Mijn kat was Gestresst & Vermist: dat is geen Kattenpis…

De afgelopen maanden heb ik een kleine driehonderd (!?!?!)  berichten gekregen van lieve en trouwe volgers, die met het lot van mijn gestresste en vermiste Badjak begaan waren.
Het was voor mij helaas onmogelijk om iedere vraag, tip, hart onder de riem of felicitatie na onze hereniging te beantwoorden.
Maar ik wil iedereen die iets liefs heeft gestuurd ontzettend bedanken: dit heeft me echt zo ontzettend veel goeds gedaan!

Het leek me interessant om een blogpost te wijden aan deze stressperiode en ook aan de zoektocht.
Onderwerpen die in dit erg lange artikel aan bod komen zijn:

• Wat achtergrondinfo over mijn kat, hoe hij gestresst raakte en hoe hij dit uitte.
• Schoonmaken van kattenpis uit je beddengoed of matras.
• Dingen die je kunt doen om stress bij je kat proberen weg te nemen.
• Tips voor het zoeken en terugvinden van je vermiste kat.
• Update over hoe het nu met mijn Badjak gaat.

Mocht jouw poesbeest ook eens onverhoopt naar gedrag vertonen wegens stress of raakt hij kwijt, dan heb je hopelijk wat aan deze tips en ervaringen!

Wie is Badjak en wat ging er vooraf aan zijn vermissing?

Ik verwacht dat veel mensen deze blogpost gaan vinden via Google, nadat zij op zoek gaan naar zoektips voor hun vermiste kat.
Daarom leek het me wel handig om eerst mijn fluffbeest en onze situatie een beetje toe te lichten.
Iedere kat is namelijk anders en het ene baasje is eerder of minder snel bezorgd of heeft wel/geen voldoende ervaring met of kennis van katten.

Badjak is vernoemd naar de zoetste sambalsoort, want er zit namelijk nul, nakkes, nada, géén pit in dit beestje 🙂

Badjak is in juli 2017 bij ons thuis geboren.
Enkele maanden daarvoor adopteerden wij zijn moeder. Wij wilden haar laten steriliseren, maar ze raakte zwanger nog voordat wij een afspraak hadden gemaakt bij de dierenarts.

Alle kittens uit het nestje waren super cute, maar op Badjak was ik al vanaf de allereerste week tot over mijn oren verliefd. Hij had iets speciaals en was véél rustiger, suffer en liever dan zijn broer en zusjes.

We besloten om alleen moederpoes en Badjak te houden, maar dit ging helaas al vrij snel niet meer goed. Moederpoes had heel veel stress door Badjak en Badjak raakte erg geïntimideerd en schichtig omdat zij steeds naar hem blies of hem wegjoeg.
Moederpoes verhuisde naar een bijzonder gezin met een speciale tienerdochter, die haar dagelijks overspoelt met extra veel knuffels en aandacht.

Vanaf dat moment ging het heel goed met Badjak bij ons thuis! Hij hoort gewoon hier en is echt een ‘volwaardig gezinslid’.
Uiteraard had hij af en toe wat speelse kittenstreken, maar niets noemenswaardigs.

Badjak is lui, knuffelig en oogt niet heel erg slim. Ook is het een schijterd: als hij op de vensterbank ligt en hij spot een andere kat in de tuin, dan vlucht hij weg. Absoluut niet street wise dus en al helemaal geen vechtersbaas.

Kortom: een supermakkelijk en verdraagzaam beestje. Mijn peuterdochter sjouwde hem als kleine kitten al overal mee naartoe in een tasje of reed hem rond in een loopwagentje.
Hij vindt werkelijk alles best en als hij ergens geen zin in heeft, loopt hij rustig weg.
Hier kreeg ik wel eens geschokte reacties over (op mijn Instagram Stories) van bezorgde kattenliefhebbers, maar echt: hij heeft nog nooit uitgehaald naar mijn dochter en hij zoekt haar op zijn beurt ook altijd zelf op. Als zij op de bank ligt, gaat hij gezellig op haar hoofd of buik liggen: ze zijn echt voor elkaar gemaakt 🙂

