Wat vooraf ging: “The becoming of a couch potatoe…“
De afgelopen twee jaar heb ik te veel gewerkt, te weinig bewogen en niet altijd gezond gegeten. Het resultaat: ik zit niet lekker meer in mijn vel.
Mijn lief is zo’n geval die kan eten wat hij wil, zonder een grammetje aan te komen.
Bloedirritant, want ik kom al kilo’s aan door alleen maar naar een Oreo koekje te kijken. Ik moet hier overigens wel aan toevoegen, dat behalve goede genen, hij ook een ijzeren discipline heeft.
Hij traint namelijk vier of vijf avonden per week. Gewoon thuis overigens, niet in de sportschool.
Foto: de Man Cave van mijn vriend, tussen de rekken met administratie en kerstdecoraties. En natuurlijk Beyoncé in bikini op de muur. Ik had haar eerst boven zijn bureau op ons kantoor gehangen, later in zijn Man Cave.
Het voormalig magazijn van de webshop (toen we nog vanuit huis werkten) is inmiddels volledig getransformeerd tot een Man Cave.
We waren was nog niet verhuisd naar een bedrijfspand, of de ruimte werd direct in beslag genomen door een spuuglelijk en kolossaal fitnessapparaat.
En daar zit hij dus bijna iedere doordeweekse avond op te puffen en zweten. Alsof dat nog niet genoeg is, komt hij daarna in de woonkamer mijn couch potatoe sessie verstoren.
Voor mijn neus gaat hij dan hijgend sit-ups, push-ups en andere oefeningen doen, die mij storen in het wegzakken op de bank terwijl ik snoep, koek of chips naar binnen werk en op mijn laptop bezig ben.
Helemaal krankzinnig werd ik, toen hij ‘Insanity’ had ontdekt. Voor de mensen die dit niet kennen: dit is een idiote workout die je in je woonkamer voor de televisie kunt doen:
Dit is niet voor softies, nee: dit is puur afzien en echt hardcore.
Ik krijg al hyperventilatie aanvallen als ik alleen maar kijk naar al die veel te gespierde mensen die non stop staan te springen, onder luid geschreeuw en gecommandeer van een overdreven Amerikaans tierende coach.
“I’m gonna give you the best body you’ll ever have!
Get down and give me forty! Come on, push! Pushhhhh! Dig deeper! DEEPER!!!!
Feel the pain! FEEL it!!!!”
Mijn vriend doet Insanity inmiddels in één van de slaapkamers boven met zijn laptop, zodat ik alleen nog maar gestamp hoor als ik beneden zit.
Be the change you want to be….
Ik ben niet altijd een couch potatoe geweest. Er was een tijd dat ik behoorlijk energiek was zelfs. Zoals toen ik nog student was bijvoorbeeld.
Moeiteloos ging ik drie dagen per week naar school naast twee dagen stage, werkte ik drie of vier avonden per week in de horeca en ging ik ook nog minimaal twee avonden per week tot in de vroege uurtjes stappen.
Hoe kan het dat ik nu alleen nog maar achter de laptop zit, nauwelijks nog beweeg en altijd moe ben?
Ook is er een periode geweest dat ik met enige regelmaat de sportschool bezocht en zelfs chagrijnig werd als ik een dag niet kon gaan. Ik kan me er nu niets meer bij voorstellen. Natuurlijk verandert je conditie of vermogen om katers te verwerken naarmate je ouder wordt (auw…), maar het moet toch mogelijk zijn om me weer fit te voelen?
‘Als de webshop verkocht is, dan ga ik beginnen met sporten!’ beloofde ik plechtig.
Ik had hier geen concreet plan bij, de afgelopen jaren heb ik wel vaker dingen geroepen als: ‘Na de feestdagendrukte ga ik naar de sportschool!’ of :‘Ik ga een hele maand ultragezond eten en geen druppel alcohol drinken!’
Een vriendinnetje wees mij op de ‘Brazil Butt Lift Workout’ en dat leek me wel wat. Een workout sessie in de woonkamer, met leuke swingende muziek, eigenlijk is het meer ‘dansen’ dan fitness. En dansen, dát kan ik wel!
Ik was mijn belofte alweer vergeten, toen op zaterdag 1 maart de webshop heropend werd door de nieuwe eigenaars.
Vriend: “Dus maandag ga je beginnen met sporten?”
Ik: “ehm… uh… ‘hm hm…”
Vriend: “Goed zo! Anna heeft me de Brazil Butt Lift Workout gestuurd, ik ga ‘m voor je op USB zetten ok?”
Ik: “ehm… ok…..” (WTF: hij heeft het onthouden en er contact over gehad!?!?)
