Afgelopen week postte ik op Instagram en Facebook een preview van ‘work in progress’ voor het nog te realiseren logo van Hare Maristeit.
Zo verrassend om te zien dat vrijwel alle meningen niet overeen kwamen met die van mij!
Misschien is het daarom wel leuk om te vertellen waarop ik mijn logo heb laten inspireren.
Mijn Oma (Maria Renne) overleed toen ik 8 jaar oud was.
Dit is ook mijn eerste nare herinnering. Ik was kapot van verdriet toen zij zomaar opeens uit mijn leven werd gerukt.
Ik adoreerde haar, zij was mijn heldin.
Soms vraag ik me ook af hoe dingen zouden zijn geweest of hoe ik haar had herinnerd, als ze langer had geleefd.
Ze was in erg slechte fysieke conditie, altijd ziek en maar slechts 65 jaar oud geworden.
Dit heb ik als kind nooit gemerkt, want ze was altijd opgewekt en enorm blij om mij te zien.Mijn Opa vertrouwde me later toe dat ik haar ‘lievelingetje’ was, maar dit heb ik ook altijd geweten en gevoeld. Als baby heb ik het eerste jaar bij mijn grootouders in huis gewoond en daarna heb ik zeer regelmatig bij ze gelogeerd.
Waarschijnlijk is daar ook die intense band met ze ontstaan.
Ze was het type vrouw van ‘niet lullen, maar doen’ en ik herinner me vooral haar eindeloze geduld, hoe ze urenlang met me kon kletsen, naar me kon luisteren en de meest prachtige verhalen vertelde.
Ook nam ze het altijd (in mijn bijzijn) voor me op tegen mijn ouders, of het nou ging over het niet leegeten van mijn bord of belangrijker zaken, zoals speelgoedkeuzes en zo.
Ze was een soort reuzin die mij tegen alles beschermde en ze was iedereen de baas. Ik herinner me nog steeds hoe verloren en eenzaam ik me voelde toen zij overleed en hoe intens verdrietig mijn Opa toen was.
Mijn Opa & Oma waren ook elkaars grote liefde en hun genegenheid voor elkaar was voelbaar wanneer ik bij ze logeerde.
Iedere ochtend bracht hij haar thee op bed en hielp hij haar met wassen en aankleden. Daarna ging hij met mij samen een ontbijtje maken en met mij alleen op pad, mijn Oma kon helaas nooit meegaan.
Tot de dag dat mijn Opa stierf in 2010, praatte hij ook altijd met een glinstering in zijn ogen als hij het over Oma had.
Ze kregen verkering en verloofden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Geld voor een verlovingsring of mooie sieraden was er toen natuurlijk niet.
Mijn Opa heeft toen heel creatief overal gouden dingen bij elkaar gesprokkeld en dit laten omsmelten, zodat hij mijn Oma iets waardevols cadeau kon geven.
Als klein meisje was ik vooral gefascineerd door haar broche van een gouden ‘M’ omdat mijn naam natuurlijk met dezelfde letter begint.
Ik weet niet zeker (en kan het helaas niet navragen) of deze broche ook één van die voor haar gemaakte sieraden was, maar ze kreeg ‘m in ieder geval cadeau van mijn Opa.
Ik ben zo dankbaar dat ik deze broche na haar overlijden heb gekregen!
Ook ben ik er trots op dat mijn tweede naam de hare was.
Haar broche heb ik sinds mijn 12e altijd als basis gebruikt voor mijn handtekening en paraaf: een ‘M’ met kroontje erboven.
Ik naaide dit op zelfgemaakte kleding, signeerde er mijn schilderijen mee en gebruikte het als logo voor mijn allereerste website:
Foto’s: ‘M’ met kroontje op mijn allereerste website, een zelfgemaakt schilderij en shirt.
Nu ik eindelijk op dreef ben met het blog van Hare Maristeit, vond ik het wel toepasselijk om het logo weer opnieuw te gaan gebruiken, maar dan echt met de oorspronkelijke broche als basis.
Over de volledige uitvoering en finetuning ben ik nog niet uit en ik heb er ook geen haast mee. Ook worstel ik nog steeds met de layout en het gebruik van WordPress: wat een b!tch…
Uit veel feedback die ik via social media kreeg, werd als argument gebruikt dat de logo’s linksboven en rechtsonder het meest sierlijk waren en bij mij zouden passen.
Ik snap dit heel goed en ben het er ook wel mee eens, maar ik heb zelf natuurlijk veel meer gevoel bij de opzetjes van rechtsboven en linksonder.
Ik ben er in ieder geval over uit dat de lijnen van de broche gebruikt moeten worden.
Deze ‘M’ is uniek, het is geen kant en klare font en natuurlijk is het een echte tribute aan één van de vrouwen die in mijn leven het meest voor mij betekend heeft.
Het resultaat zal spoedig te bewonderen zijn: wordt vervolgd!
