Mijn kleuter draagt sinds kort een bril

Boos Kijken & Fronsen

Toen mijn dochter een jaar of twee oud was, had ik soms het vermoeden dat ze af en toe last had van haar oogjes. Wanneer ze moe was of lang TV keek bijvoorbeeld, dan kneep of knipperde ze heel erg met haar oogjes.
Ook heeft ze al jaren een imago van ‘De boze baby’ of ‘Fronsende peuter’ in mijn vriendengroep.

Op zich is dat niet raar, want dit imago heb ik ook en ik heb zelf veertig jaar geen bril nodig gehad.
Erfelijk bepaald dus: ze heeft gewoon een ‘Resting Bitch Face, like Mom.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Stop staring at my food. It’s mine. #babynorahspam #haremaristeit #lifewithbaby #instafoodie

Een bericht gedeeld door Maris Maria Renne (@hare_maristeit) op 20 Jul 2016 om 3:08 (PDT)

Ik ben er inmiddels zelf aan gewend om te pas en te onpas te moeten horen: ‘Je mag best lachen hoor!‘ of: ‘Oeh, wat kijk je boos!’ wanneer ik gewoon in gedachten verzonken of geconcentreerd met iets bezig ben.
En nog steeds krijg ik wel eens vragen van mensen WAT ik nou precies vind of voel, omdat ze geen emotie van mijn gezichtsuitdrukking kunnen aflezen.
En nee: mijn gezicht staat niet strak van de botox 🙂

Maar als tiener en jonge twintiger kreeg ik wel eens kramp in mijn kaken van het neplachen, omdat ik geen zin had in opmerkingen.
Als ouder van een fronsend meisje vind ik het ook wel eens vervelend, als mensen in winkels haar of mij hierop aanspreken.
‘Oh, het is geen lachebekje hè?!’
Ik wil niet dat ze denkt dat er iets mis is met haar of zich sociaal wenselijk gaat aanpassen, omdat mensen nou eenmaal liever blij lachende kindjes zien.

Er waren in haar peuterjaren in ieder geval geen directe zorgen over haar oogjes. Zo viel of struikelde ze bijvoorbeeld zelden en klaagde ze nooit over hoofdpijn. Ik had ook nooit de indruk dat ze dingen niet goed, scherp of op tijd zag.
Bij zowel de huisarts als het consultatiebureau is naar haar oogjes gekeken (fixatietest en pupilreactietest), maar leek alles gewoon ‘normaal’.
Als het zou verslechteren moest ik maar aan de bel trekken en anders zouden we erachter komen bij de ogentesten die vanaf drie jaar afgenomen worden op het consultatiebureau.

Leuke weetjes over de zorgverzekering van FBTO: 

De module Gezichtszorg & Orthodontie (waarbij je een vergoeding voor een kinderbril krijgt) is een aanvulling op de basisverzekering van de FBTO Zorgverzekering én je kunt je eigen betaalmoment kiezen.
Automatische incasso’s komen op de één of andere manier meestal op het verkeerde moment. Aan het einde van de maand bijvoorbeeld of juist tegelijkertijd met de rest van de rekeningen, terwijl je zelf bijvoorbeeld per week salaris krijgt of wanneer je zoals ik wisselende opdrachtgevers en betaalmomenten hebt.
Heel onhandig. Daarom kun je bij FBTO zelf kiezen wanneer je de zorgpremie betaalt. Je kunt 5 verschillende momenten kiezen waarop het jou beste uitkomt.

De Ogentest op het Consultatiebureau

Na de derde verjaardag, krijgt je kind tweemaal een oproep voor de ogentest op het consultatiebureau.
De eerste vindt plaats wanneer het kind drie jaar oud is en de tweede test bij drie jaar en negen maanden.
In het CB-boekje staan plaatjes om van tevoren thuis alvast te oefenen:

Ik had een foto van de plaatjes gedeeld op Instagram Stories en dit riep een hoop schuimbekkende reacties en heftige emoties op.
De plaatjes zijn namelijk heerlijk oubollig en gedateerd: ik ken weinig mensen die anno 2019 nog een fluitketel in huis hebben bijvoorbeeld.

Ook schijnt het per consultatiebureau te verschillen, hoe strikt ze zijn in de beoordeling. Over het middelste plaatje op de onderste rij (op bovenstaande foto) kreeg ik de meeste reacties.
Op het ene CB noemen ze dit een ‘kerk’ en andere CB’s vinden het een ‘sleutel’. Op mijn CB rekenen ze alles goed: ‘zolang ze er maar iets in zien en het op alle groottes consequent hetzelfde benoemen’.
Maar ik kreeg ook reacties van volgers, dat ze zonder pardon terug naar huis gestuurd werden om opnieuw te oefenen en een paar weken later terug moesten komen.

Wij hadden thuis geoefend (steeds met een handje op één oog) en dit ging probleemloos.
Op het consultatiebureau krijgt je kind een speciale bril op waarbij steeds één oog afgedekt wordt. Van een wat grotere afstand moet je kind dan bovenstaande plaatjes (die per rij steeds kleiner worden afgebeeld) benoemen.