Vóór Badjak heb ik een aantal andere katten gehad, maar dit waren allemaal volwassen of zelfs al hoogbejaarde dames. Hier had ik nauwelijks omkijken naar (voeren, knuffelen, kattenbak verschonen en dit was het wel).
Maar een jong mannetje (hoe suf hij ook is) was toch wel andere koek. Ik heb in tegenstelling tot bij zijn voorgangers, wel eens info moeten Googlen of kattenfora doorgespit voor tips & tricks.
En nog steeds ben ik geen ervaringsdeskundige en leer ik iedere dag meer over eigenaardige jonge katers 🙂

Stress bij Katten & Kattenpis in je bed 🙁 

Tot de zomer van 2018, had ik dus nauwelijks zorgen om mijn lieve Badjak. De enkele gesloopte plant en die paar kerstballen, waren niet noemenswaardig en het was gewoon een erg relaxte en lieve kat.

De ellende begon toen wij die zomer twee weken op vakantie waren. We hadden een lieve kattenoppas die dagelijks langskwam om hem te voeren, knuffelen en naar binnen en buiten te laten. Maar na een paar dagen stuurde ze mij een vervelend berichtje: Badjak had ons bed he-le-maal ondergepiest en gescheten….

Als je kattenwebsites erop napluist, dan lees je dat dit vaker voorkomt tijdens langduriger afwezigheid van een baasje.
Meteen na onze thuiskomst werden we heel enthousiast door hem begroet: hij was duidelijk echt héél blij dat we weer thuis waren. Hij gaf veel kopjes en knuffels en was niet van mijn schoot af te slaan.
De eerste nachten na onze thuiskomst, sliep hij (zoals altijd) ook tevreden knorrend bij mij in bed en dit ging goed.

Helaas besloten wij tijdens deze vakantie om onze relatie te beëindigen. Dat mijn ex een paar dagen later ons huis verliet, leverde Badjak érg veel stress op.
Dit had ik niet verwacht, want Badjak trok voornamelijk eigenlijk altijd naar mij toe. Hij lag wel eens tegen mijn ex aan, maar bij mij lag hij altijd uitgebreid op schoot om te knuffelen.
Maar het gemis van een geur of stem, doet dus blijkbaar echt veel met een kat.

Hij miste duidelijk mijn ex en hij leek ook mijn verdriet en spanning aan te voelen.
Hij oogde onrustig, scharrelde hele dagen zenuwachtig rond, keek anders uit zijn ogen, slaakte rare kreetjes (geen gewone ‘miauw’) en hij kwam niet meer (zoals iedere avond) uitgebreid bij me op schoot liggen om over zijn buik gekroeld te worden.
Het allerergste vond ik, dat hij iedere kans aangreep om op mijn bed of op de badmat te piesen of kakken.

  

Het was hoogzomer en het duurde even voordat iedereen hier in huis consequent alle slaapkamerdeuren dicht liet. Ook dit leverde Badjak stress op, want hij mocht altijd overal in huis vrij rondlopen. Ik heb vele nachten zielig kattengejank voor mijn deur moeten doorstaan, vaak met een wakker wordende (en niet meteen weer slapende) peuter tot gevolg.
Dit leverde mij nog meer stress en vermoeidheid op, in een toch al niet zo’n leuke tijd.

Ook het héél snel even van de slaapkamer naar de badkamer lopen om iets te pakken, was lang genoeg voor Badjak om naar binnen te glippen en weer te sproeien.

Dit maakte mij zo wanhopig en ik kon in deze periode (stressvolle tijd wegens verse relatiebreuk) ook niet altijd rustig en kalm reageren.
Nou werk ik gelukkig vanuit huis en was het een lange en warme (na-)zomer, maar ik trok het erg slecht om tussen alle werkzaamheden door, meerdere keren per week mijn beddengoed, dekbed en matrashoes te moeten wassen en drogen.

Toen de herfst en winter zijn intrede deden waren de pisproblemen nog niet verholpen en werd het een grotere uitdaging en meer gedoe om mijn beddengoed weer op tijd schoon en droog te krijgen:

FOTO: ik heb gelukkig een fantastisch matras* met een waterafstotend en afritsbare bovenlaag.
Deze kan op 60 graden gewassen worden en droogt snel. Mijn matras is nu dus <even afkloppen> nog helemaal superschoon en fris.

