Grote & Kleurrijke Tattoo: Over de Verzorging, Genezing & Mijn Persoonlijke Ervaringen

dia de los muertos my little pony

Twee weken geleden heb ik mijn allereerste tattoo laten zetten. Dit was geen klein en subtiel plaatje, maar meteen een loeigrote en kleurrijke illustratie op een toch wel promintente plek van mijn lichaam.

Hoe had ik me van tevoren voorbereid op de tattoo sessie en hoe heb ik het achteraf ervaren?
Hoe heb ik de tattoo verzorgd, hoe verliep het genezingsproces en hoe reageren de mensen in mijn omgeving?

Hier kreeg ik de afgelopen weken véél vragen over van lezers en volgers, dus vandaag praat ik jullie even bij over deze eerste periode.
Ik heb veel foto’s en aantekeningen gemaakt, want met name de eerste week waren een aantal dingen een beetje ‘shocking’ 🙂

Mijn eerste tattoo: Voorbereiding op de sessie en mijn ervaring achteraf

 Wanneer je voor het eerst zwanger bent, wil je graag van tevoren weten wat je zoal kunt verwachten, right?
Over die sexy onderbroekjes van gaas in het kraampakket bijvoorbeeld.
Of dat het formaat van het bedzeiltje groot genoeg is om je meubels af te dekken voor wanneer je het plafond gaat schilderen.

Voor mijn eerste tattoo wilde ik ook zoveel mogelijk weten waar ik allemaal rekening mee moest houden.
Ik had me redelijk goed voorbereid en wist natuurlijk dat de tattoo er niet zachtjes door kittens op gelikt zou worden:

 

In de kerstvakantie was er op de TV zender Spike een marathon van de (Amerikaanse) Ink Master en hier heb ik veel afleveringen van opgenomen en bekeken.

Naast dat het heerlijk vermakelijk is om lekker onderuitgezakt weg te kijken, werd mijn gevoel ook steeds bevestigd dat ik helemaal achter de keuze van mijn ontwerp en de te tatoeëren plek stond.
Het heeft dus zeker bijgedragen aan de voorpret en ik kreeg er steeds meer zin in!

Ook heb ik ervan opgestoken dat mijn gekozen plek (binnenkant onderarm) één van de minst pijnlijke plekken is en dat vond dit blanco canvas ook wel een fijne geruststelling.

Verder sprak ik ook nog met een aantal mensen die veel (grote en/of gekleurde) tattoos hebben en vroeg ik naar hun ervaringen.
In dit proces vond ik het al erg fijn om te horen dat zij allemaal lovend waren over zowel de door mij gekozen tattoo shop (Desperado Tattoo in Eindhoven) als Eva.
Zij bleek een goede reputatie te hebben en ook echt een soort ‘grootheid’ te zijn in Tattoo-land: een ware kunstenares met gekleurde (overigens ook vegan) inkt. Dit idee gaf me heel veel rust, dat ik écht naar iemand toe zou gaan bij wie ik in goede handen zou zijn.

Ik ben nog een newbie en dus absoluut geen tattoo-expert.
Het enige échte advies dat ik kan geven, wanneer je ook besloten hebt om met je eerste tattoo voor een groot exemplaar te gaan is: ga voor kwaliteit, overhaast niets en doe research.
Voor een minder ingewikkelde tattoo van bijvoorbeeld een klein symbooltje of een paar letters tekst zou ik persoonlijk ook niet zomaar de eerste de beste tattoo shop binnenwandelen, maar het geeft wel meer keuzemogelijkheden dan iets groots in een specifieke stijl.

Nog een inkoppertje, maar wel waarheid als een koe: goedkoop is duurkoop.

Goed aangeschreven tattoo-artiesten hebben nou eenmaal vaak lange wachtlijsten. Toen ik mij in november had aangemeld bij Eva, kreeg ik als indicatie dat ik pas eind februari of begin maart terecht zou kunnen.
Gelukkig voor mij, had iemand zijn afspraak begin januari geannuleerd en vroeg ze mij in december of ik al eerder zou willen: yay!

De voornaamste tips en adviezen die ik van tevoren had meegekregen, waren: zorg dat je goed gegeten hebt en uitgerust bent, neem snoep en suikerhoudende drankjes mee.

Goed uitgerust was ik op de dag zelf helaas niet, na een gebroken nacht met mijn peuterdochter, want yay: waterpokken.
Ik was dus jammergenoeg best wel moe, maar zag er niet tegenop. Ik had er heel veel zin in en ik voelde vlinders in mijn buik van de gezonde spanning.

Tijdens de tattoo-sessie zelf had ik alleen het eerste half uur last van klamme handjes, omdat het dan nu echt begonnen was en ik moest wennen aan het gevoel.
De overige uurtjes lag ik er heel ontspannen bij.

desperado tattoo eva

Eva heeft eerst een paar milimiter getatoeëerd en stopte daarna meteen, om mij te laten ervaren hoe het voelde.
Ik vond dit reuze meevallen en ik zou het qua pijn en irritatie vergelijken met ‘epileren’ met een Epilady.
Dat gevoel dat er een (wat dikkere, stevig vastzittende haar) uit je huid gerukt wordt, maar dan ietsje langer op één plek.

