Mijn eerste Mammografie


Vorige week had ik mijn allereerste mammografie. Ik zag hier best wel tegenop en heb ook getwijfeld of ik hierover moest schrijven of niet.

In mijn omgeving ken ik weinig vrouwen van mijn leeftijd (38 jaar) die al een mammografie hebben gehad. En van die paar vrouwen (veelal 50+) waarvan ik wist dat zij het wel al eens hebben ondergaan, hoorde ik vooral ervaringen als: ‘Erg pijnlijk’ en ‘Wil ik nooit meer’.

Voorbereiden op een mammografie

Niet echt bevorderlijk voor mijn zenuwen dus: ik maakte de afspraak op een donderdag en kon de daaropvolgende maandag terecht in het ziekenhuis. Dat weekend was ik een tikkeltje somber en gespannen.

Nu alles achter de rug is, ben ik echt ontzettend opgelucht dat ik dit heb gedaan! In de afgelopen periode sprak ik met een aantal vrouwen en hoorde ik aan hoeveel van hen het laten maken van een uitstrijkje (waarvoor je een oproep krijgt na je 30e verjaardag) voor zich uitschuiven, of wel eens ‘iets raars voelen’ in hun borst, maar hier liever niet voor naar de huisarts gaan.

Nou ben ik best wel preuts. Een sauna vind ik heerlijk, maar het naakt rondlopen verschrikkelijk. Dus daarom ga ik eigenlijk nooit 🙂 . Eveneens loop ik ook niet graag in bikini rond, wat uiteraard onzin is (heb niets om me voor te schamen), maar ik ben gewoon graag aangekleed in het bijzijn van andere mensen.

Ik snap het dus he-le-maal (echt!) dat je niet staat te springen om in je blote borsten in een onderzoekkamer te staan of met je benen in de beugels moet liggen. Echt: I get it. Maar ik vind het oooooh ZO ontzettend belangrijk dat je als vrouw wél zulke onderzoeken laat doen, hoe ongemakkelijk het ook is. Miljoenen vrouwen gingen ons voor, dus als je nog twijfelt: slik die twijfels en onzekerheid weg, stop met nadenken en maak die afspraak. Jij kan dit ook.

Mijn persoonlijke ervaring bij mijn eerste mammografie

Maar ik heb het dus ook tegen heug en meug gedaan. Ik had met mezelf afgesproken van tevoren niets te Googlen, want in je onzekerheid en zenuwen kom je dan vaak uit op nare fora met angstaanjagende verhalen en een dramatische afloop. Nu alles achter de rug is, wil ik er toch een persoonlijk en informatief artikel aan wijden over hoe ik dit onderzoek heb ervaren en wat je kunt verwachten van een mammografie.

Mocht jij dit nu voor het eerst moeten doen en wel driftig aan het Googlen zijn geslagen waardoor je nu op mijn blog uitgekomen bent: je hoeft er echt niet bang voor te zijn! Het is absoluut ongemakkelijk (dit spreek ik niet tegen), maar qua pijn viel het mij écht reuze mee.

In deze korte video van GezondheidspleinTV kun je zien hoe een mammografie in zijn werk gaat:

Wat je niet in deze video ziet, is dat het apparaat ontzettend veel lawaai maakt: een soort vliegtuig dat opstart. Verder was mijn ervaring vrijwel hetzelfde als in bovenstaande video.

De dame in de video heeft na het onderzoek één rode borst, waarover ze zelf in het filmpje zei: ‘Ik heb een gevoelige huid’. Iedere borst, huid en pijngrens is natuurlijk anders. Mijn pijngrens is redelijk hoog en mijn huid is bovengemiddeld gevoelig, maar ik had geen rode plekken of vlekken op mijn huid na de mammografie.

Ondanks dat ik er van tevoren enorm tegenop zag, was ik tijdens het onderzoek zelf erg kalm.
De assistente die mij heeft begeleid zei na afloop: ‘Zo fijn als vrouwen zich helemaal kunnen overgeven aan het onderzoek! Dan gaat het veel sneller en gemakkelijker.’

Als je mijn blog al langer volgt, dan weet je dat ik absoluut geen zweefteef ben en af en toe wat (online) yogalesjes volg. Maar ik ben er werkelijk van overtuigd, dat deze weinige yoga-ervaring heeft bijgedragen aan mijn kalme mind set tijdens de mammografie. Dat, én het ’trucje’ dat ik heb toegepast tijdens mijn tweede bevalling.