*linkje verwijst naar een artikel dat ik in juli 2017 schreef in samenwerking met Emma Matras.
Wat ik nu schrijf is absoluut geen verkooppraatje, maar moet jij wegens kattenpisleed noodgedwongen nu een nieuw matras gaan aanschaffen?
Dan kan ik je écht aanraden om op zoek te gaan naar een soortgelijk matras met afritsbare en wasbare bovenlaag.
Al dan niet van het merk Emma 😉
Het scheelt je écht een heleboel frustratie en ergernissen!

SCHOONMAAKTIPS VOOR KATTENPIS OP BEDDENGOED OF MATRAS

Kattenpis ruikt echt intens goor en indringend en vlekken krijg je er niet altijd (zichtbaar) goed uit met alleen wat schoonmaakmiddel of wasmiddelen.
Ik heb voor mijn dekbed en beddengoed goede ervaringen met zowel Baking Soda als Biotex.
Flink laagje erop strooien en een uurtje (of langer) laten intrekken en dan in de wasmachine.

Als je geen wasbaar matras(hoes) hebt, kun je bovenoemde producten ook op je matras strooien en laten inwerken. Ik las ook ergens een tip over ‘een papje maken van (Baking) Soda & Wasverzachter’.
Dit smeer je dan uit over de vlekken en laat je even intrekken.
Het (lekker naar wasverzachter ruikende) vocht trekt in je matras, de achtergebleven korrels van de Soda, Biotex of Baking Soda zuig je op met een stofzuiger of kruimeldief.
De natte plek kun je dan droogföhnen of aan de lucht laten drogen.

In deze periode heb ik gefrustreerd kattensites doorgespit, dierenspeciaalzaken bezocht en regelmatig met de dierenarts overlegd.
Ik heb Badjak verschillende kuurtjes met kalmerende druppels gegeven: die van Bach (gekocht bij een dierenspeciaalzaak) deden niets voor hem, Valeriaan maakte hem wel iets kalmer.
Deze koop je gewoon bij de drogist en druppel je over het voer.

Toen hij iets rustiger leek te worden na een paar weekjes Valeriaan, durfde ik het in oktober aan om hem te laten castreren.
Dit schijnt ook sproeien bij katers tegen te gaan. Maar zowel de dierenarts als ikzelf, vonden dat we moesten wachten tot hij iets rustiger was. Zo’n bezoekje aan de kliniek en de ingreep zelf, zouden hem mogelijk weer nieuwe stress opleveren en dat wilden we graag vermijden.

Na twee of drie weken, zou ik verbetering moeten merken. Als de pisproblemen dan nog steeds aan de orde waren, zouden we verder gaan onderzoeken wat er mis kon zijn.
Tijdens zijn verblijf in de kliniek is hij verder onderzocht en leek hij helemaal gezond.

Kat Vermist: Now What?!

Helaas heb ik geen verbetering na de castratie kunnen waarnemen, want twee weken na de ingreep was mijn Badjak zomaar opeens verdwenen.
Hij mocht altijd naar buiten wanneer hij aangaf dit te willen, maar bleef nooit lang weg. Meestal verliet hij de tuin niet eens.
Als hij eens een uurtje of langer wegbleef, dan riep ik zijn naam en hoorde ik hem miauwen vanuit een nabije tuin en kwam hij meteen aangerend.

Het is slechts één keer voorgekomen op een warme zomeravond, dat hij ‘s avonds niet op mijn stem afkwam. Toen ik de volgende ochtend vroeg opstond, stond hij zielig miauwend voor de deur en wilde hij vervolgens dagenlang niet naar buiten.

Ik maakte me dit keer na de eerste nacht vrijwel meteen al zorgen: hij blijft nooit weg, is niet street-wise, hij is overspannen en het werd steeds kouder ‘s nachts in november.
Op de tweede dag plaatste ik een advertentie op de website van Amivedi, schakelde ik de dierenambulance in en deelde ik ook oproepjes in lokale Facebookgroepen.

Toen ik Badjak liet castreren, heb ik hem gelukkig ook meteen laten chippen. Dus als hij gevonden zou worden, kon zijn chip gescand worden en kreeg ik een belletje.
Nou krijg ik dagelijks veel oproepen en iedere keer dat een onbekend nummer mij belde, ging mijn hart tekeer.

Zelf ging ik ook iedere dag op pad met een bakje brokjes (waarmee ik rammelde terwijl ik zijn naam riep) en een kattenreismand.

Het wordt vooral geadviseerd om ‘s avonds te zoeken naar een vermiste kat.
Het is dan stiller buiten op straat, waardoor een kat je stem ook beter kan horen.

