Maris Scheidt: Hinder op Tinder

Een paar weken geleden kreeg ik een telefoontje van één van de mediabureaus waar ik graag mee samenwerk:

‘Het is misschien een gekke vraag, maar zou je het leuk vinden om een datingsite uit te proberen en hier een review over te schrijven….?’
‘Eeeeh…. maar ik ben nog helemaal niet op zoek naar een relatie….’
‘Snap ik! Denk er nog maar even over. Probeer anders eerst eens Tinder, om te kijken hoe je erin staat of erover denkt!’

‘s Avonds belde ik een vriendin die even oud is en net als ik ook recentelijk de status van ‘alleenstaande moeder‘ heeft.
We lachten wat, maakten grapjes en… tien minuten later hadden we allebei een profiel op Tinder gemaakt. Onder het mom:

‘What the hell & In the name of research’.

De eerste stappen op Tinder

Ik heb zeven jaar een relatie gehad en het hele Tindergebeuren gemist. Natuurlijk wist ik wat het inhield en heb ik veel smeuïge verhalen gehoord. Zowel succes stories die bekroond zijn met een bruiloft, als rampzalige scenario’s met creepy stalkers.
Maar voor mij was het dus nieuw en ik zag er een beetje tegenop, ondanks dat ik toch ook wel een tikkeltje nieuwsgierig was.

Na het installeren van de Tinder-app, kun je kiezen om het te koppelen aan je Facebook-account of aan je telefoonnummer.
Ik koos voor makkelijk en snel (Facebook), maar denk dat ik een eventueel volgende keer zou kiezen voor mijn telefoonnummer.

Want ondanks dat er niet namens Tinder berichten op je Facebook profiel worden geplaatst (oh, de HORROR!), schrok ik toch wel even toen ik mijn naam en een suggestie voor een profielfoto al klaar zag staan. En al mijn interesses stonden ook al mooi opgesomd. Dit zijn er trouwens VEEL want ik heb in de afgelopen negen jaar behoorlijk wat Facebookpagina’s geliked, van breiclubjes tot Boybands.

Vervolgens schakel je jouw locatie in (had Tinder dus al voor mij ingesteld en moest ik bevestigen) en selecteer je de maximale zoekafstand, geslachtsvoorkeuren en een leeftijdsbereik.
Ik dacht het beperkt te houden, door een maximum afstand van 10 kilometer en een niet al te groot leeftijdsbereik in te stellen. Waarschijnlijk zal het ook per regio verschillen hoeveel mensen er een Tinder account hebben, in mijn drukbevolkte regio zijn dit dus VEEL mensen van mijn leeftijd.

Gratis tip van mij: check je spambox of reclamefolder voor de welkomstmail van Tinder met de uitgebreide uitleg. Er is dus een groot verschil tussen NAAR rechts swipen, of VAN rechts naar links swipen. En als je net zo kippig bent als ik af en toe kan zijn, dan kan dit dus wel eens fout gaan en heb je matches met mensen die je eigenlijk NAAR LINKS had willen swipen.
Je kunt overigens ook gewoon op een kruisje of hartje klikken, om misverstanden te voorkomen 🙂

De eerste dagen vond ik het extreem ongemakkelijk en besprak ik met mijn vriendin dat ik het nog maximaal twee dagen zou aankijken.
Allereerst had ik het gevoel dat ik ‘vreemdging’. Ik ben nog niet helemaal aan mijn nieuwe relatiestatus gewend en ook al deed ik niets verkeerd en bedroog ik niemand, zo voelde het toch wel een beetje.
In de periode dat ik op Tinder zat, woonde ik bijvoorbeeld al alleen met mijn kinderen, maar nog niet officieel. Het gaf me een ongemakkelijk gevoel om foto’s van mannen te swipen, terwijl ik tussen ZIJN ingepakte verhuisdozen zat.

De eerste matches & chats

Mijn eerste chats gingen ook niet van een leien dakje. Nou praat en typ ik heel makkelijk, maar ik heb eigenlijk een bloedhekel aan chatten, vooral op mijn telefoon. Ik haat Whatsappp (echt capslock HAAT) en als ik het niet nodig had om te reageren op berichtjes van mijn zoon en mijn Oma, dan zou ik de app meteen verwijderen.