Bij de eerste test (toen ze drie jaar oud was) hoefde ze alleen de bovenste rijen (met wat grotere afbeeldingen) te benoemen en dit ging moeiteloos.
Maar bij de tweede test (drie jaar en negen maanden) ging het mis.
Vanaf een bepaalde grootte kon ze het gewoon niet zien, ondanks dat ze alle afbeeldingen juist wist te benoemen.
Zodra er een afbeelding onder een bepaalde lijn aangewezen werd, zag ik de twijfel op haar gezichtje: ze zag het écht niet.

Oogonderzoeken bij Kinderen op de Poli Oogheelkunde

Van het consultatiebureau kregen we een doorverwijzing voor onderzoeken op de Poli Oogheelkunde.
Het duurde een aantal maanden voordat we hier terecht konden, omdat er meerdere specialisten gelijktijdig aanwezig moeten zijn.

We hebben dus op één dag een aantal uren in het ziekenhuis doorgebracht, voor consulten en testen bij een oogarts en orthoptist.
Een orthoptist is een specialist op het gebied van opsporing en behandeling van scheelzien. Met het oogonderzoek wordt gecheckt of je kind afwijkingen aan de ogen heeft.

Ook kreeg ze speciale druppels in haar oogjes, die de pupillen groter maken.
Ik heb dit onderzoek zelf een paar maanden later ook gehad en vond de druppels echt heel heftig. Je ziet een paar uur wazig en kunt nauwelijks licht verdragen. Naar een beeldscherm kijken ging niet (ik kon geen letter lezen) en ik heb urenlang met de gordijnen dicht in huis gezeten.
Zelf autorijden na zo’n onderzoek moet je dus écht niet doen en ik raad je aan om een zonnebril mee te nemen.

Mijn dochter deed het zo ongelooflijk fantastisch goed bij de onderzoeken: ze is echt heel stoer!
Ze werkte goed mee, bleef rustig zitten, hield haar oogjes goed wijd open (wat echt heel lastig is na die nare druppels) en benoemde weer netjes alle afbeeldingen op de poster.
Dezelfde poster en afbeeldingen als op het consultatiebureau en wéér wist ze de plaatjes vanaf een bepaalde grootte niet te benoemen.

Een bril uitkiezen met mijn kleuter

Van het ziekenhuis kregen we een doorverwijzing en instructies mee voor de opticien.
Situaties verschillen: mijn dochter gaat het komende jaar/de komende jaren wennen aan nieuwe sterktes, die zo eens per 4-6 maanden opgeschroefd gaan worden.

In het ziekenhuis (waar we uren hadden doorgebracht) zagen we veel kindjes met brillen en hier reageerde mijn dochter superenthousiast op.
‘Als ik ook een bril mag, dan wil ik er eentje met glitters!’
Is goed meid.

Maar het eerste bezoekje aan de opticien, was niet zo’n succes.
Eenmaal binnen rende ze meteen naar het rek met (lelijke en dure, kuch…) Disney merchandise montuurtjes: ‘DIE wil ik Mama, die met glitters en Elsa!!!!’
Maar haar enthousiasme verdween als sneeuw voor de zon, toen ze wat modelletjes moest passen om de juiste maat te bepalen:

Dat pruillipje was zooooo zielig!
Ze werd zo verdrietig toen ze zichzelf voor de allereerste keer met bril in de spiegel zag en trok ‘m meteen van haar hoofdje af.
We hebben deze passessie maar voortijdig afgebroken en het even laten rusten.
De eerste dagen na de onderzoeken was ze ook best wel boos en verdrietig: ‘Ik WIL geen bril! Andere kindjes hebben ook geen bril!’

Dit is in ons geval voor haar helaas pijnlijk waar: in de groep op het kinderdagverblijf waar ze al jaren heengaat, had ik nog geen ander kindje met bril gespot.
De daaropvolgende weken heb ik veel brildragende vrienden te eten gehad, die haar enthousiast vertelden over hoe fijn het is om een bril te hebben. Ook kochten we samen een paar (lelijke, kuch…) zonnebrilletjes om aan het idee te wennen.
Haar Elsa-zonnebril (paar euro bij H&M) werd favoriet en langzaamaan merkte ik dat ze zich erin ging schikken.

En ook ik had me erin geschikt dat ik voor haar allereerste montuur flink wat geld zou gaan neerleggen omdat deze van zowel glitters als Elsa voorzien zou zijn.
Zo’n bril had niet mijn voorkeur uiteraard, maar ik wil gewoon dat ze er zelf blij mee en trots op is. Het is nogal wat om aan te wennen en ik wil dat ze ‘m met plezier draagt.
En haar liefde voor Elsa is GROOT. Lees deze blogpost maar terug, waarin ze moest huilen toen ze hoorde dat haar tweede naam ‘Anna’ is en ze liever ‘Elsa’ had willen heten.