Iedere huid is natuurlijk anders en pijngrenzen verschillen per persoon, maar ik vond het op de binnenkant van mijn onderarm dus ontzettend meevallen wat pijn betreft.
Het is zeker geen fijn gevoel, maar ik lag absoluut niet te creperen van de pijn en kon makkelijk stil blijven liggen. De stukjes huid bij mijn pols en dichtbij de holte van mijn elleboog waren wel aanzienlijk gevoeliger dan de binnenkant van mijn arm.

my little pony tattoo

Hier loodste Eva me heel goed doorheen: ze stelde voor om nu even een ‘rottig stukje pols te doen en daarna weer verder aan de binnenkant’ bijvoorbeeld.
Als je weet dat dit maar een paar minuten duurt, dan kun je je daarop instellen en daarna is het meteen weer voorbij. Te vergelijken dus met een wee tijdens de bevalling: ‘Breathe in…. This too shall pass’ 😉

Ook scheelde het dat ik mijn linkerarm liet doen en ik mijn rechterarm (ik ben rechtshandig) dus gewoon vrij kon gebruiken. Ik kon gewoon lekker swipen op mijn telefoon en zoveel drinken of snoep pakken als ik wilde.
Dit zal misschien anders zijn wanneer je een andere plek laat tatoeëren waardoor je minder bewegingsvrijheid hebt en je dus meer gefocust bent op hoe rot het voelt.

my little pony tattoo
In totaal ben ik 4,5 uur in de tattoo shop geweest, waarvan ik 3 uur in de stoel gezeten heb.
Het doorpraten en aanbrengen van de schets duurde ruim een half uur en tijdens de sessie hebben we drie korte pauzes ingelast, waarbij ik gewoon kon rondlopen.

Ook goed om te weten (en een veelgestelde vraag): de gemiddelde duur van een tattoo van mijn formaat met zoveel verschillende kleuren en details is 4 tot 5 uur en de gemiddelde prijs is €450,-

Het loont dus om te zoeken naar een goede tattoo artist, want Eva is dus behalve steengoed ook bovengemiddeld snel 🙂

Hier was ik achteraf ook echt superblij mee, want ik weet niet of ik het had getrokken om in één sessie langer dan 4 uur getatoeëerd te worden en ik had het ook niet leuk gevonden om met een half afgemaakte tattoo naar huis te gaan en terug te moeten komen voor een vervolgafspraak.

Met name het laatste half uur, merkte ik dat mijn arm begon te protesteren. Je lichaam wordt moe en je huid begint te irriteren. Eva was toen al bezig met de finishing touches en highlights, dus ik wist gelukkig dat het einde in zicht was.
Ik propte mijn mond vol snoep en scrolde nog maar eens doelloos een rondje op Instagram en Pinterest.

Wat ik graag van tevoren had willen weten….

Na afloop van de tattoo sessie was mijn blijdschap GROOT: het zat er eindelijk op en ik wilde zo snel mogelijk weer de trein terug naar huis nemen.
Er werd een spiegel bijgepakt zodat ik het resultaat kon bewonderen en toen raakte ik een beetje in shock.
Wat er door mijn hoofd schoot, was:

‘F*ckkkkkkk….. wát heb ik gedaan?!?!’

Ik had urenlang tevreden en ontspannen naar ’the making of’ op mijn arm gekeken en vond het allemaal mooi en interessant en ik voelde me blij.
Maar toen ik mezelf opeens in de spiegel zag met zo’n grote tekening op mijn arm, overviel me een gevoel van spijt.

Dit zag ik totaal niet aankomen en ik voelde me daardoor ook opgelaten tegenover Eva, die verdorie urenlang gepassioneerd en vakkundig bezig was geweest met dit voor mij op maat ontworpen kunstwerk.
Zij verdiende na afloop een applausje en een zangkoor, niet een apathische debiel die een beetje ijlend en glazig in de spiegel staarde en helemaal niet blij leek te zijn….

Maar Eva was cool en toen ik zachtjes iets mompelde in de trant van ‘ikbengeloofikeenbeetjeinshock…..’zei ze: ‘Haha ja: dat is heel normaal hoor! Kom, ik ga een colaatje voor je pakken, ga lekker even in de zithoek rustig bijkomen!’.

my little pony tattoo

Er schoot opeens van alles door mijn hoofd (‘Had ik niet beter voor een paars paardje kunnen gaan in plaats van mintgroen? Is het stom om te vragen of ze dit misschien zou willen aanpassen? Nu is de inkt nog vers en en en….’ ), maar ik was echt té erg overdonderd door deze onverwachte rare gevoelens en helemaal dichtgeklapt.
Ik wilde zo snel mogelijk mijn cola wegtikken, de bus naar het station pakken en weer in de trein terug naar huis zitten.

Maar toen ging het mis. Het zweet brak me uit, ik had het bloedheet, ik begon te trillen en shaken en het leek alsof ik opeens een zware koortsaanval kreeg.
Eva pakte nóg een cola voor me, zette een snoeppot voor mijn neus en stelde me gerust: ‘Dit is een heel normale fysieke reactie na een tattoo en wil je geloven dat er mannen van 150 kilo wel eens helemaal OUT gaan na zo’n lange tattoo-sessie?’.

Ja: dat geloof ik nu, maar dit hadden ze verdorie wel mogen laten zien in uitzendingen van Ink Master 🙂

Ik werd dus superlief opgevangen door Eva en haar collega’s. Eén van de andere klanten die net klaar was (en met wie ik tijdens onze sessies leuk heb gekletst) zei ook: ‘Daarom laat ik me altijd ophalen door mijn man, wij brengen je zo wel even naar het station hoor!’.