Mijn eerste bevalling was namelijk de HEL. Ik ervaarde blinde paniek en kon de pijn niet aan.
Tussen de weeën door moest ik al hyperventileren bij de gedachte aan de volgende wee, die dus ook weer verschrikkelijk veel pijn deed en wat ik steeds weer huilend onderging. Dit had absoluut niet zo’n nare ervaring hoeven zijn, als ik mijn kalmte had weten te bewaren.

Tijdens mijn tweede bevalling was ik namelijk aanzienlijk kalmer en onderging ik het allemaal vol vertrouwen. Natuurlijk deed het pijn, maar het ’trucje’ dat ik toepaste, was aftellen van 20 naar 0.
Wetende dat een wee ongeveer 1 volle minuut duurt, een aanloop (20 seconden), piek (20 seconden) en een afloop (weer 20 seconden) heeft, maakt het aftellen van twintig naar nul tijdens zo’n scherpe piek een stuk draaglijker en ‘goed te doen’.

En dit bedacht ik mij dus tijdens de vier ongemakkelijke ’tietenpletsessies’ (iedere borst twee keer: van de bovenkant en zijkant). Het duurt maar even, verzetten heeft geen zin of werkt averechts (dan moet het weer opnieuw en is het afzien voor niets geweest), dus ‘ik ga maar weer tellen’.

In de video hoor je ook dat het ongemakkelijk is om een houding aan te nemen en dit heb ik zelf ook precies zo ervaren. Je staat een beetje schuin te hangen in een onnatuurlijke positie, terwijl je borst stevig vastgeklemd is. In de tussentijd loopt de assistente weg om de foto te maken en moet jij zo stil en kalm mogelijk blijven staan, terwijl je lijf signalen geeft als: ‘Dit is vervelend! Loop weg!’.
Maar dit wist ik dus te ‘negeren’ en ‘weg te tellen’.

Wat een Mammografie zo moeilijk maakt voor veel vrouwen (denk ik) is een combinatie van factoren:

1) Het is ongemakkelijk om met ontbloot bovenlijf in zo’n overbelichte onderzoekruimte te staan.
2) Het apparaat is groot, intimiderend en maakt een luid en naar geluid.
3) Je wéét van tevoren dat het niet geheel pijnloos zal zijn, wat je al zenuwachtig of angstig maakt.
4) En daarnaast is het vooruitzicht op de uitslag natuurlijk ook een tikkeltje beangstigend en heb je mogelijk van tevoren al de ergste scenario’s in je hoofd doorgenomen.

Ik weet niet zo goed waar ik heen wil met dit artikel, maar ik moest het even van me afschrijven 🙂
Nu het voor mij achter de rug is en ik er met meer vrouwen over heb gepraat, weet ik dat veel vrouwen ontzettend tegen een mammografie opzien.

In Nederland krijg je van je 50e tot je 75e eens in de twee jaar een oproep voor het Bevolkingsonderzoek Borstkanker met behulp van mammografie, want borstkanker kan beter behandeld worden in een vroeg stadium. Wanneer je zelf een knobbeltje of andere veranderingen in je borst voelt, wordt ook vaak een mammogram gemaakt. Dit is mede afhankelijk van je leeftijd, soms volstaat een echo ook.

Ik voelde zelf geen knobbel, maar wel een verandering en ook had ik stekende pijnscheuten in één borst. En ondanks dat er geen (borst-)kanker in mijn familie heerst, was ik tóch bang voor de uitslag.
Na het maken van de mammografie, moest ik plaatsnemen in de wachtkamer. Na ongeveer een kwartier kreeg ik te horen dat de foto’s goed genoeg waren en dat ik contact moest opnemen met mijn huisarts, om te horen wanneer de uitslag bekend zou zijn.

Ik belde een paar uur later naar mijn huisarts en tot mijn verrassing was de uitslag er al. Ik had op twee tot drie dagen gerekend. Mijn opluchting was ZO groot toen bleek dat alles er helemaal goed uitzag!
Er viel echt een heel grote last van mijn schouders af en ondanks dat ik nog steeds niet weet waar mijn klachten nu vandaan komen: alle écht akelige scenario’s zijn uitgesloten en dat maakt de last al een stuk draaglijker.

