Omdat ik volgende week spontaan in mijn eentje naar Stockholm vlieg, moest ik opeens terugdenken aan mijn vroegere impulsieve acties en reisjes. Het was in het jaar 2000, dat mijn hart voor het eerst echt gebroken werd. Door een heel stomme jongen natuurlijk. En ik was daar zó ziek, zwak en misselijk van, dat ik in een opwelling een reisje naar Londen boekte en daar een week in mijn uppie verbleef, gewoon: om mijn gedachten te verzetten.
Ik heb daar de tijd van mijn leven gehad, zoveel leuke dingen gedaan en fantastische mensen ontmoet die ik tot de dag van vandaag nog steeds spreek ❤️
Solo City Tripjes maken
Dit was me zo goed bevallen, dat ik in 2001 besloot om in de zomervakantie op de bonnefooi ‘gewoon’ weer opnieuw naar Londen te gaan. Ik had nauwelijks geld op zak en al helemaal geen game plan: ik boekte een bed in een hostel en heb de hele stad doorgelopen om een baantje te zoeken. Die vond ik bij de Starbucks in de wijk Bayswater, waar ik weliswaar slechts heel kort, maar met heel veel plezier heb gewerkt.
Helaas is Londen belachelijk duur en betaalt Starbucks bitter slecht, dus moest ik dit avontuur na een paar weken afblazen. Toch heb ik er de tijd van mijn leven gehad en word ik er nu een beetje weemoedig van als ik de foto’s terug zie van dat jonge meisje dat gewoon deed wat haar hart haar ingaf: ‘she went with the flow’ en was niet bang om een risico te nemen.
Inmiddels ben ik anno 2023 al bijna 18 jaar moeder en heb ik deze parenting-show voor het grootste gedeelte zonder partner of direct vangnet in mijn eentje gerockt. Weinig ruimte voor impulsieve acties dus en ik ben me altijd bewust van de risico’s en logistieke uitdagingen. Dat ik nu dus eindelijk weer eens een solo-tripje ga maken zonder game plan en met de flow meega, voelt een beetje als een cadeautje aan mijn jongere zelf. Ik heb in mijn jongere jaren namelijk nog meer solo tripjes gemaakt, maar die verhalen bewaar ik voor een andere blogpost 😉 .
Weekje alleen in Londen
Deze spontane Londen-trip in 2000 bleek achteraf gezien één van de beste dingen die ik ooit heb gedaan. Ik verbleef een week in een hostel met mensen van mijn leeftijd uit alle hoeken van de wereld.
Ik verbleef in Hyde Park Hostel, waar ik o.a. een superleuk Amerikaans leeftijdsgenootje ontmoette, met wie ik nog steeds heel leuk contact heb!
Die week vloog helaas voorbij. Ik kreeg weinig slaap, ging vrijwel iedere avond (tot veel te laat) uit, had leuke etentjes en ontmoette geweldige mensen. Ik maakte toffe uitstapjes, zag veel bezienswaardigheden en ik heb een enorme boost in mijn zelfvertrouwen gekregen.
Het was deze week in Londen, dat ik ontdekte dat ik heel goed alleen kan zijn, maar ook heel makkelijk contact kan leggen met andere mensen. Ik was dus weliswaar alléén op reis, maar ik heb me echt allerminst eenzaam gevoeld.
Alleen, maar niet eenzaam
Zo heb ik bijvoorbeeld een middag helemaal alleen met een boek in het gras van Hyde Park gelegen, zonder mezelf zielig te voelen. Ook heb ik voor het eerst in mijn uppie aan een tafel in een restaurant gegeten, zonder dat ik me opgelaten voelde. Het alléén op reis gaan heeft het voordeel dat je makkelijker op andere mensen afstapt. Maar je bent ook voor anderen beter benaderbaar, dan wanneer je met z’n tweetjes of met een groepje vrienden ergens verblijft.
Dit zijn allemaal dingen die ik tot de dag van vandaag nog steeds echt enorm waardeer en makkelijk in mijn eentje onderneem. Wil er niemand met me mee naar een film of concert? No biggy: ik ga wel alleen. Het heeft als bonus dat er ook niemand doorheen praat en je ontmoet toch wel gelijkgestemden. Mocht je zin hebben in aanspraak, en dit heb ik niet altijd 😉 .
Kortom: ik ben nu (achteraf) oprecht blij dat die sukkel destijds op mijn hart getrapt heeft. Ik heb er onbetaalbare levenservaringen aan overgehouden en heb mezelf op een leuke manier beter leren kennen Nog steeds doe ik nu namelijk graag sommige dingen liever alleen en kan ik mijn rust en vrijheid waarderen, al zijn die momenten als fulltime single parent nu zoveel schaarser.
Grappige herinnering: ik heb eindeloos geprobeerd om een foto op hét zebrapad van Abbey Road te maken, zonder auto’s of andere mensen in beeld. Op de terugreis naar het hostel, kwam ik erachter dat de foto van de verkeerde hoek genomen was.