Ik was zoooooo blij dat ze me dit aanboden, want ik zat zo ellendig op de bank te visualiseren hoe ik in vredesnaam naar de bushalte moest strompelen zonder flauw te vallen en dan nog aan de helse terugreis met de trein te moeten beginnen.
En dan te bedenken dat ik nog even had overwogen om zelf met de auto op en neer te rijden: zo blij dat ik dit niet gedaan heb!

Gelukkig was ik dus omringd door lieve en ervaren mensen, die niet vreemd opkeken van een hard instortend canvas met haar eerste grote tattoo. Maar ik voelde me dus wel echt een gigantische kneus.

In de autorit naar het station, vertelde het leuke en gezellige echtpaar dat zij dit de allereerste keer ook zo heftig hadden ervaren en voelde ik me al iets minder kneuzig. Ze zeiden dat het alle keren daarop minder heftig was, maar dat ze na afloop ook niets anders konden doen dan thuis hard instorten op de bank en dat ze ook nooit zelf de auto bestuurden na het laten zetten van een tattoo.

Eenmaal aangekomen op het station trok ik een vette kaassouflé uit een snackmuur en die heb ik trillend weggewerkt voordat ik in de trein stapte.
Ik had het nog steeds bloedheet en mijn dikke winterjas heb ik ook de hele terugreis niet aangehad. Al starend naar mijn in folie verpakte arm, vond ik de tattoo héél mooi en kon ik er eindelijk rustig naar kijken.

Ik was verliefd op de kleuren en details, maar nog steeds een beetje in shock dat dit écht op mijn arm stond en overdonderd door de felle kleur (mintblauw-groen) van het ponylijfje.
Ik had iets in mijn hoofd, ik had de schetsen gezien, we hadden het allemaal goed doorgesproken, maar toen het eenmaal écht permanent op mijn arm stond geprint, verkeerde ik toch in een soort staat van shock.

Ondertussen appte ik foto’s en ervaringen over en weer met mijn tattoo-helpdesk en zij reageerden allemaal lachend: ‘Oh jaaaaaah hahaha, dat had ik óók toen ik voor het eerst in de spiegel keek haha, zo van: “WAT doet dat op mijn arm en kan het er nog af?!!?”

En kijk: DIT had ik dus graag van tevoren willen weten en ik hoop dat je hier wat aan hebt, mocht je binnenkort voor het eerst onder de naald gaan 🙂

Hoe reageert mijn omgeving?

In de periode dat ik nog bezig was met het ontwerp van mijn tattoo, heb ik er niet met teveel mensen over gesproken.
Pas toen ik er helemaal over uit was dat ik het ging laten doen en ook helder voor ogen had wat ik wel en niet wilde, heb ik het pas gedeeld op mijn blog en social media.

Want tja: zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel verschillende ervaringen, tips en adviezen vanuit verschillende expertises 🙂
De één vindt het mooi, de ander vindt het vreselijk.
De meningen over mijn tattoo in mijn familie-en vriendengroep verschillen dan ook enorm. Maar dat boeit niet, want een tattoo neem je voor jezelf en JIJ moet er blij mee zijn.

En ik was er dus helemaal 100% zeker van, voordat ik het pas wereldkundig maakte, waardoor ik ook minder enthousiaste reacties uit mijn omgeving glimlachend kon handelen (of negeren).
Minder leuke reacties die ik heb gekregen varieerden van ‘Oh, wat ZONDE…!’ en ‘Weet je het écht zeker?’ tot ‘Oh, ik vind dat zoooo LELIJK!’

Een vraag die ik ook vaak heb gehoord is: ‘Wat vindt je vriend ervan?

Wat kan ik zeggen: hij is net zoals de meeste 30-something jaar oude mannen geen fan van My Little Ponies of heftige kleuren. Maar hij houdt van mij en als ik blij ben, dan is hij dat ook.
Hij vindt dat het mooi en strak is gezet, hij is blij dat ik niet overhaast of ondoordacht iets heb laten doen bij de eerste de beste tattoo-boer en hij vindt het bij mij passen.

my little pony dia de los muertos tattoo
Mijn peuterdochter heeft van Eva een kleurplaat van mijn tattoo gekregen en hier zijn we een paar dagen samen zoet mee geweest.
Ook moet ik bijna dagelijks een regenboog, hartje of paardje op haar arm tekenen. Wanneer ik dan mijn arm was of insmeer, doet ze gezellig mee.
Inmiddels zijn zowel zij als ik eraan gewend dat die van haar wel afwasbaar is en de mijne niet 🙂

Mijn puberzoon vindt het een stoere meisjestattoo (is geloof ik een compliment) en heel cool dat zijn naam op mijn arm staat. De kleur oranje (van zijn snoephartje) heeft hij gekozen. Hier was hij wel heel stellig in: ‘Ik wil mijn naam NIETTTtttttt in een roze snoephartje!!!!’ 