Ik raakte na een paar dagen zoeken behoorlijk wanhopig.
Allereerst woon ik aan een drukke weg en in een drukke buurt: echt stil of rustig is het ook ‘s avonds niet. Daarnaast ben ik alleen en kan ik niet ‘s avonds met mijn peuter (die op tijd naar bed moet) de hele buurt uitkammen.

Gelukkig kwamen er af en toe vrienden langs die bleven eten en op mijn dochter pasten, terwijl ik met een zaklamp, brokjes en reismand weer op pad ging.

Ik woon in een rijtjeshuis, met rondom aangrenzende tuinen. Mijn hoop was dat hij per ongeluk in een verkeerde tuin terechtgekomen was en de weg terug niet meer kon vinden.
Ik heb tweehonderd flyers afgedrukt (in kleur) en deze in alle brievenbussen tot en met twee straten rondom mij verspreid.

TIPS VOOR HET MAKEN VAN FLYERS

Als je geen zwart-wit of grijze kat hebt: gebruik dan kleurenfoto’s

Heeft je kat opvallende kenmerken, omschrijf deze of voeg meer foto’s toe waarop deze bijzonderheden zichtbaar zijn.

Omschrijf het gewicht of formaat van je kat.

Vermeld de straatnamen waarvan je vermoed dat hij mogelijk verdwaald is en vraag of mensen in hun schuur willen kijken.

Vermeld duidelijk je naam en telefoonnummer.

Een tip die ik ook vaak voorbij heb zien komen om op flyers te vermelden, is schrijven dat je kat speciaal dieetvoer krijgt.
Dit zou enthousiaste mensen ontmoedigen, die zo’n aanlooppoes wel gezellig vinden en het vervolgens gaan voeren.

Overige dingen die ik heb geprobeerd om Badjak te helpen met het terugvinden van zijn huis:

• Een ongewassen kledingstuk van mij buiten hangen.
• Een bakje voer en zijn kattenbak buiten zetten.
• De achterdeur in de tuin voor hem op een kier laten staan (ik heb geen achterom, dus dit is niet inbraakgevoelig).

Katten hebben een geweldig reukorgaan en zouden mogelijk een vleugje van herkenbare geuren kunnen opvangen als ze enigszins in de buurt zijn.
Op de zesde dag van zijn vermissing besloot ik voordat ik naar bed ging nog één keer te kijken op de website van Amivedi, om te checken of er updates waren of nieuwe gevonden katten waren vermeld.

Mijn hart leek even te stoppen met kloppen, toen er een nieuwe melding verscheen van een dood gevonden kat in mijn straat, ter hoogte van mijn huis.
In de advertentie was geen foto van het dier geplaatst, maar mijn hart brak in duizend stukjes toen ik de omschrijving las: alle kenmerken kwamen overeen met mijn Badjak, behalve de kleur bruin (Badjak is rood).
Het formaat, de witte vlekken en plekken in zijn vacht: alles klopte. Ik was bang dat het arme beest zó vervuild gevonden was, dat zijn rode vacht bruin leek.

Ik belde naar Amivedi en verwachte een voicemail om in te spreken, maar een lieve dame nam (zaterdagavond LAAT!) op.
Dit overdonderde me zo, dat ik meteen in huilen uitbarste en nauwelijks uit mijn woorden kwam.
De dame die me te woord stond was supervriendelijk en wist me te kalmeren. Ze benadrukte dat dit gevonden dier geen chip had en Badjak wel.
Ook bekeek ze de foto’s van de gevonden kat en Badjak en drukte ze me op het hart: ‘Dit is écht niet jouw kat, hij is meer grijs-bruin en écht niet rood of oranje. Als je wilt mail ik je een foto van zijn vacht, dan kun je vannacht hopelijk iets geruster gaan slapen’.

