Ik heb de Nederlandse nationaliteit, maar ben ook Indisch. Ik ben dus opgegroeid met zowel spekkoek en Stroop Susu, als ook met andijviestamppot en gehaktballen.
Overigens vind ik het dan wel lekker, om blokjes oude kaas in mijn andijviestamppot te laten smelten en dit te eten met een flinke schep sambal. Oelek natuurlijk, niet Badjak. Adoe 😉
ZIE OOK: Recept voor Nederlandse stamppot met pittige Indische gehaktballetjes
Wat gastvrijheid betreft, ben ik ook een Nederlands-Indische mix. Ik kook niet zoals een typisch Indisch Omaatje standaard voor veertig man wanneer ik maar zes gasten verwacht.
Maar ik druk ook niet snel het deksel terug op de koektrommel, nadat iedereen één stroopwafel heeft gepakt voor bij de koffie.
Hoe gastvrij ben ik?
Wij hebben regelmatig vrienden en familie over de vloer en ik vind het altijd supergezellig als zij blijven eten. Ik maak er dan meestal ook een feestje van op tafel.
Wel probeer ik het voor mezelf ook gezellig en stressvrij te maken, dus houd ik het bij gerechten die ik al vaker heb gemaakt of die ik (ruim) van tevoren kan maken.
Soms pak ik flink uit en maak ik bijvoorbeeld zelf sushi. Maar ik kan ook gewoon een simpele quiche en een grote pan verse soep maken. Ik vind dat het niet zoveel uitmaakt wát je serveert, het gaat ten slotte om de gezelligheid.
Maar het eten moet wel lekker zijn natuurlijk!
Ook vind ik het leuk wanneer iedereen wat te eten meeneemt en dat de tafel dan volstaat met verschillende gerechten. Dit doen wij vaak met BBQ-feestjes bij ons thuis. Ik maak dan bijvoorbeeld een paar salades en dips en vraag onze gasten om broodjes en vlees mee te nemen.
Wanneer één van ons jarig is, vieren wij dit ook vaak met een feestje bij ons thuis en dan pak ik wel flink uit. Inclusief voorbereidingsstress. Ik besteed dan best veel tijd en aandacht aan de aankleding en hapjes en vraag me dan vlak voor het feestje af wáárom ik hier ook alweer aan begonnen was.
McMika-feestje voor Mika’s 8e verjaardag.
Rainbow Theme Party voor mijn eigen 30-something verjaardag.
Dus in dit opzicht, ben ik denk ik wel gastvrij. Ik probeer er in ieder geval altijd iets gezelligs van te maken en mensen welkom te laten voelen. Ik doe altijd mijn best om iets lekkers op tafel te toveren en om ruim voldoende eten en drinken in huis te hebben.
En wanneer me dit niet lukt, dan laat ik eten bezorgen. Daar doe ik dan ook niet moeilijk over: ik compenseer het wel met een extra vrolijk gedekte tafel 🙂
Onverwacht bezoek…
Laat je niet misleiden door foto’s van uitbundige theme party tables en home made sushi…. Ik heb namelijk ook een DARK SIDE.
Ik heb er echt een niet te omschrijven ongelooflijke pleurishekel aan, wanneer mensen onaangekondigd voor mijn deur staan.
Ik heb een tijdje in de drukste winkelstraat van Haarlem gewoond. En hoe tof die locatie ook is, dit betekent gegarandeerd dat er ALTIJD mensen toevallig in de buurt zijn.
Je moet nooit, echt NOOIT zomaar bij mij aanbellen en verwachten dat ik je lachend binnenlaat.
Wat je ook niet moet doen, is mij opbellen, vragen of het uitkomt als je ZOMETEEN langskomt en als ik dan vraag: ‘Wat is zometeen?’ antwoorden met: ‘Ik ben er al!’ of ‘Over vijf minuten!’.
Echt: NOOIT doen! Ik weet dat er veel mensen zijn die dit ook vervelend vinden maar het toch knarsentandend toelaten. Ik ben niet zo’n iemand. Ik zeg het dus gewoon dat het niet uitkomt en dit levert wel eens ongemakkelijke gesprekjes bij de voordeur op.
Foto’s van de deurmatten in dit artikel via CocoDoormats.com
Ik werk nu ruim zes jaar voornamelijk vanuit huis en ook dit zorgt ervoor dat veel mensen denken: ‘Maris is toch wel thuis, ik wip gezellig even langs!’.