Mijn tattoo heeft een grote aantrekkingskracht op jonge meisjes.
Het is nu nog koud en ik heb buiten dus altijd een jas aan. Maar de eerste dagen toen ik nog met mijn arm in folie rondliep, droeg ik binnenshuis T-shirts of loszittende jurkjes met korte of driekwartmouwen.
De eerste keer dat ik naar een feestje ging, had ik een groepje fans van kleine meisjes om me heen verzameld. Dit vind ik superschattig en kinderen vinden het rete-interessant.

Mijn arm is wanneer ik rechtop sta ook vaak op hun ooghoogte en ze staan er dan met z’n allen gefascineerd naar te kijken, op gepaste afstand.
Hoe volwassenen echter spontaan kunnen reageren, is iets waar ik nog een beetje aan moet wennen.
Het doet me denken aan toen ik zwanger was, dat mensen onaangekondigd je buik aanraken en daarna pas vragen: ‘Mag ik even voelen?’

Dit gebeurt met een opvallende tattoo op je arm dus ook.
Mensen pakken zomaar je pols vast, trekken je arm omhoog en vragen dan: ‘Mag ik even kijken?’

Hier ga ik vast nog wel mijn draai in vinden (ik zal wel moeten 🙂 ), maar de eerste keer dat dit gebeurde vond ik het shocking en eigenlijk ook niet zo leuk. Vooral omdat mijn tattoo toen nog vers en gevoelig voor infecties was en ik niet wilde dat mensen het aanraakten.

Ik heb nog een paar maanden voordat het korte mouwen seizoen aanbreekt en kan dus nog even aan het idee wennen. Maar het is dus nieuw voor mij dat ik nu permanent met iets op mijn arm rondloop, dat een aanspreekpunt is voor mensen. Net als mijn zwangere buik destijds.

Afgelopen week was ik op één dag veel op pad en was ik eind van de dag erg moe. Ik realiseerde toen dat ik blij was dat ik een jas aanhad, omdat ik op dat moment echt geen puf of zin meer had om in het OV vrolijk en gezellig met mensen te chit chatten over mijn tattoo en de betekenis en waar ik het heb laten zetten of om te luisteren naar het idee van hun eigen tattoo ontwerp.

Ik vind de enthousiaste reacties dus heus wel leuk, maar ik moet er nog erg aan wennen, vooraal aan het fysieke aspect 🙂

Ben ik er zelf al aan gewend?

Die shock die ik eerder omschreef (toen ik na de tattoo-sessie in de spiegel keek), was gelukkig maar van erg korte duur.
De eerste twee dagen heb ik veel naar mijn arm gestaard en vond ik het allemaal erg onwerkelijk.
Je behandelt en verzorgt het ook voorzichtig als een heftige verwonding op je lichaam, dat maakt het allemaal ook een beetje onnatuurlijk.

Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar ik denk dat het anders is wanneer je een klein symbooltje of woordje op een minder opvallende plek laat tatoeëren.
De eerste dagen dat ik binnenshuis in een T-shirt rondliep (en de verwarming een graadje hoger had gezet), was ik heeeeel voorzichtig met mijn arm en schrok ik af en toe als ik ernaar keek: alsof het niet een lichaamsdeel van mijzelf was.

Inmiddels zijn we twee weken verder en kan ik wel zeggen dat ik er superblij mee ben en ‘m echt schitterend vind. Het is voor mijzelf wel gek dat ik ‘m niet kan zien zoals anderen het zien of zoals het op foto’s staat.
Hij bedekt de gehele binnenkant van mijn onderarm, is niet op één foto vast te leggen en ik zie het zelf altijd ondersteboven. Wanneer ik het op foto’s zie, denk ik: ‘Te gek, wil ik ook!‘ en dan bedenk ik: ‘Oh ja, die héb ik….’

Maar nu zit ik er niet meer verwonderd naar te staren en is het ook niet meer zo gevoelig als vooral in de eerste week. Ik denk er eigenlijk niet meer over na, het ‘nieuwe’ is eraf en het voelt al bijna helemaal ‘van mij’.
Nog niet helemaal dus. Afgelopen week had ik bijvoorbeeld een belangrijke afspraak waar ik zenuwachtig voor was. Toen trok ik bewust iets aan met lange mouwen, omdat het voor mij nog niet helemaal ‘eigen’ of vanzelfsprekend voelt en ik geen zin had in aandacht van mensen of vragen over mijn tattoo.

Van de week trok ik één van mijn favoriete jurkjes uit de kast en twijfelde ik of het heftige bloemenprintje wel leuk matchte met mijn tattoo. First world problems 🙂
Ook draag ik vaak een horloge om mijn linkerpols, meestal in combinatie met armbanden.
Hier moet ik ook nog aan wennen, dat ik gewoon altijd een mooie accessoire bij me draag en weinig anders meer nodig heb 🙂

Verzorging + Genezing van mijn tattoo: de eerste weken

Ik heb even getwijfeld of ik deze foto’s wel moest delen, maar ik merk dat er veel vraag naar is en daarom heb ik de afgelopen weken regelmatig foto’s gemaakt van het genezingsproces.

Als je dus overweegt om een grote tattoo te laten zetten en nieuwsgierig bent naar hoe je genezingsproces kán verlopen, dan hoop ik dat je hier wat aan hebt 🙂

genezing tattoo
De eerste twee nachten sliep ik met huishoudfolie om mijn arm, dat met tape aan mijn elleboog en pols bevestigd was.
De eerste ochtend was ik lichtelijk in paniek, door de vochtige vlekken onder de folie (overtollige inkt dat eruit komt) en bang dat mijn tattoo kapot was.
Heel dom, ik weet het, maar als je net wakker wordt na je eerste tattoo-sessie, dan kun je rare dingen denken.