Dus waar ik nou heen wil met deze steeds langer wordende blogpost (sorry voor mijn geratel 😉 ) is eigenlijk: gewoon doen. Voor mij was een mammografie een ‘ver van mijn bed show’ en iets dat ooit nog wel een keer komt als ik 50 ben. Het viel me koud op mijn dak dat ik hier een verwijzing voor kreeg. Natuurlijk had ik liever een pijnloze echo gewild, maar tsja: je kunt niet alles hebben en ik ben nou eenmaal 38 en geen 28 jaar.

Ik ben echt niet iemand die voor iedere snotneus of gek hoestje naar de huisarts rent. Ter illustratie: nu mijn voortkabbelende griep maar niet over leek te gaan en mijn vriend mij (bijna letterlijk) richting huisarts stuurde, bleek ik een luchtweginfectie en oorontsteking te hebben en zei mijn huisarts verbaasd: ‘Waarom kom je NU pas?!’. En aangezien ik er toch al was, liet ik ook maar meteen mijn borst checken. Terwijl ik dus eigenlijk al best wel enige tijd met vage klachten rondliep.

Nu voel ik me daar stom over, ook al blijk ik (op een oorontsteking na) helemaal gezond te zijn. Tegen iedere andere vrouw met vage pijntjes of een raar gevoel in haar borst zou ik zeggen: ga NU naar de huisarts, ondanks dat ik het zelf ook niet meteen deed.

Dus echt: ik snap je helemaal. Ik snap het als je denkt: ‘Is vast niets’ en ik snap het ook als je bang bent om doorverwezen te worden naar de Radioloog voor een mammografie, want tsja: dat was ik ook.
En waarschijnlijk/hopelijk is het ook niets. Maar geloof me: dat wil je gewoon zeker weten.

Dus verdorie: DOE het gewoon.

Dit vind je vast ook leuk:

Laat een reactie achter

36 reacties

  1. Dank, dank, dank voor dit artikel!!!
    Ondanks dat ik nog lang geen 50 ben, kan ik er nu al tegenop zien, tegen de oproep etc. Deze blog is duidelijk, schept inzicht en súper fijn dat de uitslag er al zo snel was én goed is!!!! Thnx!!!!

  2. Ik hoop dat je dames over haalt hiermee want het is zeker belangrijk!
    Fijn dat het achter de rug en de uitslag goed hoef je daar niet meer over te piekeren 🙂
    ik ben zelf net 30 en moest dus ook voor een uitstrijkje en gelijk raak en een vriendin van me ook, allebei een behandeling gehad en dat de dokter zei als je over had geslagen en over 5 jaar kwam was je verder van huis
    vond het allemaal reuze mee vallen en trots op mezelf dat ik het gedaan heb
    voor de artsen is ook maar werk die kijken echt niet naar hoe je eruit ziet en daarnaast waren ze ook super lief en zorgden ze voor afleiding 🙂

    1. Het valt ook reuze mee, als je eenmaal over die drempel heengestapt bent. Maar die drempel is voor de één hoger dan voor de ander, dus snap het wel dat veel vrouwen het uit blijven stellen.
      Maar wat jij schrijft is zoooooo waar: als je te lang wacht en het is helaas toch niet helemaal goed, ben je zoveel verder van huis!

  3. Heb ook een mammografie gehad op mijn dertigste. Ik vond het superklote voelen, hoe groter je borst, hoe meer problemen hoorde ik en ik heb flinke… Leek net of ik de machine ingetrokken werd. Ff op je tanden bijten en dan is het klaar. Had nergens last van achteraf.

    Ik blijk last te hebben van mastopathie, de moeite waard om op te zoeken. Soms zoveel ongemak en pijn en harde knobbels dat ik zeker wist dat ik hartstikke ziek was en dat ze van mijn part mn borsten eraf mochten hakken… Toen ik over mastopathie las, wist ik dat ik niet de enige was. Nu ik geen hormonen meer als anticonceptie neem, is dat al heel anders (vrijwel weg!)