Maar ik had dus wat leuke gezichten en grappige profielen een hartje gegeven en ik voelde onverwacht toch wel wat gefladder van vlinders in mijn buik, als ik een ‘match’ had.
De chatfunctie wordt pas beschikbaar bij een match, wanneer twee mensen elkaar dus een hartje hebben gegeven.

Ik was een beetje overdonderd, tijdens die eerste chats. En ik denk dat mijn ongemakkelijkheid er ook wel vanaf droop, aangezien sommige chatpartners al vrij snel in het begin ‘de match hadden opgeheven‘.
Dit vond ik de eerste keren best een shock, om midden in een gesprek opeens ‘POEF’ alles te zien verdwijnen. Alsof je auditie doet voor een Idols-jury en je toekijkt hoe zij op rode kruisjes drukken en je bruut weggestuurd wordt.

Maar dit went gek genoeg vrij snel en ik begon er inmiddels ook wel de lol van in te zien. Ik kon het al wat meer als een ‘spel’ en ‘test’ zien en het voelde een beetje alsof ik aan het solliciteren was. Ik zag het al wat meer als ‘oriënteren’ en voelde me ook niet meer schuldig of ongemakkelijk.
Ik ben bijvoorbeeld ook helemaal niet op zoek naar een baan, maar toch check ik wel af en toe vacatures en vind ik het interessant om te merken dat ik bij sommige werkomschrijvingen toch ga nadenken of dit niet iets voor mij is.

En zo ervaarde ik na de eerste vuurdoop dus ook Tinder, nadat ik eenmaal mijn draai een beetje had gevonden.  Die eerste dagen vond ik het overweldigend, om zoveel foto’s zo ‘in your face’ te zien en voelde het ook een beetje als ‘gluren’ en een ‘vleeskeuring’. Maar naarmate ik al wat meer had geswiped, werd ik er eigenlijk ook wel weer een beetje rustig van.
Ik had namelijk het vooroordeel dat ik vast alleen maar vieze mannetjes zou aantreffen die uit waren op snelle sex-dates, maar ik heb eigenlijk vooral heel veel leuke en vriendelijke gezichten gezien.
Gewoon: leuke mannen van mijn leeftijd met een vaste baan, die niet bij hun moeder wonen.

FOTO: nog een gratis tip van mij 🙂
Het is goed om te weten dat Tinder gekoppeld is aan social media en dat de reclame die je ziet hierop aangepast wordt.

En dit leverde dus ook interessante gesprekken en inzichten op met mijn vriendin, die inmiddels ook haar draai had gevonden met swipen. Zo keek zij héél anders dan ik naar foto’s en de teksten in bio’s van potentiële kandidaten.
Wat bleek in ons geval: wij hebben ieder nog een vers trauma van onze laatste relaties en namen dit mee in de eerste beoordelingen van onschuldige sollicitanten. Specifieke hobby’s, interesses, vrijetijdsbestedingen of kledingstijlen die ons nu (nog) tegenstaan, werden direct en harteloos naar links geswiped.

En beetje bij beetje, kwamen we er dus achter wat we (ieder voor zich) wel en niet zochten in een nieuwe kandidaat of welk ‘oud zeer’ nog niet verwerkt was. Ook werden we bewust van onze (wellicht onterechte) vooroordelen over bovengenoemde ‘dislikes’ en durfde ik het aan om wat verder te kijken en niet direct weg te swipen.

Veel van mijn chats liepen dood, omdat ik mijn telefoonnummer niet wilde geven om te bellen of videochatten. Dit voelde voor mij toch nog té dichtbij en privé, maar ik begrijp het volkomen dat erom gevraagd wordt, aangezien ik zelf ook geen fan van chatten ben.
Wanneer je iemand hoort of in een videochat ook kunt zien, zegt dat toch meer dan wanneer je alleen maar wat tekst en plaatjes over en weer stuurt. Je kunt namelijk niet afgaan van alleen wat zorgvuldig geselecteerde foto’s, weet ik zelf maar al te goed als momenteel niet blije blogger die wel vooral vrolijke en kleurrijke plaatjes deelt waar ze niet met puisten of met een onderkin op staat.