Je draait en woelt in je slaap, dus het is niet gek dat de folie ’s nachts ook verschuift.
Helaas heeft dit bij mij geresulteerd in inktvlekken op mijn mooie dekbedovertrek die dus NIET uitwasbaar zijn.
Good to know: gebruik de eerste twee nachten oud beddengoed of een lelijke handdoek.

En ik vraag me nu dus af hoe mensen dit doen, die een tattoo op hun rug hebben. Hoe pakken zij dit die eerste nachten in? En hoe doe je dit wanneer je geen partner hebt?

Overigens lees je op het interwebs ook verschillende meningen over het gebruik van huishoudfolie of katoen die eerste dagen.
Enerzijds wordt beweerd dat je huid door de folie niet kan ademen, terwijl anderen weer van mening zijn dat katoen juist aan je tattoo vast kan blijven plakken.

Doe maar gewoon braaf wat je tattoo shop je opdraagt en gebruik zelf je gezonde verstand 🙂

genezing tattoo

En die overtollige inkt betekende dus gelukkig niet dat mijn tattoo vernaggeld was.
Nadat ik de tattoo had gewassen (met Uni Cura zeep) en drooggedept met een schone handdoek, was hij weer prachtig.

De heftigheid van de knalgroene mintkleur was al iets minder dan toen het nog helemaal vers was en hier was ik persoonlijk wel blij mee. Voor mijn gevoel klopte het totaalplaatje nu meer.
genezing tattoo
Na een paar dagen begon het ‘drogen en barsten’ en dit is niet leuk om naar te kijken. Zie je die scheurtjes in mijn regenboog?
Ik vond het lastig om er niet aan te zitten, maar ik heb er niet aan gekrabt of gepeuterd. Gelukkig werden de velletjes dezelfde dag nog minder, iedere keer dat ik mijn arm waste.

genezing tattoo

Toen er na twee dagen geen overtollige inkt meer vrijkwam, heb ik mijn arm zoveel mogelijk laten ‘luchten’.
Ik droeg binnenshuis korte mouwen, waste mijn arm een aantal keren per dag met desinfecterende zeep en smeerde mijn arm vervolgens in met pure vaseline of Bepanthem.

Helaas heb ik een supergevoelige huid en reageert mijn niet getatoeërde huid niet zo goed op die vette zalfjes. Buiten de lijntjes werd mijn huid dik, schraal, bobbelig en hypergevoelig.

genezing tattoo

Inmiddels begon mijn huid ook flink te jeuken. Overdag kan ik hier goed vanaf blijven, maar ’s nachts ben ik wel eens wakker geschrokken omdat ik in mijn slaap er toch aan ging krabben.

Ook heb ik er een sport van gemaakt om binnen de lijntjes met een zalfje te smeren en buiten de lijntjes met een andere crème.
Dit is geen reclamepraatje, maar ik vind tot nu toe de CRÈME UNIVERSELE van FILORGA het lekkerst om op mijn geïrriteerde huid te smeren. Erg verkoelend en rustgevend!
Deze vond ik afgelopen zomer ook fijn om te gebruiken na een dagje strand, fijner dan een gewone after sun.

genezing tattoo

genezing tattoo
genezing tattoo
genezing tattooOp het moment van schrijven (dag 15) heb ik nog nauwelijks (eigenlijk geen) last van jeuk of irritaties, maar voelt mijn huid rondom de tattoo nog een beetje gevoelig.
Vooral na het douchen voelt het wat prikkelig aan en oogt het wat rood, maar iedere dag ziet het er alweer mooier en rustiger uit.

Eén van mijn beste vrienden heeft een week later een grote tattoo op zijn arm (dezelfde plek als ik) laten zetten en zijn arm geneest veel mooier dan de mijne.
Hoe het nu bij mij geneest is dus niet standaard, maar als jij hier nu ook last van hebt en gaat Googlen (I know I did 🙂 ) dan hoop ik dat ik je wat gerust heb kunnen stellen met mijn foto’s.

Volgens mij heb ik in deze post wel de meest voorkomende vragen tot nu toe beantwoord.
Een aantal lezers vroegen nog om totaalfoto’s van mij met de tattoo: zodra mijn tattoo mooi genezen is, zien jullie ‘m vanzelf voorbij komen in DIY video’s/tutorials of outfitfoto’s. Hopelijk is dit al snel 🙂

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om over mijn ervaringen te lezen!
Als je nog vragen hebt, stel ze in een reactie onder deze blogpost en ik beantwoord ze graag 🙂 

[bctt tweet=”Over de verzorging, genezing en persoonlijke ervaringen van een grote kleurrijke tattoo” username=”MarisMariaRenne”]

Dit vind je vast ook leuk:

Laat een reactie achter

33 reacties

  1. goed verhaal, vooral je shock. dat heb ik ook nog nooit gehoord. In mijn hoofd heb ik al een hele duidelijke omschrijving van mijn eerste tatoo en je mening over Eva lijkt goed aan te sluiten. Maar ik zou echt zelf met de auto zijn gegaan, maar ik zal dat nu uitsluiten, ook moet ik rekening houden dat mijn kids die avond niet thuiskomen. Lijkt mij zinvol 🙂
    Dus thanks, ik ga weer verder uitdenken wat ik wil (en waar :))
    ps, het blijft echt een mooie tattoo! #domorewhatmakesyouhappy 🙂