Mijn complimenten voor de medewerkers van @Amivedi die 7 dagen pw 24u pd telefonisch bereikbaar zijn. Geweldige dame die mij (compleet overstuur) gisteravond laat kalmeerde: dood gevonden kat in mijn straat was NIET mijn Badjak & ze gaf me weer hoop, vertrouwen, tips & ervaringen

— Hare Maristeit 🏳️‍🌈 (@MarisMariaRenne) 18 november 2018

De vacht kwam inderdaad niet overeen met die van Badjak en ik voelde me écht opgelucht ondanks dat ik helemaal strak en stijf stond van de adrenaline.
De Amivedi-dame heeft me nog lang en gezellig toegesproken met succesverhalen van katten die wekenlang van huis weg waren en over hoe slim katten zijn. Ja: ook mijn suffe Badjak, daar was ze écht van overtuigd 🙂

Maar ondanks haar hoopvolle en bemoedigende woorden, was hij na een week nog steeds niet terecht en was ik de wanhoop toch echt wel een beetje nabij.
Ik had er gewoon geen vertrouwen in dat mijn bange schijterd het ‘s nachts in de kou op straat zou overleven.

Mijn peuter bracht ik iedere avond huilend naar bed: ze miste haar kat verschrikkelijk en dit verdriet werkt aanstekelijk.
Ik kon ook niet meer normaal met haar over straat, want ze wilde overal aanbellen en sprak iedereen aan: ‘Hallo meneer, heeft u misschien mijn Badjak gezien?!’.
En ik zat sowieso al niet supergoed in mijn vel, deze toestand hakte er bij mij flink in.

De gelukkige afloop, van de zoektocht naar mijn Badjak

Op de zevende dag van Badjak’s vermissing, bood mijn ex aan om ‘s avonds te gaan zoeken.
Hij was nog geen tien minuten de deur uit en ik had mijn dochter net haar pyjama aangetrokken, of hij stond alweer voor de deur:

‘Ik heb hem gevonden! Hij zit één straat verder in een struik en komt niet naar me toe!’

We trokken mijn dochter snel een jas aan over haar pyjama en met z’n drietjes renden we naar de plek toe waar hij Badjak gevonden had.
Een plek waar ik al tientallen keren voorbij was gelopen en ook alle struiken al had geïnspecteerd met een zaklamp. Mijn ex riep zijn naam nog een paar keer en we hoorden een heel zielige ‘mieuw’ uit de bosjes komen.

We gingen een beetje uit elkaar staan, mijn ex met onze dochter en de geopende reismand en ik een paar meter verderop met een bakje brokjes.
Al vrij snel kwam hij uit de bosjes geslopen en op het bakje brokjes dat naast mij lag aflopen: mijn blijdschap was ZO groot!
Ook mijn dochter begon enthousiast zijn naam te roepen en Badjak begon direct uitgehongerd brokjes naar binnen te schrokken.

Hij zag er niet heel slecht uit. Hij was iets vermagerd, zijn vacht zag er onverzorgd uit en hij keek erg bang uit zijn ogen.
Ik tilde hem op en hij verstijfde, zette zijn nagels in mijn jas en begon heel hard te mauwen. Ik bukte met hem in mijn armen om hem in de reismand te stoppen en…. hij sprong bang weg en trok een sprintje.

Waardeloos!
Hij rende een afgesloten steegje in, dat alleen toegankelijk is voor bewoners van de aangrenzende tuinen.
We zagen hem in de verte zitten en besloten om niet zonder hem weg te gaan. Mijn ex bleef met onze dochter en de reismand buiten het zicht staan en ik ging gehurkt achter het hek ziten en plaatste het bakje met brokjes achter het hek.
Ik rammelde met het bakje, riep zijn naam en maakte lokgeluiden: steeds deed hij een paar stapjes en bleef hij weer even stilstaan.

Toen hij eindelijk bij het bakje met brokjes aangekomen was, begon hij meteen weer hongerig te schrokken.
Ik liet hem even eten, bleef tegen hem praten en verplaatste voorzichtig het bakje naar mijn kant van het hek. Ik legde een paar brokjes onder het hek en een paar voor het bakje.
Ik zag hem twijfelen, maar de honger won het van zijn angst en hij kroop half onder het hek door om de brokjes van de grond te eten.
Bijna aangekomen bij het bakje met brokjes, sloeg ik te ongeduldig en snel toe. Ik wilde hem meteen oppakken, maar hij schoot weer weg achter het hek en rende ditmaal een tuin in.

