Ik vind het ZO fijn dat ik samen met mijn twaalfjarige zoon films kan kijken die voor zowel volwassenen als kinderen leuk zijn!
Tijdens een regenachtige middag nestelden wij ons onder een dekentje op de bank. Samen genoten wij met een grote schaal popcorn van de verrassende feelgood film ‘The Cobbler‘ met onder andere hoofdrollen van Adam Sandler, Dustin Hoffman en Steve Buscemi.
Je kent vast wel het gezegde: ‘You have to walk a mile in someone else’s shoes, before judging them’?
In deze film wordt dit begrip héél letterlijk genomen 🙂
Het plot klinkt misschien een beetje kinderachtig of sprookjesachtig, maar dat is de film naar mijn mening absoluut niet.
The Cobbler (2014)
Persoonlijk heb ik een haat-liefde verhouding met zowel Adam Sandler als Jim Carrey.
Van veel van hun comedy’s krijg ik een beetje jeuk, wanneer zij aanstellerig over-the-top grappig doen.
Maar in sommige rollen, waarin zij ‘gewoon normaal’ doen, vind ik ze érg leuk en heb ik ook sympathie voor ze. Ik vind ze allebei zoveel leuker, grappiger, aandoenlijker en aantrekkelijker zonder ‘overdreven act’.
Begrijp je wat ik bedoel?
In de film The Cobbler (‘De Schoenmaker’) vind ik Adam Sandler dan ook précies goed: neutraal en echt, maar toch grappig.
Max (Adam Sandler) is net zoals zijn vader (Dustin Hoffman), en zijn Opa en al zijn voorvaderen een schoenmaker van beroep.
Hij is verveeld met zijn leven en overweegt soms om zijn winkelpand te verkopen aan een grote bouwmaatschappij, dat grote vernieuwingsplannen heeft voor deze authentieke buurt in New York.
Wanneer op een dag een gangster zijn winkel binnenwandelt en Max diens schoenen dezelfde dag nog moet repareren, begeeft zijn naaimachine het.
In de kelder van de winkel vindt hij een oude machine, die hij gebruikt om de schoenen van de gangster te repareren.
Maar de m*therf*cker komt vervolgens zijn schoenen niet ophalen en Max (die uuuuuren na sluitingstijd blijft wachten op deze irritante klant) trekt uit verveling de schoenen aan.
Major shock: wanneer hij deze schoenen aantrekt, heeft Max opeens de gedaante van de gangster!
Eenmaal van de schrik bekomen, ontdekt Max dat hij de gedaante van personen kan aannemen, nadat hij hun schoenen heeft gerepareerd met ‘de magische naaimachine’.
Dit levert natuurlijk een hoop lol en grappige situaties op, maar Max besluit deze magische krachten ook liefdevol en nuttig te gebruiken wanneer het nodig is.
Omdat Max in de film steeds andere gedaantes heeft, kijk je dus ook niet de hele tijd naar Adam Sandler.
Ik vond het leuk om te merken dat mijn zoon de film goed kon volgen en precies doorhad wanneer een personage ‘zichzelf’ was, of wanneer Max in het lichaam (de schoenen) van de persoon zat.
Op het interwebs las ik hier en daar wat kritische reacties: veel mensen vonden het een tegenvallende film.
Hier ben ik het dus niet mee eens: ik vond ‘m precies goed.
Niet te flauw, niet te spannend, niet te druk of gewelddadig: echt een fijne en vermakelijke film om met de hele familie (oudere kinderen) te kijken in een schoolvakantie!
Klinkt als een leuke film voor een regenachtige middag. Ik ga je tip onthouden en de film kijken. Ik vind Adam Sandler meestal wel grappig in films dus ben benieuwd naar deze rol van hem.
Ik vind hem vooral in oudere (zijn eerste) films niet leuk, wanneer er zo overdreven grappig geacteerd wordt. Hij is van nature grappig en vind hem veel leuker en droger als hij ‘normaal’ doet. Ik vind hem heel leuk in deze film! Overige acteurs (Dustin & Steve) maken het ook echt een fijne film/cast. Veel kijkplezier alvast! Voorlopig gelukkig nog geen regenachtige middagen in het vooruitzicht 😉