  4. Hoi Maris, ik schreef al eerder dat ik het juist goed vind, dat je af en toe even iets heel anders schrijft. Jij hebt een groot bereik en voor deze boodschap is dat noodzakelijk.
    Hoorde paar dagen terug dat mn nicht borstkanker heeft. Had met mn moeder gesprek en zij vertelde dat zij al ver voor haar 50ste jaar regelmatig borst controle op eigen kosten liet doen. Dat zette mij aan het denken en ik wil hier de huisarts over spreken.
    Op mn 30ste ook uitstrijkje meteen raak en behandeling gehad. Jouw boodschap is ook die van mij. ‘Ja het is niet prettig, maar GA!’
    Dank je wel voor dit artikel. Het helpt mij voor de volgende stap richting huisarts.
    Groeten Floor

    1. Hi Floor,
      Ik wist niet dat controle op eigen verzoek voor eigen rekening was, maar ik geef je moeder groot gelijk.
      Ben (gelukkig….) helemaal niet thuis in dit wereldje, maar als het in de familie zit en je hebt een leeftijd als de onze, zullen ze je wellicht eerder doorverwijzen?
      Ik weet het ook niet hoor, kan alleen maar zeggen: DOEN! GA!
      Hopelijk is het snel achter de rug en heb je een geruststellende uitslag Xx

  5. Heel herkenbaar, ik had dezelfde klacht als jij, dus een mammografie, jeetje ik wist niet dat ze zo plat konden worden…het was net of ze in de tostimachine werden platgedrukt, maar wel opgelucht, het kwam bij mij door spieren en iedere keer maar voelen of er echt niks zat..

        1. Oh dat zag ik niet eens haha ? Ik vond je tostivergelijking heel treffend ?
          Iemand anders omschreef het als ‘gevoel dat ik in apparaat gezogen werd’. Zo vond ik het ook een beetje voelen. Maar qua zicht is het idd een tosti haha

  6. Oehhhh dat trekkende plettende gevoel brrr maar toch als je goed stil staat is het best snel voorbij ,ik tel trouwens ook dat helpt echt! Eigenlijk een soort mantra( klinkt zweef ben ik totaal niet maar t werkt!)Toevallig moet ik binnenkort weer voor controle en zie ik er eigenlijk voor het eerst tegen op. Ik kreeg
    altijd een Jaarlijks onderzoek omdat borstkanker voorkomt in de familie.
    Vorig jaar na het onderzoek kreeg ik binnen een week een telefoontje dat er wat gezien was met direct een doorverwijzing.Dan gaat alles heel snel echt heel snel op één dag deden ze onderzoeken en uitslag.Dus geen angstige af wachttijd. Twee weken later kreeg ik al een borstbesparende operatie en daarna nog 16 x bestralen.
    Nu ruim 1,5 jaar verder ben ik blij dat deze onderzoeken voor iedereen mogelijk is.Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn! Bij mij was niets te voelen of te zien dus je weet het nooit.Wat is die paar minuten “ tietpletten” op een mensenleven….Gewoon doen ! Prachtig Maris dat je dit onderwerp bespreekt .?

    1. Ik ben ook geen zweefteef zoals je weet ? maar zowel tellen als yoga heeft me toch geholpen. Dat trekkende gevoel terwijl je in een rare en ongemakkelijke houding staat, deden me echt aan yoga denken (minus de pijnlijke ongemakken dan). Kalm blijven en ademennnnnn (en tellen dus).
      Kan me heel goed voorstellen dat je juist na de vorige en recente ervaring nu opziet tegen het volgende onderzoek ❤️

  7. Hoi Hoi! Hier in Zweden gaat het dus iets anders. Vanaf je 35e krijg je om de drie jaar een oproep. Eerst moest je hiervoor betalen, maar nu is het gratis (hier geen ziekenfonds).
    Je meld je bij de receptie. Dan ga je een kleedhokje in met een gordijntje. Er staan ongeveer 8 kleedhokjes en de radio staat aan. Je moet daar je bovenkleding uit doen, maar mag iid iets over je schouders hangen. Dit is omdat het wat koud kan zijn.
    Je naam wordt omgeroepen en dat wachten in de pashokjes vind ik zelf niet zo fijn. Je hoort andere vrouwen zitten wachten hihi. In het pashokje hangt ook een poster hoe je je borsten kunt onderzoeken thuis. En er hangen papiertjes met pen waarop je kunt schrijven wat je ervan vind, tips, e.d.
    Bij binnenkomst in de kamer worden er vragen gesteld.
    Heb je ooit een borstoperatie gehad, gebruik je hormonen, heb je zelf veranderingen ontdekt?
    Dan maken ze de foto’s. Hetzelfde als in het filmpje, maar het geluid is zacht tot bijna geen geluid, een zacht gezoem.
    Daarna ben je klaar en krijg je schriftelijk bericht na 3-4 weken.
    Ik heb 1x gehad dat er iets niet goed was, dat kan ook aan de foto liggen.
    Toen moest ik naar de andere stad om nog een keer foto’s te laten maken. (Niet bij dezelfde kliniek in mijn stad dus). Daar deden ze alles nog een keer over. Gelukkig was dat toen wel in orde. De uitslag duurde toen 1 week.
    Het schijnt dat ze daar nu een nieuw apparaat hebben ingekocht. Het is een stoel waar je in moet zitten, waarbij het röntgen apparaat om je heen draait. Die stoel heb ik zelf nog nooit meegemaakt. Schijnt beter te zijn, maar erg duur in aanschaf.
    Er zijn wel onderzoekers hier die zich afvragen, of zo vaak borstfoto’s te laten maken, het risico op borstkanker kunnen verhogen door de straling. Maar daar wordt hier uitgebreid onderzoek naar gedaan. (Hier is Zweden)
    Niet echt prettig onderzoek, en degene die het uitvoert moet ook kunnig zijn. Ik heb 1x een verpleegster gehad en dat was toch een chagrijn…. zeker haar dag niet ?

