Krolse Tijden, Kittige Tijden #8 ‘Bye Bye Oreo….’

‘De dag die je wist dat zou komen….’

Gisteren namen wij afscheid van de eerste kitten uit het nest: Oreo.

Aanvankelijk had ik de naam ‘Cheddar’ in gedachten voor één van de kittens, maar meteen toen ik (een paar uren na de geboorte) dit zwart witte koekje (zwart van buiten en een wit buikje) zag wist ik: jij bent geen cheddar!

Foto’s: Pasgeboren Oreo, slechts een paar uur oud!

Oreo was het zachtst van allemaal. Sambal & Badjak (de twee rode kittens) zijn ‘wollig’ en Tofu is ‘gewoon zacht’.
Maar Oreo voelde als een ultrazacht fluweelstofje en door het stipje op haar kinnetje, leek ze ook altijd ‘verbaasd te kijken.

Oreo was ook de eerste kitten die de felblauwe oogjes opende:

Oreo & Tofu hebben vandaag voor het eerst hun blauwe oogjes geopend ? Sambal & Badjak (de 2 rode kittens) nog niet. Zo mooi ❤️ #poescouscous

Een bericht gedeeld door Maris Maria Renne (@hare_maristeit) op 11 Jul 2017 om 9:22 PDT

Een schitterend gezicht, in combinatie met haar pikzwarte vachtje!

Ze was ook de enige van de twee zusjes bij wie het geslacht meteen zichtbaar was. Ook al werkte ze niet echt mee tijdens het maken van de foto’s met de beschuit met muisjes voor de Gender Reveal:

Oreo is lastig om te fotograferen: ze ziet er op foto’s meestal uit alsof ze zich kapot schrikt of ernstig mishandeld wordt.

Overigens liet ze mij ook vaak schrikken.
Als ik ’s nachts bijvoorbeeld in een donker huis richting het toilet strompelde, gingen alle kittens braaf opzij. Behalve Oreo.

Zij ging dan tussen mijn voeten door slalommen, wat er soms voor zorgde dat ik struikelde.

Werd net wakker, moest naar toilet en struikelde over een kitten ?

— Hare Maristeit (@MarisMariaRenne) 17 augustus 2017

In de vorige aflevering van Krolse Tijden, Kittige Tijden, schreef ik dat ik het inmiddels wel een beetje ‘vol’ vond worden bij ons thuis.

Vijf poesbeesten, waarvan vier niet altijd even zindelijk en constant in beweging, is ‘best wel heel erg druk’.
Ik schreef ook dat ik inmiddels al wat minder opzag tegen het naderende afscheid.

Foto: Oreo (achter) met haar zusje Tofu (voor) met het (nog ongebruikte) potje van mijn peuterdochter.

Na deze aflevering, was ik een midweekje weg, kwam ik vrijdagmiddag weer thuis en was ik dolgelukkig om alle kittens weer te zien en knuffelen. Toen kwam het besef dat we de volgende dag (gisteren dus) afscheid zouden gaan nemen van Oreo.

Vrijdag en zaterdag hebben we (vooral mijn zoon) extra veel met Oreo gespeeld en geknuffeld. Ik had me mentaal voorbereid op een vleugje drama (moederpoes Couscous en mijn peuterdochter) maar dit bleek onnodig.

Oreo ging heel rustig en kalm in het kattenmandje van de nieuwe eigenaren zitten en moederpoes Couscous keek niet op of om.
Mijn dochter was tijdens het afscheid ook ‘cool’.
In de daaropvolgende uren zei ze nog wel een aantal keren: ‘Oreo is weg’ maar ze leek/lijkt verder niet verdrietig of getraumatiseerd.

Wij hebben nu nog steeds drie driftig rondspringende kittens door het huis rennen en hebben dus niet het idee dat het nu rustiger is, maar toch voelt het al een klein beetje gek.
Van de nieuwe eigenaren krijgen we gelukkig regelmatig leuke en lieve updates.
Oreo woont nu in een gezellig en druk gezin met drie (al wat grotere) kinderen en veel andere dieren en ze lijkt dusver helemaal op haar gemak te zijn.

Het is superleuk om te horen, zien en lezen dat ze zo welkom en meteen al geliefd is! Maar een tikkeltje gek is het voor mij toch wel.
Volgende week gaan we afscheid nemen van twee andere kittens, die samen naar een ander gezin gaan verhuizen en dat zal misschien nog wel vreemder zijn, wanneer we opeens alleen nog maar Couscous en één kitten hebben…!?

Wordt vervolgd!

Voor nu, nog wat mooie plaatjes die ik van de slanke, verbaasd kijkende en fluweelzachte Oreo heb geschoten, op haar laatste dag bij ons thuis:

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren