja toch? Heeft niets met nostalgie te maken, die nieuwe zijn gewoon…. raar!
Ik zag laatst op marktplaats allemaal oude mlp’s! In buurt van Haarlem dacht k.. €2,- ofzo.. wellicht even moeite waard even te speuren? 🙂
Thanks voor de tip!
Ik durf de nieuwe versies niet eens te bekijken, bang dat mijn jeugdsentiment voor altijd naar de knoppen is. Maar misschien moet ik eerst een potje gaan mediteren met mijn BFF? 😉
Zelf had ik vroeger een Poppel die je binnenstebuiten kon keren, als ze die nog maken zou ik die ook meteen kopen voor mijn zoontjes. Gelukkig heb ik mijn oude Monchhichi wel bewaard!
Ik heb een paar jaar geleden een Monchichi gekocht op de Vrijmarkt: zo leuk! Liep dit jaar een Popple tegen het lijf, maar die was me toch iets te smoezelig voor een 2e (8e?) ronde. Je moet/mag de Troetelberen echt wel een kansje geven hoor: ze zijn mooi en leuk met hun tijd meegegaan! (in tegenstelling tot de My Little Pony’s dus, snik)
Er zijn wel popples te krijgen… tenminste een paar jaar geleden. Heb een groenblauwe met strepen, een met vlekken en een roze met paarse stippen ooit gekocht.
Niet uit de ’80s, maar wel uit ’91.
Ik was gek op mijn My Little Ponies. Ik vind ze er tegenwoordig maar vreemd uitzien. Jammer dat ze aangepast zijn, al lijkt de nieuwe generatie ze wel erg leuk te vinden!
Ja klopt, zij weten niet beter haha 😉
Hoe herkenbaar gevoelens bij die rage van toen. Ik was ook helemaal into de beren en pony’s. Wij kochten de troetelbeer DVD’s van vroeger en onze kinderen zijn er wel gek op. Het is vooral éénvoudiger toen. De problemen waren minder ingewikkeld. (Voor kinderen met autisme veel vaak aangenamer om naar te kijken.)
I.v.m die troeteldebkedovertrek. Wij hadden hem toevallig wel.Ik heb de kussenslopen bewaard en zijn nog steeds in gebruik voor onze kinderen nu.
Bofbips! Ik heb nu ook heel leuke Troetelberen dekbedden gevonden, ga ik kopen wanneer mijn dochter in een groot bed gaat slapen ?
Ik ben het met je eens dat de my luttele pony van toen beter en mooier waren. Ik heb er nog een paar die dus bij m’n moeder staan zodat m’n nichtjes ermee kunnen spelen. Mij zoon speelt met m’n troetelbeer. Die paarse in je foto had vroeger een ijscoupe op z’n buikje en was iets minder fel paars. De plaatjes zijn van sommigen mettertijd wat veranderd.
Persoonlijk heb ik liever de oude beren want de nieuwe zijn ook zo fel en schreeuwerig. Ook heb ik mijn vintage popple (potato chip) nog.