    1. Blijf het toch bijzonder vinden, die grote verschillen tussen Nederland en Zweden! En die massale tafereeltjes met kleedhokjes en de radio aan, doen me denken aan grootschalige inentingen bij basisschoolleerlingen in gymzalen haha 🙂
      Maakt het op een of andere manier toch laagdrempeliger en ‘je bent niet alleen’ of zo.

  8. Goed geschreven! Ik krijg elk jaar borstonderzoek, maar nog geen mammografie omdat ik daar nog te jong voor ben, dus altijd een echo. Toevallig deze maand nog 🙂 Een uitstrijkje laat heb ik het afgelopen jaar zo’n 5 keer laten maken haha. De eerste keren is het altijd vervelend, maar op een gegeven moment wordt het normaal. Inderdaad gewoon doen dus, die controle is zo enorm belangrijk!

    1. Ik vond het de eerste keer (net als de mammografie) vooral ongemakkelijk, maar achteraf viel het reuze mee. Dus over uitstrijkjes maak ik me ook niet meer druk, maar ik ga liever voor een oorontsteking naar de huisarts 😉

  9. Goed om te weten dat ik al gauw een uitnodiging krijg voor een uitstrijkje (in november word ik 30jaar). Ik heb eigenlijk nog nooit echt een gesprek gehad over mammografie mbt hoe dat gaat etc. Dus erg informerend stukje! Thanks!!

    Oh en ik kijk altijd een weekje aan hoe iets gaat. Nog niet voorbij: dan ws huisarts. Tussendoor natuurlijk wat moederlijk advies vragen aan mams ?

  10. Goed geschreven! Ik ben zelf deze zomer geweest, ik voelde een knobbeltje. Ben doodsbang geweest in de dagen tussen het ontdekken en de uitslag, dus ik heb zelf geen seconde getwijfeld om de afspraak te maken, maar ik kan me wel voorstellen dat anderen dat wel hebben want prettig is het idd niet. Maar ik kan iedereen inderdaad alleen maar aanraden om gewoon te gaan, niet twijfelen, niet denken ‘het is vast niks’, want wat als het wel wat is? Ik kreeg overigens beide, de mammografie én de echo als dubbelcheck.

      1. Ik kon heel snel terecht gelukkig, ik was op maandag bij de HA en vrijdags kon ik al terecht. Wel mede doordat het bij mij wel in de familie zit, de HA dacht dat het niets was maar wilde toch graag snel zekerheid. Mijn uitslag was gelukkig goed, het was klierweefsel wat ik voelde.

        1. Gelukkig! Ik moest ook ongeveer zoveel dagen wachten (zat een weekend tussen), maar het voelde als een zenuwslopende eeuwigheid. En daarna een onbeschrijflijke opluchting, voor jou gelukkig ook 🙂

  11. Hoe krijgen ze dat daar tussen als je maar een A cup hebt zoals ik, dat gaat toch niet ?? Nu in BE stellen ze dat pas voor vanaf je 50, ik ben 33 nu. Maar dat gaat toch niet met een A cup, of is dat nu een lompe vraag van mij! Want ik heb echt bijna niets van borst… !