    1. Dank je wel! Dat van die ‘shock’ had ik wel van tevoren willen weten ja 🙂
      Maar dat vergeten mensen met veel tattoos blijkbaar, dat zij dit vaak de eerste keer ook hadden haha
      Verwacht je de eerste keer ook zo lang te moeten zitten? Want dan zou ik je het OV of een lift van iemand wel aanraden ja! Succes met je ontwerp ❤️

  2. Wat een goed artikel! Ik heb een veel kleinere tattoo dan jij, maar ik herken de schok wel een beetje. Opeens zat het er echt! Ik liet ‘m ook nog eens in de lente zetten en moest al heel snel korte mouwen aan. Voelde me best naakt. Inmiddels is het echt een onderdeel van mezelf geworden.

    Ik kreeg ook zo’n nare reactie op Bepanthen trouwens. Ik ben er snel mee gestopt en ben pure sheabutter gaan smeren.

    1. Dank je wel! Ik reageer sowieso al snel slecht op crèmes en zeep en zo, maar mijn getatoeëerde huid vindt de bepanthem wel fijn dus ik houd (binnen de lijntjes) braaf vol 🙂
      Dat ‘naakt voelen’ is wel een goede omschrijving ja, zo voelt het idd een beetje. Ik ben er blij mee en trots op, maar wil er niet altijd op aangesproken worden of dat mensen er de hele tijd naar kijken of het aanraken. Moet nog even groeien en eigen worden 🙂

  3. Heel herkenbaar! Na elke tattoo denk ik “oh sh*t, nu kan ik me niet meer bedenken en is het echt permanent.” Is echt heel normaal om te denken 😉 Plus kleurentattoos zijn pijnlijker dan alleen met zwarte inkt/lijntjes. Dus stoer van je dat je eerste gelijk zo’n grote kleurentattoo is. 1 kleine tip, als ik zo vrij mag zijn: pure vaseline trekt niet in de huid maar blijft als een laagje op je huid liggen. Hierdoor kan de huid en dus ook de tattoo minder goed ademen en geneest het langzamer en minder mooi. Persoonlijk zou ik alleen bepanthen gebruiken en een zo’n dun mogelijke laag. Meestal doe ik wat creme op mijn vinger en zet kleine puntjes op de tattoo en dan zachtjes uitsmeren tot een dunne laag. En super mooie tattoo en kleuren!! X

    1. Dank je wel!
      Ik ben inmiddels aardig geoefend met kleine drupjes bepanthem binnen de lijntjes uitsmeren en buiten de lijntjes een andere crème haha 🙂
      Ik vond achteraf de zwarte lijnen pijnlijker dan het inkleuren, maar misschien was ik er toen al aan gewend? Maar van mensen met tattoo-ervaring hoor ik dus vaker dat zij deze ‘shock’ ook hadden en dit had ik van tevoren echt wel willen weten haha: voelde me zo debiel!?

    2. Gebruik geen Vaseline! Ik raad aan om de tatoeage toe te passen op de genezing van Agrimoniezalf of Goudsbloemzalf met de basis van adeps suillus. Agrimoniezalf Ik geef aan elk van de afgewerkte tatoeage. Idealiter twee keer per dag in een dunne laag 🙂

      1. Ik probeer ook Agrimoniezalf. Ik gebruik de tweede dag tot nu toe en is erg goed. Het kalmeert de huid en de rode ontsteking laat. We zullen zien hoe het gaat…

  4. Je hebt een prachtig artikel geschreven hoe jij dit precies wilde etc….
    Petje af voor jou….
    Zeer goed uitgelegd.
    Lieve mensen die jouw naar het station hadden gebracht.
    Stoer en dapper…
    Zo mooi en jij had je goed voorbereid.
    Je mag heel trots zijn.
    Prachtige kleuren.
    Ik wens jouw sterkte met de genezing….
    Xoxo

  5. Ik was erg benieuwd naar dit artikel. De shock was voor mij erg nieuw. Ik heb dit zelf niet ervaren, maar liet mij altijd ophalen door mijn man. Wat fijn dat er mensen waren die voor jou zorgden en dat een echtpaar jou naar het station hadden gebracht!

    Mijn eerste nacht heb ik wel met een folie geslapen, daarna niet meer. Wel tussendoor verschoond overigens. Eerste nacht vind ik altijd het engst. Arm/enkel boven de dekens en hopen maar dat er niks mis gaat (deed het ook niet). En daarna continue koekeloeren van “wtf heb ik daar.. oh shit hij zit er echt!”. Met mijn bovenarm meer dan mijn enkel btw.

    Tot nu toe was mijn enkel het pijnlijkst, mijn bovenarm aan de zijkanten (oksel kant), onderarm richting elleboog. Van tattoo achter mijn oor herinner ik mij niks van, zal wel oke zijn geweest haha!!

    Wat super tof hoe Mika reageerde! Was wel verbaasd om te lezen dat hij voor oranje koos. Ik werk met kinderen en hoor nauwelijks over dat het de favo kleur is voor kinderen ed. Of heeft hij de kleur gekozen zodat het meer past bij de tattoo??