Natuurlijk ben ik flexibeler dan iemand die in loondienst werkt, wat betreft in-en uitklokken. Maar ik vind het niet altijd even tof om een dinsdagmiddag mensen op de koffie te ontvangen en dan op mijn vrije dinsdagavond werk te moeten inhalen.
Hier ben ik de afgelopen jaren wel wat harder en duidelijker in geworden tegen mensen. Maar nog steeds vind ik het lastig om mensen teleur te moeten stellen. Zeker wanneer het familie en vrienden betreft die niet in de regio wonen.
Het is natuurlijk superleuk als mensen willen langskomen en in principe is iedereen welkom en mag iedereen blijven eten, maar het vereist voor mij wel wat planning.
Ik vind het namelijk wel fijn dat het huis opgeruimd is en dat ik genoeg te eten en drinken in huis heb. Dit is vaak niet het geval, wanneer mensen spontaan langskomen en ik geen tijd heb gehad om het voor te bereiden.
Dan heb ik dus geen stroopwafels of spekkoek in huis voor bij de koffie. Mogelijk heb ik ook geen koffie in huis en kan ik je alleen water of thee aanbieden.
En vaak zeggen mensen wel: ‘Oh, dat maakt niet uit, ik ben de Koningin niet: het hoeft niet spik en span te zijn of naar chloor te ruiken!’.
Maar ik vind het niet zo relaxt om zonder make up, met mijn haar in de war en in mijn joggingbroek open te doen voor mensen en ze binnen te laten terwijl er nog een stapel vuile afwas op het aanrecht staat. Of om abrupt te moeten stoppen met werken en sociaal te gaan doen.
In dit opzicht ben ik dus zeker niet gastvrij, in tegenstelling tot wat ik vanuit mijn Indische roots heb meegekregen.
Bij veel Indische families is het heel vanzelfsprekend dat als je ’s middags langskomt voor ‘een bakje koffie’ en het wordt alsmaar later, dat je gevraagd wordt om gezellig te blijven eten.
Binnen no time staat er dan een Indische rijsttafel geserveerd, vaak met bakjes die snel uit de vriezer worden getoverd.
Iedereen mag dan opscheppen wat je lekker vind en als je weggaat krijg je een bakje eten mee naar huis.
En deze gastvrijheid heb ik dus niet geërfd. Mijn vriezer ligt nooit vol genoeg om een volledige Indische rijsttafel te vullen en ik ben er eigenlijk ook nooit op berekend dat als visite ’s middags komt, dat ze ’s avonds ook blijven eten. En dan fiets ik dus naar de snackbar om voor iedereen patat en kroketten te halen: dat dan weer wel 🙂
Hoe gastvrij zijn jullie? En hoe denken jullie over onaangekondigd bezoek?
Laat het horen in een reactie!
Dit artikel is opdracht nr. 12 van de 30 Day Blog Challenge (zonder spelregels!) die ik in de zomer van 2016 heb gelanceerd.
Heb je inspiratie nodig voor je eigen blog of zoek je leuke onderwerpen om in Komkommertijd over te bloggen? Lees er HIER meer over.
Haak gezellig aan en laat in een reactie een linkje naar jouw artikel(en) achter als je één (of meer) van de 30 opdrachten gedaan hebt!
Gebruik op social media de HASHTAG #30DayBlogChallengeNL
Bewaren
26 reacties
Met jou kan ik praten. Ik herken helemaal wat je zegt, als je dan visite hebt maak je er een feestje van. En ik snap het ook best als je een keer nee moet verkopen, want hallo, thuis werken betekent immers niet thuis niksen! Ik heb mijn blog over gastvrijheid al klaarstaan en daarin praat ik ook over de Indische gastvrijheid. Ik mag nog steeds commentaar van mijn moedertje verwachten als ik niks in huis heb, want zo hebben we dat thuis niet geleerd. En zucht, ja, ook commentaar als ze onverwachts op de stoep staat 😉
Als ik standaard lekkere dingen in huis heb ‘voor het geval er visite komt’ dan eet ik dat zelf op en ben ik binnen no-time obesitas. Ik haal dat in huis als ik WEET dat er mensen langskomen en dan blijf ik er vanaf 🙂
Ik herken mezelf wel in je blog. Ik hou van gezelligheid en met een feestje of als er bezoek komt, ben ik altijd bang dat ik te weinig in huis heb wat eigenlijk altijd betekent dat er dus ruim voldoende is ? onverwachts aan de deur staan vind ik dus ook echt niet leuk al ben ik sinds ik moeder ben (zoon 2.5 jaar) en een tweede op komst wel wat relaxter geworden met hoe schoon in huis het moet zijn. Schoon is het wel maar er kunnen best nog ergens wat kruimels liggen en zeker overal speelgoed. Ook als er bezoek komt haha
Ik ben absoluut geen poetserig of opruimerig type. Maar ik doe wel iets aan “optisch schoon” wanneer ik visite verwacht. Onverwacht bezoek is dus niet welkom ?