    1. Hier in Nederland krijg je ook een oproep vanaf je 50e.
      Toevallig sprak ik onlangs iemand met een kleine cupmaat. Zij zei dat ze bij haar 3 foto’s per borst hebben gemaakt i.p.v. 2. om alle kanten goed in beeld te krijgen.

        1. Het is sowieso onprettig voor iedere cupmaat, maar ik heb geen idee of het zo is dat wanneer er meer te pletten valt, het ook meer pijn doet 😉 Enne: in 17 jaar kan er een hoop veranderen #sorry

  12. Dit is waar in 17 jaar kan er veel veranderen, en kan het inderdaad zijn dat je vroeger moet gaan. 🙂 !

  13. Ik heb dit al een keer moeten laten doen op mijn 19de. Kun je je voorstellen, met jonge borsten en 1 daarvan met een ontsteking? Vervolgens bleek ook nog eens dat mijn borstweefsel nog te vast was omdat ik zo jong was, waardoor ze niks konden zien. Pwepwepwe. Gelukkig na een echo bleek dat er niets aan de hand was. Maar ik wist in elk geval alvast wel hoe het voelt. Best handig. 😉

  14. Ik heb vandaag mijn allereerste mammografie in het ziekenhuis gehad (want klein deukje in mijn linkerborst) en wat zag ik er tegen op! Ik had een geweldige zuster die me helemaal gerust stelde en de lucht behoorlijk klaarde. Maar ja… je zult toch met je borsten tussen die platen moeten ongeacht hoe lief de zuster is.

    Even wat inside info: ik ben 39 jaar en heb ’n pronte cup E. Verder heb ik nooit pijnlijke borsten in de ongesteldheidsperiode dus eigenlijk hele gemakkelijke dames. 🙂 De huisarts zag geen reden tot paniek met mijn deukje, maar voor alle zekerheid hop naar het ziekenhuis. Zo zit je op donderdag nog bij de huisarts en op maandagochtend bij oncologie. Heel gek idee. En beangstigend, want wat als?! En oh ja, vanochtend voor de foto’s heb ik 2 paracetamol en 2 ibuprofen genomen onder het mom “baat het niet, schaadt het niet”.

    Terug naar het moment van de waarheid…die zuster/mammografie koningin was heel lief, humorvol en begripvol en ze plaatste me in de positie voor de eerste foto (2 per borst). Daar gaan we! Die plaat drukt zich aan en ik denk “Okee, dit is de beginpositie en dit is te goed doen, maar de druk zal zo wel verder opgevoerd worden.” Maar lieve meiden, niks is minder waar…dat was het al! Geen pijn die ik verwacht had en echt goed te doen.

    Er zoomde ook een scanapparaat voor mijn gezicht langs, dus ik kreeg een rontgenfoto en een scan zodat ze je borst in plakjes kunnen beoordelen als bij een CT scan. Foto 2, 3 en 4 waren exact dezelfde sensatie. Geen knijpend/verpletterend gevoel, maar een trekkend gevoel vanuit je oksel/bovenlijf alsof je naar beneden wordt getrokken. Aanvullend nog een echo en de radiologe zei dat ik weinig klierweefsel had, daardoor gladdere borsten en dat alles prima in orde was. Deukje bleek niks te zijn.

    Nu ik dit weet zie ik helemaal niet meer op tegen een mammografie in de toekomst. Hopelijk pas over 10 jaar, in zo’n gezellige bus van het Bevolkingsonderzoek op een winderig parkeerterrein van de Albert Heijn. Ik weet zeker dat je ooit tijdens een stevige vrijpartij wel eens harder in je borsten bent geknepen! 😉 Dus zoals Maris Maria al zegt: gewoon doen!!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hare Maristeit

maris maria renne

Hi!
Mijn naam is Maris Maria Renne en ik woon samen met mijn twee kinderen en dikke rode kater in het prachtige Haarlem.
Hare Maristeit is mijn kleurrijke, diverse en persoonlijke site, waar ik mijn passies en inspiratie met je deel. Je kunt mij ook inhuren als freelance content creator, voor blogposts op jouw website of het beheren van je socials.

Verder ben ik een gepensioneerd webwinkelier, vegetariër, shopaholic, 90’s Lover, retro-nerd en dol op city trips. Ik pimp graag kleding of meubels met kleur, printjes of confetti en kijk veel films en series. Ook ben ik gek op koken, goede koffie, rosé en comfort food.
Lees meer over mij >> >>

Webshop

Haarlem Tips

Toiletportret