Vriend: “Echt goed van je dat je maandag dan eindelijk ECHT gaat beginnen!”
Ik: “hm hm….” (k*tzooi….. maar misschien vergeet hij het….)
Weekverslag: Couch Potato verlaat de bank
Maandag 3 maart 20:00
Ik word helemaal niet blij als mijn vriend de USB-stick in de televisie plopt en mij het introotje van de Brazil Butt Lift laat zien. Met grote ogen en een blik vol verwachting kijkt hij me aan, maar ik maak geen aanstalten om op te staan.
“Kom op, je hebt het beloofd!”
“Nou, ik eh… pff… het is de eerste maandag sinds de webshop verkocht is en…”
“Hou op en sta op.”
(Wtf… hij praat nooit zo tegen mij…!)
“Nou, ik ben eigenlijk best moe en ik….”
Hij pakt mijn hand en trekt me zachtjes van de bank. Ik ben een tikkeltje overdonderd en sputter nog wat tegen, maar zachtjes duwt hij me de woonkamer uit.
“Kom op, begin gewoon rustig, je hoeft niet meteen alles te kunnen doen zoals in het filmpje, het duurt maar 25 minuten en je moet gewoon beginnen, chop chop!”
Mokkend kleed ik me boven om en stilletjes geef ik hem gelijk (niet hardop natuurlijk, en zeker niet in zijn gezicht). Ik heb het inderdaad beloofd en ik blijf het steeds maar uitstellen. What the hell, ik ben de rest van de week toch ‘vrij’ en zoveel tijd kost het inderdaad niet.
Met matige zin sjok ik de woonkamer in en zet ik het programma aan. Mijn vriend heeft zich teruggetrokken in zijn ‘man cave’ en ik zal me even 25 minuutjes inzetten om hem te laten zien dat ik heus wel mijn beloftes nakom.
Na ongeveer vijf minuten ben ik van slag. Zelfs mijn joggingbroek is van slag. Ik kan ‘m bijna horen piepen: “Maar dit is niet de bank!?”.
Het zweet staat op mijn rug en ik ben volledig van de leg, het programma moet even op pauze.
Ik neem een slok water en probeer voor mezelf op een rijtje te zetten wat er zojuist is gebeurd.
Er was een intro van een blije Braziliaanse man in een fitnesszaaltje met een groep veel te mooie vrouwen, allemaal met tandpastaglimlach.
Hij begon toch heel eenvoudig, waarom kon ik niet meedoen? Waarom ging alles te snel? Zo snel ging het toch helemaal niet? Ik heb vroeger toch ook gesport, ik KAN dit!
Ik neem nog een slok water, spoel een minuutje terug om er weer in te komen en begin opnieuw.
Na tien minuten staan de tranen in mijn ogen en is mijn rug drijfnat van het zweet. Mijn voorhoofd trouwens ook. Het programma moet weer even op pauze en ik moet een liter water drinken. Ik heb zin om iets naar de tv te gooien en ik ben ongelooflijk gefrustreerd.
Dit was toch het simpelste lesje van de serie? Het beginnerslesje? Waarom kan ik dit niet? Inmiddels ben ik behoorlijk boos op mezelf en vastbesloten om de hele workout sessie af te maken: ik ben toch geen mietje?
In de laatste vijf minuten (cooling down) biggelen de tranen over mijn wangen.
Wat is er met me gebeurd dat ik niet meer fatsoenlijk kan bewegen? Waar is mijn conditie? En mijn balans? Waarom heb ik mezelf zo ongelooflijk verwaarloosd dat mijn lijf niet meer kan wat ik wil?
Voor 21:00 lig ik gedouched, verdrietig en uitgeput in bed.
Dinsdag 4 maart
Ik kan nauwelijks opstaan, alles doet pijn. We hadden een gezellig dagje Amsterdam samen gepland en ik moest en ik zou mijn nieuwe schoenen aantrekken. Geweldige pumps met een klein hakje. Eitje, want al mijn pumps hebben namelijk veel hogere hakken.
Maar ik houd het nauwelijks vol en gelukkig zitten we meer dan dat we rondlopen.
Ik heb het gevoel dat mijn billen ergens halverwege mijn rug zitten en ik wens dat ik die ochtend gympen had aangetrokken. Mijn enkels, kuiten, bovenbenen, billen, rug: ALLES doet pijn.
Terwijl we rondslenteren in een tempo van een bejaard stel met rollators, hebben we het over de ‘Brazil Butt Lift’.
Het ziet er leuk en haalbaar uit en ik ben vastbesloten om het morgen weer te gaan doen. Mijn vriend drukt me op het hart, dat wanneer hij een Insanity workout doet, het er ook niet uitziet, dat zijn armen alle kanten opzwaaien en dat die mensen in het filmpje veel sneller en hoger springen.