Haha idd
En kids hebben meer aan een gezellige mama dan een tot in de puntjes gepoetst (oftewel TE schoon) huis 😀
Haha ja dat dus ??
Volgende week kom ik aan dit heikele punt en kan ik je er alles over vertellen! Ziet er overigens wel erg gezellig uit, die etentjes bij je. En o ja, ik woon vlakbij Haarlem…. Kom ik eens even lekker onverwachts bij je buurten…. geintje hoor. Ik hou er ook niet, maar dat lees je wel.
Groetjes,
Conny
Papillon60.blogspot.nl
Zoals je weet wonen wij boven ons restaurant en werken wij dus aan huis en dat is druk! Maar echt heel veel mensen denken wip ff binnen voor een bakkie ze zijn d’r toch! Nu maak ik van m’n hart geen moordkuil dus zeg t gewoon dat t niet uitkomt want wij zijn aan het WERK!
Dan is t vaak ach joh ff snel bakkie?Snelle bakkies bestaan niet .
Hoe gek zouden ze het vinden als wij op hun werk zo maar ff te pas en te pas binnen komen gieren.
Op een of andere manier is “thuis”werk anders voor onze medemens.
Zie je t voor je bij een verpleegster op d’r werk gewoon ff aanschuiven om dat je in de buurt bent???.Doet geen hond toch?
vroeger deed ik nog beleefd mee en moest daarna stressen om de verloren tijd in te halen,nou dat doen we dus echt niet meer.
Gewoon afspreken hoe moeilijk kan t zijn!
Maakt mij ook niets uit om gewoon keihard nee te zeggen duidelijkheid werkt!
By THE way heb nog een tas lp’s liggen voor je??? dat moeten we maar ff plannen????.
Groetjes uit Thailand
Geen haast met de LP’s! Kan voorlopig toch alleen maar luisteren tijdens Norah’s middagdutje ?
Als je van tevoren maar laat weten dat je komt, dan zorg ik voor stroopwafels in de koektrommel ?
En inderdaad: hoe zou het zijn als ik onaangekondigd op het werk van mensen verschijn voor een kopje koffie, want: je bent er toch?! Bij een restaurant kan ik me nog enigszins voorstellen dat mensen denken: ze hebben gasten, misschien zit ik in de weg?
Maar zowel met mijn webshop vroeger als nu, merk ik toch dat mensen vaak denken dat ik alles maar kan laten vallen of zo… En inderdaad: snelle bakkies bestaan niet!
Fijne vakantie nog ?
Dat is in de Surinaamse cultuur ook net zo!
Op visite komen of gaan en gezellig mee eten.
Die siroop is overigens zo lekker.
Leuk artikel!
Xoxo
+1 herkenbaar. Ik kan ook nooit goed schakelen van werken naar sociaal doen, zeker niet als ik nog een hele planning in mijn hoofd heb.
Maar waar ik het meeste hekel aan heb, is als mensen tot VOORBIJ voor mijn etenstijd blijven hangen (daar ben ik tamelijk OCD in) maar niet mee willen eten. “Nee joh hoeft niet, we gaan straks daar-en-daar eten”. Ja fijn voor jou, maar dat betekent dat ik dus ook niet NU kan eten. En ik wil NU eten als het tussen 12 en 1 uur ’s middags is, bijvoorbeeld. 😛
Dat is sowieso een probleem van mensen die zelfstandig werken denk ik. Toen ik nog in loondienst was, kwam ik thuis en was ik ‘vrij’ of had ik een echt weekend. Nu ben ik in mijn hoofd nog altijd bezig. Onverwacht sociaal moeten doen zit niet meer in mijn systeem, daar moet ik mij mentaal op voorbereiden ?
Herkenbaar ik en mijn moeder zijn ook zo.. als er mensen komen moeten ze genieten van de gezelligheid en het eten! en nee zeggen is bij ons beiden geen optie (ook kunnen wij het zelf echt niet)
Leuk artikel! Ik merk tijdens het lezen al dat gastvrijheid in Nederland echt iets anders is dan in Colombia. De eerste keer dat er iemand op bezoek kwam en gewoon door mijn kasten ging op zoek naar glazen en drinken stond ik wel even te kijken. Inmiddels is dit heel normaal. Sterker nog: er komt regelmatig iemand logeren en ik zeg altijd: doe alsof je thuis bent. Ik ga er niet eens aan beginnen om ontbijtjes te maken en alles voor die persoon te doen. Pak drinken wat en wanneer je wilt en gebruik gewoon alles. Niet alleen bij Colombianen dus, maar ook bij Nederlanders of Belgen die blijven slapen. Als er iemand onaangekondigd komt vind ik dat nooit zo erg eigenlijk, in NL ook niet. Ook al zit ik in mijn joggingbroek, no problem. Als we een afspraak hebben met iemand die komt eten dan zorg ik ook voor echt gezelligheid en genoeg eten. Maar ook als er iemand opeens komt en eten wil dan maak ik gewoon wat. Het enige dat ik niet fijn vind is als er mensen (lees: schoonfamilie) komt die de boel eigen gaat maken. Het blijft wel ons huis en dus wil ik alles zo houden zoals het is.
Ik kan me jouw artikel daarover nog herinneren ja! Ik snap dat je hierin na verloop van tijd gaat aanpassen. Toch ben ik best wel op mezelf en zijn er maar drie mensen die mij in pyjama mogen zien ?
Wat jij beschreef met je schoonfamilie die je huishouden overneemt en door je persoonlijke spullen graait en zo, dat zou ik niet trekken. En onaangekondigd bezoek ook niet. Als ik me instel op een dag lekker chillen en Netflix kijken in mijn joggingbroek, dan wil ik niet onverwacht een huis vol mensen en daarvoor moeten koken, brr…
P.s. Ik schaam me er af en toe wel voor, dat ik dit toch niet in me heb, ondanks dat ik er gedeeltelijk mee ben opgegroeid. Want ik vind de gastvrijheid in veel andere culturen veel hartverwarmender en leuker. Toch ben ik denk ik té Nederlands of op mijn privacy gesteld. Of lichtelijk OCD, dat kan ook. Ik houd niet van verrassingen 😉
Oh ja, ik kan me daar in grote lijnen zeker wel in vinden! Gepland bezoek is altijd hartstikke welkom en ik zal ook altijd vooraf vragen of ze mee willen eten of niet, zodat ik dit kan voorbereiden. Het zal alleen niet zo tot in de puntjes verzorgd zijn als het op jouw foto’s eruit ziet haha, maar het gaat om het gebaar, al is het soep met brood. Maar onverwachts bezoek daar hou ik ook niet zo van. Ik houd ook wel van wat voorbereidingstijd en de kans om mijn huis een beetje opgeruimd te hebben etc.
Ik vind het eigenlijk wel leuk als mensen onverwacht voor de deur staan. Loop ik in mijn joggingbroek en is het huis niet netjes, ja dat moeten ze dan op de koop toe nemen. Anders had je maar van tevoren moeten bellen haha. Maar goed, het gebeurt bijna nooit. Zo zijn Nederlanders niet. Ik durf het bijna anderen ook niet zo goed, ook al denk ik het wel iedere keer wanneer ik bij iemand in de buurt ben.
Hm, ik heb die ervaringen toch wel, met zowel Nederlandse vrienden/familie als mensen met buitenlandse roots. Misschien is het ook regio-gebonden? (Waar woon je?) Lang geleden had ik eens een schoonmoeder die onaangekondigd met grootouders ’s ochtends om 10:30 voor de deur stond: verrassing! Ik had een mega kater en was pas tegen 06:00 mijn bed in gerold na een geweldig feestje. I was NOT amused 🙂
‘Oh, maar we blijven maar HEEL EVEN HOOR! Geeft niet dat het een rommel is!’
Ik vind het altijd leuk als er mensen over de vloer komen en ik maak het altijd gezellig. Maar als ik me instel en verheug op een middagje Netflixen met een zak chips op schoot, een maskertje op mijn gezicht en lekker stinken in mijn joggingbroek, dan wil ik niet onverwacht sociaal en gastvrij moeten doen.
Herkenbaar!!!! Ik vind het afschuwelijk als mensen onverwacht voor de deur staan. Heel vervelend. Het meest akward moment ooit was dan ook toen een vriend van ons een andere vriend meenam. Mij overviel ergens op een zondagochtend terwijl ik net in mijn ogen had gewreven, nog in pyjama en veel te grote ochtendjas van manlief rondstruinde, wilde haren had, onopgemaakt natuurlijk en vriend alleen maar keek. En toen tegen zijn vriend zei: “sorry, normaal ziet ze er echt fantastisch uit”. Niet.leuk. En nooit meer vergeten. Ik doe dus – als ik er zo bijloop (overigens durf ik dat bijna niet meer) – gewoon de deur niet meer open. Punt.