Er brande licht in het huis dus ik belde aan. Daar gebeurde dit:

Dus het goede nieuws is: hij leeft en lijkt in oké staat.
Het slechte nieuws is: hij is bang, net te ver weg van huis om weg terug te vinden, laat zich niet vangen en begeeft zich op terrein van levensvermoeide en kattenhatende Trailer Trash 😭

— Hare Maristeit 🏳️‍🌈 (@MarisMariaRenne) 18 november 2018

Dit zag ik niet aankomen. Ik was zo overdonderd door de bizarre en asociale reactie van de bewoner.
Zijn buurman was een stuk vriendelijker en liet me vanuit zijn tuin proberen om Badjak te lokken, maar tevergeefs: hij kwam niet meer tevoorschijn.
Superfrusterend, want ik hoorde hem miauwen in de tuin van de aso. We spraken af dat ik de volgende ochtend langs zou komen, dan kon ik via zijn tuin het afgesloten steegje in en had ik alle tijd om hem te zoeken en lokken. Het was inmiddels ook al aardig laat, mijn dochter moest naar bed en we konden natuurlijk ook niet de hele straat wakker houden met geroep en een zaklamp.

Van slapen kwam die nacht niet zoveel en de volgende ochtend ging ik weer met alle spulletjes op pad. Dit keer had ik naast brokjes ook een bakje natvoer meegenomen, want dit ruikt sterker.
Al halverwege het steegje, hoorde ik zijn miauw: hij had zich in een andere tuin verstopt en reageerde op mijn stem!

Deze tuin had een stevige houten schutting en ik kon maar door een paar kiertjes kijken. Onder de deur van de schutting kon ik maar nét met mijn hand en het bakje brokjes schudden.
Hij kwam al vrij snel voorzichtig aansluipen en rook duidelijk het bakje met voer.

Geleerd van mijn vorige ervaring, besloot ik dit keer geduldiger en hardhandiger te zijn.
Hij kroop al vrij snel onder de schutting door toen ik steeds het bakje natvoer meer verschoof. Toen hij er bijna (onderwijl schrokkend) onderdoor was, greep ik hem stevig bij zijn nekvel en propte hem niet zachthandig in de mand.
Ik ritste ‘m dicht, besefte nauwelijks dat ik hem écht gevonden had en terwijl ik sussend tegen hem praatte, maakte ik snel deze foto voor mijn ex:

Ik pakte de bakjes en liep met mand en bakjes terug naar de tuin van de man die mij toegang tot het steegje had verleend.
Ik bedankte hem, liep via zijn huis naar zijn voortuin, zei gedag en toen…. had Badjak de rits opengekregen (HOE DAN!?), sprong uit de mand en rende de bosjes in.

Het was deze ochtend ijskoud, ik had nog niet ontbeten, ik was moe en inmiddels ook best wel heel erg opgefokt.
Ik moest dus weer opnieuw beginnen, al zittend op de ijskoude stoeptegels, zijn naam roepend met het bakje brokjes.
Eén van de bewoners zag me zitten en kwam me een andere reismand brengen: superlief!

Andere katten kwamen wel gezellig op het gerammel aflopen en lieten zich niet makkelijk wegjagen.
Eentje haalde zelfs nog naar me uit: iets wat Badjak nooit zou doen.
Deze boze kat verdween vervolgens ook in de bosjes en ik was bang dat Badjak daardoor weg zou rennen, wéér een andere kant op.

Maar na bijna een uur, kwam hij dan toch stilletjes uit de bosjes geslopen met een zielig miauwtje:

Dit keer probeerde ik zo lang mogelijk geduldig te zijn. Hij ging meteen weer schrokken uit het bakje natvoer, het bakje met brokjes zette ik stilletjes in de reismand van de buurtbewoner.
Ik pakte hem snel stevig bij zijn nekvel en hij verzette zich niet, maar keek wel bang en verstijfde weer.
Ik deed hem in de reismand en wilde het luikje dichtdoen, maar deze schoot los.

F*ck die shit: ik ging het niet eens proberen vast te zetten. Ik liet alle spullen liggen en liep naar huis met een jankende kat stevig in zijn nekvel gegrepen.
Verontwaardigde blikken en gemompel van passanten negeerde ik: ‘Niet oordelen mensen, jullie hebben geen idee hoeveel ik van dit beest houd.’

Bij mijn voordeur moest ik van hand in zijn nekvel wisselen om mijn huissleutels te kunnen pakken en pas in de gang, met gesloten voordeur, zette ik hem op de grond.
Hij ging meteen zenuwachtig rondscharrelen en overal aan snuffelen en het leek alsof hij herkende waar hij was.
Ik gaf hem brokjes en water, waar hij meteen weer van ging schrokken.
Stilletjes sloop ik de deur uit om de achtergelaten spullen op te halen en de reismand van de buurtbewoner terug te geven. Zij had alles van een afstandje gevolgd en had alles al voor me verzameld: zo lief!