Daar moet ik me vooral niet druk over maken, maar gewoon lekker mijn eigen tempo aanhouden.
Ja, ik heb mijn moed weer verzameld en weet zeker dat het morgen beter zal gaan!
Woensdag 5 maart 10:00
Ik weet dat ik er de hele dag aan ga denken als ik de workout ’s avonds ga doen, dus ik besluit om meteen te beginnen nadat mijn ontbijt is gezakt.
‘Eigen tempo, eigen tempo’ prent ik mezelf in, en ik begin.
Tijdens deze workout heb ik niet een keer het programma gepauzeerd, maar helemaal van begin tot eind meegedaan! Na afloop ben ik zo ontzettend trots op mezelf en krijg ik zelfs een ‘kick’ van de spierpijn die onmiddellijk voelbaar is.
Het groepje in het filmpje is inderdaad qua tempo veel sneller. Ook raak ik in de war wanneer ik een oefening met mijn linkerbeen doe en zie dat zij met rechts bezig zijn, maar ik laat het zo.
Ook zag ik nu wat me de vorige keer ontgaan was: er zijn twee dames in de groep die een ‘level 1’ workout doen en dus niet meespringen met de heftige oefeningen, maar dan doorgaan met de basics.
Goed om te weten: deze dames ga ik morgen nauwlettend in de gaten houden en de andere veel te mooie dames met te blije glimlachen ga ik compleet negeren.
Ik ben er zeker van: morgen ga ik het weer doen en gaat het NOG beter!
Donderdag 6 maart
Vandaag liep anders dan gepland. Een vriendin is per ongeluk door KPN afgesloten van internet en televisie en moet iets belangrijks voor haar werk afmaken. Natuurlijk mag ze bij ons werken en natuurlijk wordt het laat en gezellig. Ik neem me voor om morgenochtend meteen de workout te doen, nadat ik mijn zoon naar school heb gebracht.
Vrijdag 7 maart 09:00
Ik verras mezelf, door inderdaad meteen na thuiskomst de workout te gaan doen! Ik let dit keer alleen op de ‘level 1’ dames en ik weet inmiddels ook beter wat er steeds zal volgen. Ik krijg er zowaar zelfs een beetje ‘plezier’ in.
Glimmend van trots vertel ik mijn vrind ’s avonds dat het goed is gegaan.
“Zie je wel!” zegt hij.
Hij had gelijk…
In het weekend is het schitterend weer, zijn we veel op pad en drinken we ook aardig wat wijntjes. Ach ja, wat zou het: doordeweeks eten we tegenwoordig immers gezond en maandag ga ik weer verder met de Brazil Butt Lift, die ik inmiddels aardig onder de knie heb. Ik heb er zelfs zin in!
Maandag 10 maart 20:00
Na vijftien minuten zet ik de workout weer op pauze. Ik ben weer net zo gefrustreerd als de eerste keer dat ik dit deed. Het tempo is te hoog en de oefeningen doen weer pijn. Gefrustreerd snauw ik tegen mijn vriend: ‘ik dacht dat het beter zou gaan!?’
Hij negeert mijn frustratie en zegt alleen: ‘Geef je het op?’
Bastard…
Chagrijnig maak ik de workout af, maar ik voel de tranen branden en na afloop voel ik me absoluut niet zo voldaan als de vorige twee keer.
Dinsdag 11 maart 20:00
Met tegenzin laat ik me van de bank afsleuren en begin ik weer aan de workout. Na een minuut of tien merk ik dat alles me eigenlijk vrij makkelijk afgaat. Daardoor voel ik me gefocussed: zal ik dit keer proberen wat dieper te zakken met de squats en hoger te trappen met de sidekicks…? Ik weet nu echt precies wat de volgende oefening zal zijn en ik doe iets fanatieker en meer geconcentreerd mee.
Na afloop ben ik weer trots en voldaan! En ik ben weer een beetje ‘blij’ met de spierpijn.
Vandaag, woensdag 12 maart, is een rustdag en morgen begin ik aan een andere workout van de Brazil Butt Lift. Inmiddels ben ik al een beetje fan van Leandro Carvalho.
Hij is eigenlijk een soort ‘blij dansend ei’ op wie je niet boos kan worden. Hij zegt grappige dingen met een schattig accent, zoals ‘It’s all about your bum bum’ of ‘yessss, you look sexy!’ in plaats van het geschreeuw dat ik hoor wanneer mijn vriend met ‘Insanity’ bezig is.
Wordt vervolgd…
Overigens zijn tips voor andere soorten workouts die je vanuit huis kunt doen welkom in de comments!