It’s a date?

Na tien dagen had ik het toch wel gezien met Tinder. Ik kreeg er teveel prikkels en zenuwen van en heb mijn profiel en de app dus verwijderd. Wel had ik met twee leuke mannen een verrassend leuk en goed eerste contact. Ik durfde het aan om hen wel mijn nummer te geven en we hebben de chats voortgezet op Whatsapp.

Eén van deze chats viel na een paar dagen stil wegens: herhaling, herhaling, herhaling, dus: verveling.
Maar één chat was dus wel gezellig en leuk en ik had niet verwacht dat ik daar zo blij van zou worden. Het was confronterend om te merken hoe erg ik het gemist had om een ‘maatje’ te hebben met wie je tussen de bedrijven door grappige berichten uitwisselt en iemand die geïnteresseerd is in wat je die dag gaat doen en informeert naar hoe iets gegaan is.
Dit heb ik ook wel met vrienden, maar dit is toch ‘anders’.

Ook heb ik door mijn korte Tinder-ervaring geleerd dat ik dus niet ‘alleen’ of een freak ben. Het is ergens een geruststellende en troostende gedachte om te zien dat er veel leuke mensen van dezelfde leeftijd in dezelfde situatie zitten en bijvoorbeeld deze Kerst ook alleen (en deels zonder hun kinderen) gaan doorbrengen.
Dit wist ik natuurlijk wel, maar dit zijn droge cijferfeiten. Het is anders wanneer je er gezichten en namen bij ziet.
En dit vond ik dus ‘fijn’ aan de chats die ik met de laatste twee overgebleven kandidaten heb gehad. Er was herkenning en begrip en ik hoefde niet veel uit te leggen. Ook vond ik het fijn en verfrissend om ervaringen van een man te horen omtrent scheidingsperikelen.

Maar toen kwam dus dé vraag van de laatst overgebleven kandidaat (Zullen we dit weekend afspreken!?) en sloeg bij mij de paniek toe.
Want eerlijk: ik zou mezelf nu niet selecteren als de ideale werknemer voor een toffe baan of als date voor een leuke avond. Ik beschik momenteel niet over de vereiste eigenschappen om zo’n rol succesvol te vervullen en dit inzicht was fijn en verhelderend.

Het was fijn om te ervaren dat mijn hart niet helemaal bevroren is. Het was fijn om te ervaren dat ik toch wel over een toekomst durf na te denken die nog helemaal openligt en vrij in te vullen is. Ik zie het mezelf dus toch wel doen, dat daten en ooit weer verliefd worden. Maar nu moet ik vooral aan mijn eigen vaardigheden gaan werken om die kandidaat te zijn die ik zelf ook zou aannemen.
Dus dit weekend hebben mijn Instagram-volgers kunnen meekijken hoe ik begonnen ben aan een groot renovatieproject. Ik wil mijn huis weer mijn ‘thuis’ maken en me weer fijn voelen met mezelf. Want als ik het met mezelf niet weer opnieuw leuk kan hebben, gaat het met iemand anders ook niet lukken 🙂

Ik heb het aanbod voor het reviewen van de datingsite niet afgewezen, maar aangegeven dat ik er over een paar maanden op terug zal komen.
Wordt ongetwijfeld vervolgd 🙂

Dus voorlopig geen spannende of smeuïge datingverhalen van mijn kant, maar wel veel geklus in huis en restylingprojecten.
Als je dat leuk vindt, kun je deze volgen via mijn stories op IG!

Voetnootje!

‘Maris Scheidt‘ is een nieuwe reeks van blogposts.
Hiermee wil ik af en toe een kijkje achter de schermen geven van de fases die ik nu doormaak.

Het staat jullie vrij om vragen te stellen en wellicht behandel ik daardoor ook weer leuke of praktische onderwerpen die aan bod komen tijdens een scheiding.
Ik hoop dat jullie er begrip voor hebben, dat ik mogelijk niet alles kan, wil of mag beantwoorden.