De beste les die ik van deze trip heb geleerd, is dat wanneer iets moeilijk of pijnlijk lijkt, je het gewoon moet DOEN. Net als de slogan van Nike: “Just DO it”! Je weet maar nooit wat voor leuks er op je te wachten staat. En was het niet leuk of viel het tegen? You’ll live! Het is niet het einde van de wereld.
Foto: Ik voor ‘mijn’ Starbucks in Bayswater tijdens een London City Trip in 2022. Het was superleuk om vorig jaar deze trip down Memory Lane te maken, maar ik heb nu echt ongelooflijk veel zin in nieuwe avonturen en om nieuwe plekken te ontdekken. Volgende week naar Stockholm dus…! To be continued 😉
P.s. deze blogpost is een herziene versie van een schrijfsel uit 2014, want zó lang bestaat mijn site al (sinds 2012…!!!!) en dingen veranderen ❤️
11 reacties
Wat een heerlijk stukje!! En nee…niet echt op reis. Ik ben namelijk al snel onder de indruk en gespannen als ik besluit alleen naar een stad te gaan, gewoon hier in Nederland, waar ik nog nooit geweest ben. Buikpijn van de spanning..hahahha. Ik vind dat dus echt lef hebben!
Super stoer!
Ik moet voor mijn werk vaak alleen op reis, maarja.. dat is toch anders 🙂
Ja, maar wel leuk, zo kom je nog eens ergens. Ik zou wel vaker even alleen een paar dagen op pad willen, ook als het voor werk is :-p
ja jammer genoeg ook heartbreak meegemaakt. 24 voor t eerst verliefd vrij heftig. wist niet dat het je zo kwetsbaar maakt. Muurtje geheel om mij heen afgebroken, kreeg m ook niet opgebouwd. Periode kwam ik er ook achter dat ik een minderwaardigheidscomplex had. Ben door mijn moeder weggestuurd naar India toe omdat zij het niet aankon. Bleef er in zwelgen, kwam in het ziekenhuis daar terecht. Tot dat een arts het woord absurditeit gebruikte en dat ik er weer langzaam bovenop kwam. Heeft heel lang geduurd. Ging van 41 kilo naar 38 kilo was gewoon bizar. Nou ja nu heb ik wel de grote liefde van mijn leven en die gelukkig de rugzak die ik draag aan kan. 🙂 Als ik nu er op terug kijk, moesten dingen gewoon in mijn leven gebeuren om mij te maken wie ik ben.
Die gedachte herken ik, dat het gewoon zo moest lopen om te zijn/kunnen/doen/waarderen wie/waar/wat je nu bent!
Fijn dat het nu goed met je gaat en je jouw grote liefde hebt gevonden <3
I ❤ deze rubriek!
En herkenbaar ook, ik vind het ook heerlijk om dingen in mijn eentje te doen. Wij allemaal in ons gezin trouwens. Dit weekend ga ik met m’n dochter naar m’n ouders zodat mijn man even een paar dagen voor zichzelf heeft. Fijn dat dat kan en ook leuk om te horen dat dat bij jullie ook zo is.
Dank je wel! Fijn om te horen 🙂
Ik doe dat ook, iedere zomer ga ik zonder hem familie opzoeken in Brabant en heeft hij een paar dagen het huis helemaal alleen voor zichzelf.
Voordat mijn dochter geboren was, is hij ook eens een week op vakantie gegaan met een vriend. Dit zouden we nu minder snel doen denk ik, maar (lange) weekenden weg, alleen of met vrienden (zonder elkaar dus) moet nog steeds kunnen. Daarna is het ook altijd erg leuk om elkaar weer te zien.
Wat stoer! En Londen is geweldig. Als Beatles fan herkende ik Abbey Road direct -been there done that, ofcourse-. Wat zonde van de verkeerde kant van de genomen foto. De mensen die daar dagelijks rijden zijn er ook zo blij mee, haha. Mijn lief en ik doen ook dingen apart van elkaar. Maar liever niet langer dan één of twee dagen en/of één nachtje weg van elkaar. Ik mis ‘m nogal snel. En hij mij ook gelukkig ook. Vier nachtjes (vorig jaar) vonden we toch net te lang zonder elkaar. 😉
Ik ga ook veel te laat naar bed als mijn vriend er niet is om te zeggen dat het echt de hoogste tijd is 🙂
Nu dat we een baby hebben, zie ik het ook niet gebeuren dat we een week afzonderlijk van elkaar weg zouden gaan. Maar een paar dagen moet (als ze wat groter is) nog steeds kunnen vind ik, altijd leuk om elkaar dan weer te zien!
Wat vind ik dit een leuke blog! Ik heb precies hetzelfde gedaan, begin deze maand. Ik was zo klaar met iedereen hier dat ik op uitnodiging naar Londen ben gegaan en daar de tijd van mijn leven heb gehad. Zoveel leuke en lieve mensen leren kennen. Ik voel me oprecht een ander mens nu ik weer thuis ben 🙂
Goh zeg wat erg vervelend!
Maar gelukkig dat je jij het daar fijn had gehad.
Leuke vriendschap heb je eraan over gehouden 😉
Xoxo