Toen ze er eindelijk klaar voor was om een montuur uit te kiezen, verraste ze mij:

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Ze had even tijd nodig om aan het idee van een bril te wennen, maar vandaag stond ze gelukkig te trappelen om naar ‘de brillenwinkel’ te gaan. Ik wilde dat ze haar 1e montuur zelf zou uitkiezen en er helemaal vertrouwd mee raakt. Dus ik had me mentaal voorbereid om (zogenaamd) enthousiast te moeten reageren op een overpriced Frozen Montuur met glitters ?. Maar ze koos metéén een heel strak modelletje van Pearle’s eigen huismerk ( €10,- ?) want: ‘Paars is mijn lievelingskleur Mama!’ De glazen zijn besteld en ze was een tikkeltje teleurgesteld dat we hier nog een week op moeten wachten. Dus kochten we na afloop een lillik plastic Frozen zonnebril bij H&M ? (zie mijn Stories van vandaag). Volgende week ga ik zelf naar de oogarts (ik ben vandaag gezakt voor de oogtest bij opticien ?) en binnenkort deel ik een artikel over hoe & wat m.b.t. oogtesten e.d. bij kinderen. Als je hier vragen over hebt: laat het weten in een reactie en misschien neem ik het mee in het artikel! Ik ben in ieder geval blij verrast met haar montuurkeuze en vind het haar práchtig staan ? Wie weet heb ik ‘m volgende week ook (maar dan in het zwart haha ?)

Een bericht gedeeld door Maris Maria Renne (@hare_maristeit) op 18 Jun 2019 om 6:35 (PDT)

Ik draag tegenwoordig een leesbril wanneer ik achter mijn PC zit (en ook vaak ’s avonds als ik een boek lees of TV kijk). Zelf moet ik nog op pad voor een mooi montuur, ik heb nu voldoende aan een goedkoop streng leesbrilletje van de HEMA.
We stonden voor het rek met kinderbrillen en ik had me mentaal voorbereid om zogenaamd enthousiast te doen over een Elsa-montuur met glitters.
Maar ze wees naar een streng paars monduurtje en zei: ‘DIE is het hetzelfde als van mijn Mama en donkerpaars is mijn lievelingskleur!’

Ik ging stuk 🙂
Allereerst vind ik het fantastisch dat ze mijn kleine copycat is (mijn make-up en accessoires zijn nooit veilig) en dat ze zo consequent haar lievelingskleur overal doordrukt.
Geen gewoon paars, geen lila, nee: donkerpaars.

En dat dit montuur ook nog eens belachelijk betaalbaar was (eigen merk en slechts €10,- ) vond ik natuurlijk ook erg fijn.
De glazen op sterkte kostten namelijk €120,- en deze gaan de komende jaren nog een aantal keren vervangen worden.

Over de opticien-keuze tussen een grote keten of een wat kleinere specialist, heb ik ook met verschillende brildragers gesproken en even moeten nadenken.
Gezien de frequentie dat mijn dochter nog van glazen gaat wisselen en omdat het formaat van haar hoofdje ook nog groeit, koos ik voor nu voor een grote keten. Ook zal ze nog regelmatig controles hebben op de oogpoli, dus qua zorg zit het de komende jaren wel goed.

De enige tips die ik als newbie nog kan meegeven zijn:

• Kies voor een opticien in de buurt.
  De kans is groot dat een kindermontuur snel beschadigt en dan is het handig als je snel op de fiets kunt springen om het te laten repareren.
• Sluit een verzekering voor de bril af.
  Ik heb ‘m bij de opticien afgesloten: voor €20,- is dit montuur met deze glazen verzekerd tegen schade en verlies. Dit moet ik dus weer opnieuw afsluiten wanneer ze binnenkort van sterkte wisselt, maar is geen verkeerde investering als ik zie hoe zij face down in een ballenbak duikt of soms zomaar opeens ergens haar bril achteloos neerlegt en ‘vergeet’.

Mijn dochter is inmiddels helemaal aan haar brilletje gewend en ik vind ‘m haar suuuuuper cute staan!
De eerste dagen merkte ik dat ze een beetje onzeker was en wilde ze ‘m bijvoorbeeld niet buiten op straat of naar het kinderdagverblijf aan.
Maar naarmate iedereen enthousiast op haar reageerde én toen ze merkte dat ze toch wel beter kon zien, was ze er helemaal aan gewend.
Het duurde niet lang, voordat ze metéén ’s ochtends haar brilletje opzette en ‘m bijna nooit meer afdeed.

Zelf merk ik kleine verschillen sinds ze een bril draagt.
Ze knijpt en knippert niet meer met haar ogen en haar gezichtje lijkt wat meer ‘ontspannen’ en blijer, wanneer ze geconcentreerd ergens mee bezig is of TV kijkt.
Ook kleine details vallen haar nu meer op. Wanneer ik bijvoorbeeld spinazie tussen mijn tanden heb of als er een grote vogel hoog in de lucht vliegt.

Al haar vriendjes op het kinderdagverblijf vinden het te gek en willen nu ook allemaal een bril 🙂
Vandaag is haar allereerste dag op de basisschool en ik hoop dat ze ‘m hier ook loud & proud blijft dragen.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om onze ervaringen te lezen!
Heb je vragen? Stel ze hieronder in een reactie!