Badjak heeft de eerste twee dagen bijna alleen maar geslapen en gegeten, hij was duidelijk doodop.
De eerste avond heb ik met hem samen op de bank geslapen, dit vond hij fijn en hij heeft bijna alleen maar op mij gelegen.

Nog meer gezeik over kattenpis

Helaas bleek al vrij snel na zijn terugkeer, dat de sproeiproblemen niet verholpen zijn. Hij oogde nog steeds niet ontspannen en greep iedere gelegenheid aan om op mijn bed of op de douchemat te piesen.

Ik bracht hem voor onderzoeken naar de dierenkliniek, maar al na een paar uur belden ze me terug. Hij was te bang, werkte niet mee, zijn blaas was leeg en hij wilde niets drinken: een urinetest was niet mogelijk.

Ik kocht speciaal plastic kattengrind (verkrijgbaar via dierenarts): dit neemt geen vocht op en katten merken meestal geen verschil met hun oude vertrouwde grind.
Dit strooi je op de bodem van een goed schoongemaakte kattenbak, zonder dat je kranten of papier eronder legt.
Als je kat gepiest heeft, dan zuig je een plasje op met het bijgeleverde pipet.

Opgevangen pies moet je binnen een uur naar de dierenarts brengen en kun je maar kort in de koelkast bewaren.
Het is dus zaak dat je het gedrag van je kat goed in de gaten houdt en zo snel mogelijk handelt wanneer hij op de bak zijn behoefte heeft gedaan.
Hier was ik dus een paar dagen zoet mee:

Na drie dagen wachten, is het me dan ein-de-lijk gelukt om een beetje kattenpis op te vangen tijdens de openingstijden van de kliniek.
Mijn vreugde was groot:

En ook met de resultaten uit het urine-onderzoek was ik ‘blij’.
Er is namelijk gruis ontdekt, vermoedelijk ontstaan door stress (dus geen afwijking, zoals eerder ook niet gevonden was).
Natuurlijk vind ik het niet leuk dat mijn arme beestje iets mankeert, maar ik ben wel blij dat het relatief eenvoudig te verhelpen is en ik dus niet nog maanden op zoek hoef te gaan naar oplossingen voor psychische problemen.

Tips tegen kattenstress + Hoe gaat het nu?

Badjak kreeg een kuurtje met pijnstillers en hiervan merkte ik al na een paar dagen positief resultaat: hij was véél rustiger!
Ook kreeg hij speciaal dieetvoer voorgeschreven en dit effect was na een week of twee zowel merkbaar als zichtbaar. Hij eet (en schrokt) minder, drinkt veel meer water, wordt dikker en zijn vacht ziet er zo goed uit!


Zijn vacht lijkt wel meer te glanzen en voelt superzacht aan.
Ook kijkt hij veel rustiger en liever uit zijn oogjes nu en zoekt hij me weer vaker op voor een knuffelpartij: zo fijn!

Kijk, hoe fijn hij tegenwoordig weer bij me ligt:

Dit heeft nog best een tijdje geduurd, al met al was het vijf maanden afzien!
Ik was in de laatste fase echt wanhopig en heb mezelf soms wel eens afgevraagd of het niet voor iedereen beter was als hij een ander baasje zou krijgen. Ik kon die kattenstress er niet meer bij hebben, toen ik zelf zo aan het worstelen was met het zoeken naar een nieuwe balans en alle regelzaken en verdriet omtrent de scheiding.

Hier voelde ik me vreselijk schuldig over en toen hij vermist was wist ik ook héél zeker dat ik hem terug wilde: hij hoort gewoon hier. Het idee dat iemand anders hem aan het voeren of gezellig aan het knuffelen was, trok ik erg slecht.

In overleg met de dierenarts probeer ik steeds wat nieuwe kleine dingetjes om uit te zoeken welke dingen Badjak nodig heeft.
Zo staat zijn voederbak bijvoorbeeld al een tijdje in de keuken in plaats van in de bijkeuken (waar zijn kattenbak staat). Met deze kleine verandering had hij geen moeite.
Een weekje later ben ik overgestapt op speciaal kattengrind (Catsan) in plaats van houtkorrels. Hiervan merkte ik al heel snel een positieve verandering!