Maar los van dit alles. Vroeger gaf ik inderdaad de sociaal wenselijke antwoorden. Kom binnen. Ga zitten. Lunch? Blijf je eten? En nu doe ik dat dus gewoon niet meer. En uiteindelijk worden de hints begrepen en doen we het nu gewoon lekker op onze (euh, ok mijn manier)…
Haha, inderdaad: Niet. Leuk.
Ik heb ook wel eens met tegenzin in mijn sloeberoutfit mensen binnengelaten, die dan verbaasd opmerkten dat het toch wel erg rommelig was en dat er veel afwas op het aanrecht stond. ‘Zijn we niet gewend van jou!?’ Yes mensen: ik ben aan het werk, als ik had geweten dat je wilde langskomen had ik nee gezegd, of nog snel even de afwas in de trapkast verstopt 🙂
Ik kom ook wel steeds beter voor mezelf op, op dit vlak, maar het blijft lastig wanneer mensen volhardend zijn. ‘Oh, ok… maar ik blijf niet lang hoor!’ of ‘Mag ik dan alleen even snel naar je toilet?’
Die dingen gaan nooit snel en je komt dan toch in mijn aura/rukt me uit mijn werkmodus. En dan voel ik me dus toch een beetje aso dat ik dit niet goed trek en voel ik me niet gastvrij. Wat ik heus wel ben, als ik maar van tevoren weet dat je komt en de tijd krijg om mijn haar leuk te doen 😉
Kan ik mezelf zo in terug vinden! 😀
Het enige waar ik nog op moet oefenen is het rechtuit zeggen dat het niet uitkomt als ze onverwachts voor de deur staan.
Tips zijn welkom 😀
Het helpt als je er verward uitziet, onopgemaakt bent en in je joggingbroek opendoet ?
Dan zien ze eerder dat het slecht getimed is.
Maar ook dan is het lastig om volhardend te zijn. “We blijven echt maar heeeeeeeel even” of “Geeft niet dat het niet opgeruimd is, na 1 koffie zijn we weer weg!” en “Mag ik dan alleen heeeeeeeel even naar jullie toilet?”
Vooral die laatste vind ik vreselijk (natuurlijk heb ik pleepot niet glimmend schoongemaakt, zoals ik WEL zou doen wanneer ik visite verwacht….) ?
Ik werk vanuit huis en moest ook eens opendoen voor onaangekondigd bezoek terwijl ik in lastig zakelijk telefoongesprek verwikkeld zat. Dan is het ook makkelijker om (telefoon even afschermen) te sissen; “ik ben aan het werk, dit komt nu echt niet uit”. Maar ik heb niet echt tips. Misschien een duidelijk briefje/bordje op de deur hangen ? “Geen collectanten, huis aan huis bladen en onaangekondigd bezoek. DANK!”
Leuk 😉
Hier zijn we dat ook.
Heerlijke siroop en veel lekkernijen…..
Bara’s, tjendol, roti met alle bijgerechten en heerlijke hapjes etc…
Xoxo
Heel herkenbaar! Ik houd er ook niet van als er zomaar mensen voor de deur staan. Gelukkig gebeurt dit niet zo snel en ben ik ook vrij eerlijk als ik dan maar minimale keus heb in bijv drinken (als je het veel eerder had laten weten, had ik wat kunnen halen). Ook al woon ik in Utrecht, het is wel het randje van de stad dus krijg ook niet zomaar mensen voor de deur (hoera want ik houd ervan om rustig aan school te werken of series te kijken!).
Voor mannelijke visite doe ik geen moeite. Ik blijf in mijn lui-zijn outfit! Voor familie doe ik wel wat moeite.
Ik vier mijn verjaardag niet groots. Ik ben vlak voor Sinterklaas jarig en mijn zussen ook. Dus vieren we het dan met zijn 3en gelijk.
Geweldig! Totaal herkenbaar!! Ik heb er ook een superhekel aan als mensen zo voor de deur staan. En hier in Brabant zeggen ze als je zegt bel even van tevoren oh nee maakt niet uit als je niet thuis bent vind ik niet erg! Pardon? Ik vind het wel erg! Precies zoals jij het omschrijft! Gelukkig ben ik niet de enige! En ik ben inderdaad wel heel gastvrij als ik mensen uitnodig. Kook altijd teveel ? Zullen mijn Indische roots zijn en mijn ex Italiaanse familie!