    Jouw tattoo is nog steeds super vet! Ik houd de tattooshop in de gaten voor wie weet een nieuw project!

    1. Misschien dat het ook anders is (de shock) wanneer het op een (voor jouzelf) meer prominente plek zichtbaar is? Hoorde van een paar mensen ook dat zij soms nog steeds schrikken als zij in een kleedkamer met veel spiegels bijvoorbeeld weer hun eigen tattoo op rug zien haha 🙂
      Ik wilde de echte snoepkleurtjes voor de hartjes, dus pastelroze, oranje, geel of wit. Zondoende koos Mika voor oranje 🙂

  6. Hahahah, helemaal niks met tattoos hier, maar dit is zoooooo jij (terwijl ik je natuurlijk niet persoonlijk ken, maar je snapt mij wel 😉 )….. gaaf dat je dit zo deelt!

  7. Ohhh zo herkenbaar. De eerste twee dagen na het zetten van mijn tattoo heb ik vrijwel alle mensen die ik ken met tattoo’s in paniek geappt of het wel normaal is om er zo paniekerig over te zijn. Ik zat echt in een vicieuze cirkel van doemdenken waarbij ik dacht “OH GOD WAT HEB IK GEDAAN??? Ik moet hier nu blij mee zijn, waarom ben ik niet blij??? Had ik ‘m niet beter zwart kunnen laten ipv met kleur erbij? Nouja, nu zit ‘ie er toch al op. OH FUCK HET IS ZO PERMANENT.” Het voelde als bindingsangst, had ik mij ook niet op voorbereid! Nu ben ik er gelukkig wel héél blij mee <3

    1. Ja, precies dat!!!! Dit had ik echt graag van tevoren willen weten 🙂 Had er zoooooo goed over nagedacht en zoveel zin in, dus ik kon die verbijstering echt niet plaatsen! Nu ben ik er gelukkig heel blij mee 🙂

  8. Altijd fantastisch, dat genezingsproces… not. 😀
    Vreselijk, vond ik dat. Al die velletjes en toestanden. Eikes. Maar soit… als je er afblijft, heb je uiteindelijk wel een prachtresultaat 😉
    Je mag er echt trots op zijn, Maris! Is een prachtexemplaar!

  9. Super bedankt na het lezen van je blog ben ik meer of meer gerustgesteld;)
    Ik heb een week geleden een grote tattoo op mijn onderarm laten zetten en ben zo ontzettend bang dat hij lelijk word zeker als ik dan was/spoel en daarna smeer zie ik ineens allemaal witte scheurtjes en ben dan bang dat het eraf gaat, ik heb nu op de foto’s gezien dat jij dat ook allemaal hebt gehad.

    Ik heb geen last van de huid en het jeukt ook nog steeds niet, ik zit daar min of meer op te wachten maar het is misschien te kort geleden nog.

    1. Ik snap heeeeeeelemaal wat je bedoelt/denkt/voelt: been there, done that 🙂 Maar het komt goed, beloofd! Ik piepte na de eerste nacht (toen ik wakker werd met folie vol overtollige inkt) ook paniekerig tegen mijn vriend: ‘Hij is stuk!’ maar echt, no worries: het zijn geen plakplaatjes 😉 Met het oog op deze zomer, wel goed insmeren hm? Ik voelde bij de eerste zonnestralen (toen tattoo er al een paar maanden op zat) dat de vers getatoeëerde huid véél gevoeliger is. Ging sneller jeuken en branden.

  10. Jaaaaaaaaa…. dat had ik ook willen weten!!! Volledig in shock en net als jij (iets minder) groot zichtbaar op binnenzijde arm. Vond mijzelf zoooo niet enthousiast tegenover de tattooartist, terwijl ze fantastisch werk afleverde, schaamde mij voor mijn gedrag. Ik kon wel huilen, wat had ik gedaan??? Onderweg terug ( ik moest 3 uur zelf rijden) werd ik iets rustiger, maar ik werd pas blij na 1 a 2 dagen…wát een stress!! En wat een spijt! Haha… en hij is mooi!!! Ben er zo blij mee:). Ben nu 36, wilde er al een vanaf mn 18e, nu ruim een half jaar wist ik precies wat ik wilde en nu vliegt er een geweldige black’n grey kolibri met mij mee door mn leven. Past bij mij en is deel van mij. Fantastisch goed geschreven. Dank voor de herkenning.

    1. Wat een lieve reactie, dank je wel!!!! En wat een held ben je dat je nog 3 uur terug hebt gereden, had je geen fysieke schok? Ik was echt een koortsige zombie haha ?
      Ik schaamde me ook echt toen het klaar was, maar volgens mijn tattoo artiest was dit echt een heel normale reactie, vooral na een eerste tattoo. Had ik wel graag van tevoren willen weten ?
      Benieuwd of dit bij/na een tweede tattoo ook zo is? Wordt later dit jaar / begin volgend jaar vervolgd ?

      1. Haha… Nou, het terugrijden kon niet anders aangezien ik zelf naar België was gereden en alleen was;).

        Geloof dat mijn shock voornamelijk emotioneel was. Wel trillerig en wattig in mn hoofd, maar ik heb flink mueslirepen en sap gegeten en gedronken tijdens en na de sessie.