Ondanks dat ik dagelijks drolletjes schepte en regelmatig zijn bak verschoonde, ging hij in de stressperiode heel vaak naast de bak kakken. Dit doet hij nu niet meer!
Nog een fijne bijkomstigheid: de kattenbak heeft door deze nieuwe vulling geen indringende geur meer!
Nu Badjak opeens steeds groter en dikker wordt, ga ik ook een grotere kattenbak voor hem aanschaffen, want de huidige lijkt me wat te klein worden.

Dit was ook een gouden tip die ik heb gekregen:

Het was dus duidelijk dat Badjak mijn ex miste.
Wanneer mensen bij me thuiskomen, gaat Badjak meestel boven zitten totdat de visite weg is. Maar zodra hij de stem van mijn ex hoort, komt hij kopjes geven en aan hem snuffelen.

Na Badjak’s terugkeer heeft mijn ex een paar keer een oud en ongewassen shirt gegeven. Vooral de eerste week leek Badjak hier heel rustig van te worden.
Daar zat ik dan op de bank, met een tevreden knorrende poes die heel gelukkig in een vies shirt van mijn ex rolde 🙂
Na een paar weken keek hij niet meer om naar het shirt en heb ik het weggedaan.

Als ik voor mijn werk geen kerstboom nodig had gehad, dan had ik afgelopen feestdagen ook zeker weten geen boom neergezet.
Badjak reageerde niet relaxt op de boom en ik heb ‘m ook zo snel mogelijk weer afgebroken. Sindsdien is hij zoveel rustiger en liever en heb ik er weer vertrouwen in dat het goed gaat komen!

Op de bovenverdieping houd ik helaas nog alle slaapkamerdeuren gesloten. De badkamerdeur houd ik bewust open en hier deden we afgelopen periode een ‘badmattest‘.
Een ondergepieste badmat, is namelijk niet zo’n drama als een ondergepiest dekbed of matras. Tot twee weken geleden, trof ik nog af en toe een plasje aan op de badmat, maar inmiddels niet meer!
Hij ligt er regelmatig op te chillen en oogt écht zoveel rustiger.

*UPDATE: ik heb sh!t gejinxt, want precies 1 dag na publicatie van deze blogpost trof ik een plasje aan op de badmat 🙁
Het ging dus twee weken goed, maar ik kreeg een friendly reminder dat ik iets te vroeg heb gejuicht 🙂
Een ding dat ik nog niet heb geprobeerd is Feliway (verdamper in stopcontact) en hier lees ik veel goede ervaringen over.
Nu Badjak’s Valeriaandruppels bijna op zijn, ga ik dit denk ik binnenkort eens testen.

Hoe ik het nu moet gaan aanpakken met de slaapkamers weet ik nog niet: tips & tricks zijn welkom!
Ik zou het wel heel fijn vinden als hij weer gewoon overal naar binnen kan lopen of ‘s nachts gezellig bij me komt liggen.
Ook zie ik er wel een beetje tegenop hoe het zal gaan als ik over een paar maanden een weekje op vakantie ga, maar we zullen zien. Er kan veel veranderen in korte tijd en hij oogt nu al zoveel rustiger en gezonder, ik houd hoop 🙂

Het is nogal een uitgebreid artikel geworden: excuses voor het vele scrollen 🙂
Maar ik had beloofd om nog te schrijven over al deze onderwerpen en Badjak-fans herinneren me er ook regelmatig aan 😉
Ik wilde het alleen niet tijdens de stressperiode of in mijn onzekerheid publiceren en de blogpost ook eindigen met een oprechte positieve noot.
Dat het met mij nu ook weer zoveel beter gaat, heeft ongetwijfeld ook een positief effect op Badjak’s gedrag. Ik had écht onderschat hoe gevoelig katten kunnen zijn!

Als je kat vermist is, hoop ik dat je wat hoop of tips haalt uit deze blogpost.
Tot slot nog even een heel harde shout out aan Amivedi!
Dit wordt gerund door vrijwilligers en ze doen werkelijk fan-tas-tisch werk: ik ben ze echt héél erg dankbaar!
Vrijwilligers en donaties zijn altijd welkom, meer daarover lees je HIER.