        Succes met je volgende, ik wacht nog even (en denk er stiekem toch over na…)

  11. Leuk om hier te lezen over je tattoo-ervaring! Inderdaad een goed idee om een goede studio te vinden waar je vertrouwd gevoel bij hebt. Vind hem overigens erg mooi geworden. Met name de combinatie van de gebruikte kleuren!

  12. Heeey lieve meid,

    Ik zit inmiddels aan tattoo nummer 6, binnenkort gaan we voor 7&8. Als meisje van 24 is dat al heel wat.
    Dit was mijne eerste echt kleuren tattoo met veeeeeeeel kleuren (een rode roos en een mini roze roos tel ik nu niet echt mee). Een watercolor zebra in alle kleuren van de regenboog. Het heeft te maken met de medische uitspraak:

    If you hear hoofsteps think horses not zebra’s. Door deze uitspraak kwam de diagnose van mijn zieke Ehlers Danlos erg laat. Met mijn artieste heb ik het ontwerp besproken en daarna kon het beginnen. ? In totaal met pauzes 4 uur gezeten ook en hij staat op mijn bovenarm links. Heel de sessie dikke lol gehad maar ook serieuze onderwerpen besproken. Wat niet uitwasbaar betreft; het is wel degelijk uitwasbaar!! Ik schrok me een ongeluk toen het ondanks de folie in mijn nachtkleed zat maar heb dit eruit gekregen met HG voor hardnekkige kleurstoffen. Misschien een tip voor iedereen. Verder leg ik een handdoek neer ondanks dat ik folie erop heb want je weet nooit. In november ga ik voor een op t bovenbeen (paard van vroeger) en januari of december ga ik die op onderarm links laten afmaken (watercolor sterren) Die van bovenbeen zit ik tegenop te zien want slapen met een handdoek onder je been slaapt nu niet bepaald lekker ??

    Enkele tips voor de leden als je de eerste tattoo gaat zetten:

    – Neem iemand mee samen is beter dan alleen
    – Zorg dat je je vertrouwd voelt met de artiest(e)
    – Bespreek vooraf over eventuele pauzes en geef dit aan op het moment zelf als het nodig is.
    – Drink genoeg
    – Eet zoveel dat je bijna ontploft (want echt daarna heb je weer honger)
    – Suikers, suikers, suikers. Mijn bff die mee was is samen met mij een zak gaan halen bij de Jamin en ik had zelf een flesje Cherry Cola gekocht
    – Wees duidelijk naar je artiest wat je wilt en wat niet kwa ontwerp.
    – Bespreek van te voren je angsten, zo had ik angst over een automutilatie litteken en ik weet nu dat ze mocht het nodig zijn verdovende zalf hebben liggen

  13. Echt ongelofelijk, wat n herkenning! Van de eerste wtf reactie tot de genezing. Mijn eerste tattoo is mu 2 weken oud en ik ben superblij maar ook heel blij dat mijn eerste shockreactie, met bijna van je stokje gaan ed, dus volkomen normaal was.

  14. fijn artikel, goed om te lezen dat je zo moest wennen dat lees je bijna nergens. Ik moet wennen aan de reacties van mensen die soms echt binnenkomen vooral van mensen die zelf geen tattoo hebben merk ik. Ik ben zelf nog niet gewend, vind tattoo te donker geworden en erg uitgesproken en ga het door de reacties anders bekijken, merk dat ik me minder blij voel ervan. Zou niet zo moeten zijn dat weet ik.. Heb de neiging onderarm te bedekken maar het is bloedheet en dat vind ik ook wel te ver gaan…

    1. Wat rot om te lezen! Mensen kunnen helaas erg lomp en bot zijn en bij zoiets persoonlijks en kwetsbaars als een prominent aanwezige tattoo, kan dat inderdaad hard bij je binnenkomen. Ik hoop dat je dit snel van je af kan laten glijden (het zegt zoveel meer over hun dan over jou ❤️, want waarom zou je moedwillig zoiets naars tegen iemand zeggen?) en dat je tattoo hopelijk snel ook ‘eigen’ gaat voelen voor je. Liefs!

  15. Zooo herkenbaar en wat een leuk stukje! Had ik het maar van te voren gelezen.

    Heb ook veel kleuren en schrok ook toen het klaar was… ahhhh wat fel en glimmend. Hoe was dat bij jouw werd het snel doffer?

    Groetjes!

    1. Haha, ik had dit ook wel van tevoren willen weten 😉 Ik heb de tattoo nu 6 jaar en de kleuren zijn nog steeds mooi. Kan me niet meer herinneren hoe lang het duurde dat die felheid verminderde helaas. Groetjes!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hare Maristeit

maris maria renne

Hi!
Mijn naam is Maris Maria Renne en ik woon samen met mijn twee kinderen en dikke rode kater in het prachtige Haarlem.
Hare Maristeit is mijn kleurrijke, diverse en persoonlijke site, waar ik mijn passies en inspiratie met je deel. Je kunt mij ook inhuren als freelance content creator, voor blogposts op jouw website of het beheren van je socials.

Verder ben ik een gepensioneerd webwinkelier, vegetariër, shopaholic, 90’s Lover, retro-nerd en dol op city trips. Ik pimp graag kleding of meubels met kleur, printjes of confetti en kijk veel films en series. Ook ben ik gek op koken, goede koffie, rosé en comfort food.
Lees meer over mij >> >>

Webshop

Haarlem Tips

Toiletportret